ਅਕਬਰ ਆਗਿਆ ਫੜਨੇ ਤੁਝ ਨੂੰ ਦਿੰਦੇ ਪਿਠ ਨਾ ਮਰਦ ਹਕਾਰ ।
ਬੰਨਕੇ ਲੈਜੂ ਪਿੰਡੀ ਦੀਆਂ ਨਾਰੀਆਂ ਬਣਕੇ ਬੈਠਾ ਹੈ ਬਲਕਾਰ ।
ਐਨੀ ਕੈਹਕੇ ਮਾਲੀ ਤੋਰਤਾ ਰਾਮਚੰਦ ਗਹਾਂ ਤੂੰ ਹਾਲ ਉਚਾਰ ॥ ੧੪ ॥
ਮੂਰੇ ਦੁੱਲੇ ਦੇ ਮਾਲੀ ਪਿਟਦਾ ਖੜਕੇ ਰੋਬੇ ਧਾਹਾਂ ਲਾ।
ਚੜਕੇ ਆਗਿਆ ਅਕਬਰ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਦਿਤਾ ਬਾਗ ਦਾ ਨਾਸ ਬਨਾ।
ਸਹੇ ਮੋਰ ਕਲੈਰੀ ਉਡ ਗਏ ਤੇ ਮਿਰਗਾਂ ਦੇ ਹੋਸ਼ ਭੁਲਾ।
ਨਾਲੇ ਕੁਟਿਆ ਮੈਨੂੰ ਬੰਨਕੇ ਕੈਂਹਦਾ ਦੁੱਲੇ ਨੂੰ ਦਸੀਂ ਜਾ ।
ਬੰਨਕੇ ਲੈ ਜੂ ਪਿੰਡੀ ਦੀਆਂ ਨਾਰੀਆਂ ਲੈਜੂ ਸਬ ਨੂੰ ਕੈਦ ਕਰਾ ।
ਸੁਣ ਮਾਲੀ ਦੀ ਸਾਰੀ ਬਾਤ ਨੂੰ ਦੁੱਲਾ ਛਾਤੀ ਸੇ ਲੈਂਦਾ ਲਾ ।
ਚੰਗੀ ਦਸੀ ਤੈਂ ਆਕੇ ਮਾਲੀਆ ਦੁੱਲਾ ਦਿੰਦਾ ਧੀਰ ਧਰਾ।
ਦੁੱਲਾ ਉਠਕੇ ਲਦੀ ਕੋਲ ਆਮਦਾ ਕੈਂਹਦਾ ਮਾਤ ਕੋ ਸੀਸ ਨਮਾ।
ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਆਗਿਆ ਅਕਬਰ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਮਾਤਾ ਦੇਮਾਂ ਜੰਗ ਮਚਾ ।
ਬਾਪ ਦਾਦੇ ਦੀਆਂ ਸਾਂਗਾਂ ਬਖਸ਼ਦੇ ਮੈਨੂੰ ਕੁੰਜੀਆਂ ਤੁਰਤ ਫ਼ੜਾ ।
ਜਿੰਦਾ ਖੋਲ੍ਹ ਪੁਰਾਣੇ ਕਿਲੇ ਦਾ ਮੈਨੂੰ ਤੋਪਾਂ ਦੇ ਮੁਖ ਦਖਾ ।
ਲਦੀ ਨੇ ਕੁੰਜੀਆਂ ਦੇਤੀਆਂ ਸ਼ਾਮੀ ਬੇਟਾ ਤੇਰਾ ਦਾ।
ਮਿੱਤਰ ਪਿਆਰੇ ਦੁੱਲੇ ਨੇ ਸਦ ਲਏ ਬੈਠਕ ਲਏ ਬਠਾ।
ਨੈ ਕਨੀ ਦੇ ਸਚੇ ਡੋਗਰੇ ਲਏ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਹੋਰ ਰਲਾ।
ਕਠੇ ਤਿੰਨ ਹਜਾਰ ਹੋਏ ਸੂਰਮੇ ਸਬ ਦੇ ਦਿਤੇ ਹਥਿਆਰ ਲਬਾ।
ਪੂਰੀ ਦੁੱਲੇ ਤਿਆਰੀ ਕਰ ਲਈ ਰਾਮਚੰਦ ਦੇਣਾ ਜੰਗ ਮਚਾ॥੧੫॥
ਜੋਧਾ ਭੱਟੀ ਦੁੱਲਾ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ ਭਾਰੀ ਕਰਕੇ ਜੋਸ਼ ਹੰਕਾਰ।
ਸਾਰੇ ਸਾਥੀ ਦੁੱਲੇ ਰਾਠ ਦੇ ਤੁਰਤੇ ਸਾਰੇ ਲਾ ਹਥਿਆਰ।
ਤੋਪਾਂ ਤੀਰ ਕਿਰਚ ਤਲਵਾਰ ਜੋ ਰਫਲਾਂ ਢਾਲਾਂ ਬੇ ਸ਼ੁਮਾਰ ।
ਜਾਕੇ ਘੇਰਾ ਪਾ ਲਿਆ ਬਾਗ ਨੂੰ ਲਈ ਖਾਈ ਦੀ ਆਡ ਸਮਾਰ ।
ਸਿਧੇ ਗੋਲੇ ਸਿਟਦੇ ਬਾਗ ਨੂੰ ਛਡੇ ਤੀਰ ਜ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ।
ਸਾਰੇ ਬਾਗ ਨੂੰ ਗੋਲੇ ਛਾਣਗੇ ਜਿਥੇ ਲੜਦੀ ਸੀ ਸਰਕਾਰ ।
ਥਾ ਅਸਮਾਨਾਂ ਥੋੜਾ ਜੰਗ ਦਾ ਮੂਰੇ ਅਕਬਰ ਚਲਿਆ ਹਾਰ।
