ਗਿਆ-ਆਪਣੇ ਹੋਂਠ ਅੱਡੇ ਖੁਲ੍ਹੇ, ਫੁੱਲ ਪੱਤੀਆਂ ਹਵਾ ਨਾਲ ਜੁਦਾ ਹੋ ਰਹੀਆਂ

ਵਾਂਗ ਧਰੇ ਪਏ ਹਨ-ਨੈਣ ਬੰਦ ਹਨ-ਹੱਥ ਗਜ਼ ਉੱਤੇ ਹੈ-ਗਜ਼ ਉੱਤੇ ਹੱਥ

ਹੈ-ਪ੍ਰਭਾਵ ਦੇ ਨਿਰੋਲ ਸੂਰਜ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਕਿਰਨਾਂ ਨਾਲ ਕੀਰਤਨ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨੂੰ

ਨੂਰ ਦੇ ਹੜ੍ਹ ਵਿੱਚ ਫੜ ਲਿਆ ਹੈ-ਰਾਗ ਚੁੱਪ ਹੈ ।

ਉਨ੍ਹਾਂ ਮੈਨੂੰ ਅਪਰਾਧੀ ਜਾਣ ਫੜ ਲਿਆ ਹੈ-ਪਰ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਉਸੀ ਤਰ੍ਹਾਂ

ਧੜਕ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤੇ ਮੇਰੇ ਨੈਣ ਦੇਖ ਰਹੇ ਹਨ-ਕੱਲ੍ਹ ਮੈਂ ਸੱਚੀਂ ਬੜਾ ਸੋਹਣਾ ਸਾਂ ਤੇ

ਅੱਜ ਅਪਰਾਧ ਕਰਕੇ ਮੇਰਾ ਸਭ ਕੁਝ ਅਕੁਝ ਜਿਹਾ ਹੋ ਗਿਆ, ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਬੁੱਕਲ

ਵਿੱਚ ਹੱਸ ਰਿਹਾ ਹਾਂ, ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ-

 

ਤਾਰੇ ਤੋੜ ਸੁੱਟੋ-ਬਸ ਅੰਦਰ ਖ਼ਜ਼ਾਨਾ ਇਕ ਜਗਮਗ ਹੈ-

ਆਪ ਨੂੰ ਜੋ ਅੱਜ ਦੇਖ ਲਿਆ ਹੈ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਦੁੱਖ ਤੇ ਪੀੜਾ

ਵਿੱਚ ਦੀ ਲੰਘਦਾ ਵੀ ਜੀ ਸਕਦਾ ਹਾਂ ।

ਤਦ ਵੀ ……………

੦

 

ਦੋ ਸੁਨਹਿਰੀ ਪਰਾਂ ਵਾਲੇ ਹੰਸ, ਇਕ ਪੂਰਬ ਵੱਲੋਂ ਉੱਡਿਆ ਤੇ ਦੂਜਾ ਪਿੱਛੋਂ

ਜਾ ਡਿੱਗਿਆ-ਦੋ ਹੰਸ ਹੀ ਸਨ-ਸੂਰਜ "ਉਦੇ" ਤੇ ਅਸਤ ਦੇ ਸਮੇਂ ਜਿਹੜੇ ਮੈਂ

ਵੇਖੇ ਸਨ ।

ਝੰਡਾ ਜਿਸ ਉਪਰ ਲਾਲ ਸੂਰਜ ਉਦੇ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਅਸਮਾਨਾਂ ਵਿੱਚ

ਲਹਿਰਾਂਦਾ ਸੀ ਮੈਂ ਪੁੱਛਿਆ ਇਹ ਮਹਾਨ ਕਿਲਾ ਕਿਸ ਸੂਰਬੀਰ ਦਾ ਹੈ ?

ਨਦੀ ਵਗ ਰਹੀ ਹੈ

ਮੈਂ ਪੁੱਛਿਆ, ਕਿਹਦੀ ਮੇਢੀਂ

ਇਉਂ ਖੁਲ੍ਹੀ ਹੈ-ਤੇ ਹੈ ? ਇੰਨਾ ਵੈਰਾਗ ਕਿਹੇ ਇਸ਼ਕ ਦਾ ।