ਦੋਖੀ ਬੇਗਮ ਗਾਲਾਂ ਦੇਮਦੀ ਦੁੱਲਾ ਗਜਿਆ ਸ਼ੇਰ ਜੁਆਨ ।
ਮਦਤ ਦਿੰਦੇ ਦੁੱਲੇ ਦੇ ਯਾਰ ਜੋ ਜੇਹੜੇ ਬੈਕੇ ਕਠੇ ਖਾਨ।
ਨੌਕਰ ਬੇਗਮ ਦੇ ਸਾਰੇ ਭਜਗੇ ਖਾਲੀ ਕਰਕੇ ਸਾਫ ਮਦਾਨ।
ਸੰਗ ਰਾਣੀ ਦੋ ਗੋਲੀਆਂ ਬਾਂਦੀਆਂ ਦੁੱਲਾ ਲਗਿਆ ਜੇਬਰ ਲਾਨ ।
ਚੰਗੀ ਟੈਲਣ ਸੋਣੀ ਖਿਚ ਲੀ ਲੈਗੇ ਮਿਤਰ ਦੁੱਲੇ ਦੇ ਆਨ ।
ਸਬ ਛੜੇ ਕੁਮਾਰੇ ਨਾ ਰਹੇ ਘਰ ਘਰ ਲਈ ਬੰਡ ਰਕਾਨ ।
ਫੇਰ ਬੇਗਮ ਦੀ ਗੁਤ ਨੀ ਮੁਨਤੀ ਕਾਲਾ ਕੀਤਾ ਮੁਖ ਬੇ ਸਾਨ।
ਕੰਨੋ ਬੁਚੀ ਕਰਕੇ ਤੋਰਤੀ ਦਿਤਾ ਰਾਣੀ ਦਾ ਤੋੜ ਗੁਮਾਨ ।
ਵਿਚ ਡੋਲੀ ਦੇ ਰੋਂਦੀ ਸਿਟਤੀ ਨੌਕਰ ਸਾਰੇ ਪਿਟਦੇ ਜਾਨ ।
ਸਾਰੇ ਜਾਂਦੇ ਧਾਹਾਂ ਮਾਰਦੇ ਪੌਂਚ ਵਿਚ ਲਾਹੌਰ ਦੇ ਆਨ ।
ਜਾਕੇ ਵਿਚ ਕਚੈਹਰੀ ਪਿਟਦੇ ਪੈ ਗਿਆ ਭਾਰੀ ਜੋ ਘਮਸਾਨ ।
ਤਖਤੋਂ ਉਠਿਆ ਅਕਬਰ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਜਾਕੇ ਬੇਗਮ ਦੇਖੀ ਆਨ।
ਏ ਜ਼ੁਲਮ ਜੋ ਭਾਰੀ ਹੋ ਗਿਆ ਗਾਬੇ ਰਾਮ ਚੰਦ ਜੋ ਗਾਨ ॥੧੧॥
ਬੇਗਮ ਅਕਬਰ ਮੂਰੇ ਪਿੱਟਦੀ ਖੜਕੇ ਰੋਬੇ ਕਰੇ ਪੁਕਾਰ ।
ਰਾਜਾ ਧਰਿਗ ਤੁਮਾਰਾ ਜੀਮਣਾ ਜੀਦੀ ਦੁਖੀਆ ਹੋਬੇ ਨਾਰ ।
ਮੈਂ ਪਿੰਡੀ ਦੁੱਲੇ ਨੇ ਲੁਟਲੀ ਤੇਰਾ ਡਰ ਨਾ ਹੈ ਸਰਕਾਰ ।
ਐਮੇ ਲਸ਼ਕਰ ਫੌਜਾਂ ਰਖੀਆਂ ਗੁਤ ਮੁਨਤੀ ਐਨ ਸਮਾਰ।
ਮੇਰੀਆਂ ਟੈਹਲਣਾਂ ਘਰੇ ਬਸਾਲੀਂ ਜੇਹੜੇ ਰੰਡੇ ਥੇ ਬਦਕਾਰ।
ਮੇਰਾ ਮੂੰਹ ਸਿਰ ਕਾਲਾ ਕਰ ਦਿਤਾ ਪੈਦਲ ਆਏ ਤੁਰ ਅਸਬਾਰ।
ਮੇਰੇ ਜੇਬਰ ਮਾਇਆ ਲੁਟ ਲਏ ਰੋਂਦੀ ਟੈਹਲਣਾਂ ਜਾਰੋ ਜਾਰ ।
ਖਾਮਾ ਸੇਖੂ ਪੂਤ ਦਾ ਕਾਲਜਾ ਜੀਨੇ ਪੱਗ ਬਗ ਬਟਾਈ ਸਮਾਰ ।
ਘੋੜੇ ਹਾਥੀ ਮੇਰੇ ਰਖ ਲਏ ਨਾਲੇ ਖੋ ਲਏ ਸਬ ਹਥਯਾਰ।
ਮੇਰੀ ਚਮੜੀ ਲਾਤੀ ਕੁਟਕੇ ਦੁੱਲਾ ਭਰਿਆ ਨਾਲ ਹੰਕਾਰ।
ਰਾਮਚੰਦ ਖੋਰ ਦੁੱਲੇ ਨੇ ਕਢਿਆ ਦੁਖੀ ਰੋਬੇ ਬੇਗਮ ਨਾਰ ॥ ੧੨ ॥
