ਜਨਾਂ ਦੀ ਸੰਗਤਿ ਕੀਤਿਆਂ ਪਤਿਤ ਤੋਂ ਪਵਿਤਰ ਹੋਈਦਾ ਹੈ ।

ਨਾਮ ਰਸਿਕ ਬੈਰਾਗੀ, ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੇ ਪਿਆਰੇ ਅਤੀ ਉਤਮ ਜਨਾਂ ਦੀ ਸੰਗਤਿ ਵਿਚਿ ਮਿਲਿਆਂ ਪੱਥਰ ਹਿਰਦਿਆਂ ਵਾਲੇ ਸਾਕਤ ਜਨ ਭੀ ਮੋਮ ਵਾਂਗੂੰ ਨਰਮ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ । ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਨਾਂ ਦੀ ਮਹਿਮਾ ਵਰਨੀ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦੀ। ਓਹ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦਾ ਨਾਮ  ਜਪ ਜਪ ਕੇ ਹੀ ਉਤਮ ਹੋਏ ਹਨ। ਸਿਫਤਿ ਸਾਲਾਹੀ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਨਾਮ ਹਰਿ ਜਸ ਗੁਰਬਾਣੀ ਗਾਵਣ ਰੂਪੀ ਹਰਿ ਹਰਿ ਕਥਾ ਸੁਣ ਕੇ ਹੀ, ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਪਤਿਤ ਤੋਂ ਪਵਿਤਰ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ ।

ਗੁਰੂ ਕਰਤਾਰ ਹੀ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਰੂਪ ਰਾਸੀ ਦਾ ਸੱਚਾ ਸ਼ਾਹ ਹੈ। ਨਾਮ ਦੇ ਵਣਜਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਉਹ ਹੀ ਨਾਮ ਦੀ ਰਾਸ ਦਿੰਦਾ ਹੈ । ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਪਿਆਰਿਆਂ ਤੇ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਆਪ ਹੀ ਦਇਆ ਧਾਰਦਾ ਹੈ, ਓਹ ਹੀ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਨਾਮ ਦੇ ਵਖਰ ਨੂੰ ਲਦ ਕੇ ਲੈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ । ਹੇ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ! ਦਇਆ ਧਾਰੀ ਰਖੋ ਕਿ ਗੁਰੂ ਘਰ ਦੇ ਨਾਮ ਦੇ ਵਣਜਾਰੇ ਤੇਰੇ ਦੁਆਰਿਓਂ ਵਰੋਸਾਏ ਗਏ ਨਾਮ ਰੂਪੀ ਵਖਰ ਦੀ ਖੇਪ ਲੱਦ ਲੱਦ ਕੇ ਲਿਜਾਂਦੇ ਹੀ ਰਹਿਣ । ਅਜਿਹੀ ਨਾਮ ਰੂਪੀ ਵਖਰ ਦੀ ਖੇਪ ਵਾਲੇ ਨਾਮ-ਰਸੀਏ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਨਾਂ ਨੂੰ ਗੁਰਮਤਿ ਕਥਾ ਹੀ ਭਾਉਂਦੀ ਹੈ । ਓਹ ਨਾਮ ਜਪਣ, ਹਰਿ ਜਸ ਕਰਨ, ਗੁਰਬਾਣੀ ਗਾਵਣ ਨੂੰ ਹੀ ਅਸਲੀ ਕਥਾ ਸਮਝਦੇ ਹਨ । ਗਪੌੜ-ਸੰਖੀ ਕਥਾ ਅਸਲੀ ਕਥਾ ਦੇ ਤੁਲ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ।

ਮਨ ਜਾਪਹੁ ਰਾਮ ਗੁਪਾਲ ॥ ਹਰਿ ਰਤਨ ਜਵੇਹਰ ਲਾਲ ॥

ਹਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਘੜਿ ਟਕਸਾਲ ॥ ਹਰਿ ਹੋ ਹੋ ਕਿਰਪਾਲ ॥੧॥ਰਹਾਉ॥

ਤੁਮਰੇ ਗੁਨ ਅਗਮ ਅਗੋਚਰ ਏਕ ਜੀਹ ਕਿਆ ਕਥੈ ਬਿਚਾਰੀ

ਰਾਮ ਰਾਮ ਰਾਮ ਰਾਮ ਲਾਲ ॥

ਤੁਮਰੀ ਜੀ ਅਕਥ ਕਥਾ ਤੂ ਤੂ ਤੂ ਹੀ ਜਾਨਹਿ

ਹਉ ਹਰਿ ਜਪਿ ਭਈ ਨਿਹਾਲ ਨਿਹਾਲ ਨਿਹਾਲ ॥੧॥

ਹਮਰੇ ਹਰਿ ਪ੍ਰਾਨ ਸਖਾ ਸੁਆਮੀ ਹਰਿ ਮੀਤਾ

ਮੇਰੇ ਮਨਿ ਤਨਿ ਜੀਹ ਹਰਿ ਹਰੇ ਹਰੇ ਰਾਮਨਾਮ ਧਨੁ ਮਾਲ ॥

ਜਾ ਕੋ ਭਾਗੁ ਤਿਨਿ ਲੀਓ ਰੀ ਸੁਹਾਗੁ

ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰੇ ਹਰੇ ਗੁਨ ਗਾਵੈ ਗੁਰਮਤਿ

ਹਉ ਬਲਿ ਬਲੇ ਹਉ ਬਲਿ ਬਲੇ

ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਜਪਿ ਭਈ ਨਿਹਾਲ ਨਿਹਾਲ ਨਿਹਾਲ ॥੨॥੧॥੭॥

ਕਾਨੜਾ ਮਹਲਾ ੪ ਪੜਤਾਲ, ਪੰਨਾ ੧੨੯੬

ਰਾਮ ਗੋਪਾਲ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੇ ਨਾਮ ਨੂੰ ਜਪਣ ਕਰ ਸੱਚੇ ਸੁੱਚੇ ਰਤਨ ਜਵਾਹਰ ਪਲੇ ਪੈਂਦੇ ਹਨ। ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਨਾਮ, ਗੁਰਮੁਖਿ-ਜਨਾਂ ਦੀ ਸੱਚੀ ਸੰਗਤਿ ਰੂਪੀ