ਉੱਡ ਵੇ ਦਿਲਾ,

ਫੰਙ ਚਿੱਟੇ ਸੰਵਾਰ ਆਪਣੇ,

ਚਿੱਤ ਚਾ, ਜਾ ਇਕ ਵੇਰ ਸੱਜਣ,

ਉੱਠ, ਉੱਡ !

ਉਹੋ ਦੂਰ ਅਸਗਾਹ ਨੀਲਾਣ ਵਿੱਚ ਚਮਕਦੀਆਂ

ਬਾਬੇ ਦੀਆਂ ਉੱਚੀਆਂ ਮਾੜੀਆਂ !

ਦੇਖੀਂ ਦੂਰ ਉਹ ਗੀਤ ਰੂਪ ਨਾਨਕ ਅਟਾਰੀਆਂ,

ਉਹ ਮਹੱਲ ਸਰਕਾਰ ਦੇ,

ਉਹ ਪਰੀਆਂ ਸੁਅੰਗਣੀਆਂ ਦਰਗਾਹ ਦੀਆਂ

ਰਤਨ ਜੜੀਆਂ ਮੂੰਹ ਬੋਲਦੀਆਂ

ਗਾਉਂਦੀਆਂ ਨਾਨਕ ਅਟਾਰੀਆਂ,

ਜਿੱਥੇ ਸੁਹੱਪਣ ਸੋਹਣੀ ਪਰਤ ਹੈ ਵਿਛਦੀ,

ਬਸ ਇਕ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦਿਲ ਖਿੱਚਵਾਂ,

ਇਕ ਰਾਗ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਰੱਬ ਰੂਪ

ਰੰਗ ਪਿਘਲ-ਪਿਘਲ ਰੂਪ ਅਨੂਪ

ਹੋਰ-ਹੋਰ ਸੱਜਦਾ,

ਜਿੱਥੇ ਸੁਹੱਪਣ ਆਪਾ ਵਾਰ, ਸਦਕੇ ਹੋ-ਹੋ

ਬਿਹਬਲਤਾ ਅਨੰਤ ਵਿੱਚ ਉੱਠੀ ਕਦੀ

ਆਪਣੇ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਦੀ ਚਰਨ ਧੂੜ ਨੂੰ,

ਜਿਵੇਂ ਪ੍ਰੀਤ ਬੇਬਸ, ਲਾਚਾਰ ਨਾਰ