ਜਿੱਥੇ ਜੀਆਂ ਦੇ ਜੀ ਸਿਜਦੇ, ਘੁਲਦੇ, ਪਲਦੇ, ਵੱਧਦੇ, ਸਦਾ ਆਜ਼ਾਦ ਹੋ ਕੇ,

…………

ਉੱਡ ਵੇ ਦਿਲਾ ਹੁਣ

ਛੱਡ ਚਿੰਨ੍ਹ ਮਾਤਰ ਮੂਰਤਾਂ ਦੇ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ,

ਜਿੱਥੇ ਦੀ ਗੁਲਾਬ ਦੀ ਰੂਹ ਆਪਣੀ ਲਪਟ ਕੋਮਲ ਜਿਹੀ ਸਵਾਸਾਂ 'ਤੇ ਉੱਡਦੀ

ਇਕ ਵਿਰਾਗ ਜਿਹਾ ਰਾਗ ਖਿਣ ਭਜਵਾਂ,

ਉਥੇ ਉਸ "ਭਗਤਵਸ" ਦੇ ਦੇਸ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਜੀਊਂਦੀ ਜਾਗਦੀ ਸੀਤਾ

ਵਰਗੀ ਮਹਿਮਾਂ ਦੇ ਬਾਹਾਂ ਦੀ ਉਲਾਰ ਹੈ !

ਇਥੇ ਨਰਗਸ ਦਾ ਫੁੱਲ ਪੀਲਾ, ਉਥੇ ਕਿੱਥੇ ਕਿਸੇ ਆਸ਼ਕ ਦੀ ਅੱਖ ਉਡੀਕਦੀ,

ਇਥੇ ਸਤਾਰ ਦੀ ਤਰਬ, ਉਥੇ ਕਿਸੇ ਮਹਾਰਾਣੀ ਦੀ ਸ਼ੁਭ ਸਗਨ ਰੂਪ ਨੈਣਾਂ

ਦੀ ਪਿਆਰ ਕਰਤਾਰੀ ਮਟਕ ਦਾ ਸਾਰਾ ਨਾਟਕ ਉਹ !

ਇਥੇ ਚਿੰਨ੍ਹ ਰੂਪ ਮੂਰਤ ਉਹ ਆਦਮੀ,

ਉੱਥੇ ਸਤਯ ਸਰੂਪ ਸਵਸਿੱਧ ਰੱਬ ਆਪ ਉਹ,

ਇਥੇ ਜੋਤੀ ਉਥੇ ਪੂਰਨ ਮੂਰਤ ਭਗਵਾਨ ਉਹ ਜੋਤ ਨਿਰੰਕਾਰ,

ਇਥੇ ਨਿੱਕਾ ਜਿਹਾ, ਅੱਖਰ ਵਾਹਿਗੁਰੂ

"ਨਾਨਕ" ਸ਼ਬਦ ਇਕ

ਉਥੇ ਉਹੋ ਉਹੋ ਉਹੋ "ਕੋਟ ਬ੍ਰਹਮੰਡ ਕੋ ਠਾਕਰ ਸਵਾਮੀ"

 

੩