مُّکٹ گاُوآں دے وِچ رُّلدا, جںگل جُوهاں دے وِچ رُّلدا ۔

هَے کوای اّلھا دے وّل بھُّلدا, اسل هکیکت کھبر نا کاای,

آاَو سایاَو رل دِاُ نی ودھاای ۔

نا کُجھ لاها ٹوٹا لیتا, درد دُّکھاں دی گنڑی چاای,

آاَو سایاَو رل دِاُ نی ودھاای ۔

مَےں ور پايا راںجھا ماهی ۔

4. آ سجن گل لّگ اساڈے

آ سجن گل لّگ اساڈے, کےها جھےڑا لاِااَو ای?

سُّتِآں بَےٹھِآں کُّجھ نا ڈِّٹھا, جاگدِآں سهُ پاِااَو ای ۔

'کُم-ب-ِاجنی' سمس بولے, اُلٹا کر لٹکاِااَو ای

ِاسکن ِاسکن جّگ وِچ هوایآں, دے دِلاس بِناِااَو ای ۔

مَےں توں کاای نهیں جُداای, پھِر کِاُں آپ چھُپاِااَو ای

مّجھیآں آایآں ماهی نا آيا, پھُوک برِهوں رُلاِااَو ای ۔

اےس ِاسک دے وےکھے کارے, ےُوسپھ کھُوه پواِااَو ای

واںگ جُلےکھاں وِچ مِسر دے, گھُںگٹ کھولھ رُلاِااَو ای

رّب-ِا-ارانی مُوسا بولے, تد کوه-تُور جلاِااَو ای

لن-ترانی جھِڑکاں والا, آپے هُکم سُناِااَو ای

ِاسک دِوانے کیتا پھانی, دِل ےتیم بناِااَو ای ۔

بُلھا شَوه گھر وسِآ آ کے, ساه ِاناِات پاِااَو ای ۔

آ سجن گل لّگ اساڈے, کےها جھےڑا لاِااَو ای ?

5. اب هم گُںم هُواے, پرےم نگر کے سهِر

اب هم گُںم هُواے, پرےم نگر کے سهِر

آپنے آپ نُوں سودھا رِها هُوں, نا سِر هاتھ نا پَےر ۔

کھُدی کھوای اپنا پد چیتا, تب هوای گّل خَےر ۔

لُّتھے پگڑے پهِلے گھر تھی, کَون کرے نِروَےر ?

بُّلھا شهُ هَے دوهیں جهانیں, کوای نا دِسدا غَےر ۔

6. اب کِاُں ساجن چِر لاِااَو رے ?

اب کِاُں ساجن چِر لاِااَو رے?

اَےسی آای من مےں کاای,

دُکھ سُکھ سبھ وںجاِااَو رے,

هار شِںگار کو آگ لگااُوں,

گھٹ اُُّپر ڈھااںڈ مچاِااَو رے;

اب کِاُں ساجن چِر لاِااَو رے?

سُن کے گِآن کی اَےسی باتاں,

نام نِشان سبھی انگھاتاں,

کوِال واںگُوں کُوکاں راتاں,

تَےں اجے وی ترس نا آِااَو رے;

اب کِاُں ساجن چِر لاِااَو رے?

گل مِرگانی سیس کھپریآ,

بھیکھ مںگن نُوں رورو پھِرِآ ,

جوگن نام بھِآ لِٹ دھرِآ,

اںگ بِبھُوت رماِااَو رے;

اب کِاُں ساجن چِر لاِااَو رے?

ِاشک مُّلاں نے باںگ دِواای,

اُُّٹھ بهُڑن گّل واجب آای,

کر کر سِجدے گھر ول دھاای,