ਸਹਾਰ ਨਾ ਸਕਦਾ ਧਰਤ ਦੀ ਗਰਮੀ ਪਿਆਰ ਦੀ, ਉੱਡਦਾ, ਅਸਮਾਨ ਨੂੰ ;

ਤੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਥਰ-ਥਰ ਕੰਬਦੀਆਂ ਇਹਦੀ ਫੜਕਣ ਵਿੱਚ

ਕਬੂਤਰ ਦਿਲ ਮੇਰਾ ਉੱਡਦਾ ਫਿਰਦਾ,

ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਉੱਡਣ ਵਿੱਚ ਕੀ ਲੋਚਦਾ,

ਮੇਰੇ ਪਿਆਰ ਥੀਂ ਮੁੜ-ਮੁੜ ਉੱਠਦਾ ਸਦਾ ਘਬਰਾਉਂਦਾ,

ਇਹ ਕਬੂਤਰ ਦਿਲ ਮੁੜ-ਮੁੜ ਆਖਦਾ ਤੇ ਹੱਸਦਾ,

ਇਹ ਧਰਤ ਸਾਰੀ ਜਿਦੀ ਤਲੀਉਂ ਸੱਜਣਾ !

ਸਮਝ ਓ ਸਾਈਂ ਮੇਰਾ,

ਮੇਰੇ ਦਾਣੇ ਉਸ ਕਾਦਰ ਮਿਹਰਬਾਨ ਖਿਲਾਰੇ

ਹਰ ਥਾਈਂ ਥਲੀਂ ਤਲੀਂ ਉਹਦੀ-ਉਹਦਾ ਪਿਆਰ ਦਿੱਸਦਾ ।

ਸਭ ਚੀਜ਼ਾਂ ਮੇਰੇ ਕਾਦਰ ਨੇ ਸੰਵਾਰੀਆਂ,

ਵਣ ਤ੍ਰਿਣ ਉਸ ਦਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਕੂਕਦਾ,

ਮੈਂ ਤਾਂ ਰੱਬ ਰੰਗ ਵਿੱਚ ਉੱਡਣਾ ਲੋਚਦਾ,

ਮੇਰੀ ਉਡਾਰੀ ਵਿੱਚ ਇਕ ਨਸ਼ਾ, ਇਕ ਸਰੂਰ, ਗਾਉਂਦਾ ।

ਮੇਰੀ ਫੰਙ-ਉਲਾਰ ਵਿੱਚ ਉਹਦੇ ਨੀਲਾਣ ਨੂੰ ਸਵਾਦ ਆਉਂਦਾ,

ਮੇਰੇ ਗੀਤ ਵਿੱਚ ਪਿਆਰ ਕਾਂਬਾ ਛਿੜਦਾ, ਅਸਮਾਨ ਵਿੱਚ,

ਮੇਰੀ ਫੜਕ ਵਿੱਚ ਜਿੰਦ ਖ਼ੁਦ ਰੱਬ ਢੂੰਡਦੀ ।

 

੨