੧੯. ਅਚਨਚੇਤ ਉਡਾਰੀਆਂ

 

ਮੈਂ ਸਾਗਰ ਥੀਂ ਆਸ਼ਨਾ ਹੁੰਦਿਆਂ ਭੀ ਕਾਠ ਦੀ ਕਮਜ਼ੋਰ ਜਿਹੀ ਬੇੜੀ ਵਿੱਚ

ਦੀਦਾਰ ਦੀ ਲਾਟ ਛੁਪਾਈ ਅਜ਼ਲ ਦੀ ਮੰਜ਼ਲ ਨੂੰ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ-

ਮੇਰੇ ਹੀ ਕੇਸ ਬਿਖਰੇਇਹ ਬੱਦਲ ਅਕਾਸ਼ੀ ਖਿਲਰ ਰਹੇ ਹਨ, ਚੰਨ-ਤਾਰੇ ਇਕ

ਮੇਰੀ ਹੀ ਲਿਟ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਲਟਕਿਆ ਕੁਝ ਖਿਸਕਿਆ ਹੀਰਾ ਹੈ-

ਅਮੀਰ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਸਾਂ, ਪਰ ਹਾਂ ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਉਸ ਸਵਾਣੀ ਵੱਲ ਅੱਡਿਆ ਹੈ,

ਜਿਹੜੀ ਰੂਪ ਦਾ ਭੋਰਾ ਖ਼ੈਰ ਪਾਣ ਨੂੰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਦਰ ਦੇ ਬਾਹਰ ਆਣ ਖਲੀ

ਹੈ-

…………ਹੈ ਪਿਆਰ ਦਾ ਗੀਤ ਕਿਸੇ ਦੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਕੰਬਣ……ਤੇ ਬੇਰੂਪਾਂ

ਨੂੰ ਰੂਪ ਆਉਣ ਦੀ ਉਡੀਕ ਬਸ ਰਹੀ ਹੋਣ ਨੂੰ ਹੀ ਹੈ ।

……….ਨਰਮ ਜਿਹੇ ਡੰਡਲ 'ਤੇ ਲੱਗੀ ਇਕ ਡੋਡੀ ਗੁਲਾਬ ਦੀ ।

………………

ਇਕ ਸੋਹਣਾ ਦਿਉਦਾਰ ਸੀ ਝੂੰਮਦਾ ਕੁਝ ਬੱਦਲਾਂ ਦੀ ਗਰਜ ਨਾਲ ਪਿਆ

ਗੁਣਗੁਣਾਂਦਾ ਤੇ ਕਹਿੰਦਾ "ਪਿਆਰੇ ! ਮੇਰਾ ਰੂਪ ਦੇਖ ਸਭ ਤੇਰੇ ਲਈ ਬਾਹਰ ਹੋ

ਪੈਲਾਂ ਪਾਂਦਾ-ਤੂੰ ਸਦਾ ਬੇਨਿਆਜ਼ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਬੈਠਾ ਹੀ ਰੂਪ ਆਪਣਾ

ਮਾਣਦਾ-ਮੇਰਾ ਤੇਰਾ ਬਸ ਇਹ ਵੇਖ ਅੰਤਰਾ-ਤੂੰ ਆਜ਼ਾਦ ਤੇ ਮੈਂ ਜੀਵਨ ਦੀ

ਤਾਂਘ ਦਾ ਅਣਬੱਝਾ ਕੈਦੀ ।"

ਕਿਸੇ ਦੀ ਲਗਾਤਾਰ ਪਿਆਰ-ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਇਹ ਸਿਲਾ ਵੀ ਰੂਹ ਹੋ ਚੁੱਕੀ

ਹੈ-ਯਾਦ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਪਵਿੱਤਰ ਕਰਦੀ ਹੈ-ਨਾ ਧੋਣਾ-ਨਾ ਪੂਜਣਾ ਤੇ ਨਾ ਹੀਰੇ