ਜੋ ਕੁਝ ਰੋਜ਼ ਅਜ਼ਲਾ ਥੀਂ ਹੋਈ, ਲਿਖੀ ਕਲਮ ਨਾ ਮੇਟੇ ਕੋਈ,

ਦੁੱਖਾਂ ਸੂਲਾਂ ਦਿੱਤੀ ਚੋਈ, ਸੁਲਾ ਬੌਹ ਨੂੰ ਆਮੇ ਕੋਈ,

ਜਿਸ ਨੂੰ ਹੋ ਰਹੀ।੬।

ਚੇਤ

ਚੇਤ ਚਮਨ ਵਿਚ ਕੋਇਲਾਂ, ਨਿੱਤ ਕੂ ਕੂ ਕਰਨ ਪੁਕਾਰ।

ਮੈਂ ਸੁਣ ਸੁਣ ਝੁਰ ਝੁਰ ਮਚ ਰਹੀ ਕਬ ਘਰ ਆਵੇ ਯਾਰ।

ਹੁਣ ਕੀ ਕਰਾਂ ਜੋ ਆਇਆ ਚੇਤ, ਬਣ ਤਣ ਫੂਲ ਰਹੇ ਸਭ ਖੇਤ,

ਦੇਂਦੇ ਆਪਣਾ ਅੰਤ ਨਾ ਭੇਤ, ਸਾਡੀ ਹਾਰ ਸਾਡੀ ਜੇਤਾ,

ਹੁਣ ਮੈਂ ਹਾਰੀਆਂ।

ਹੁਣ ਮੈਂ ਹਾਰਿਆ ਆਪਣਾ ਆਪ, ਤੁਹਾਡਾ ਇਸ਼ਕ ਅਸਾਡਾ ਖਾਪ,

ਤੇਰੇ ਨੇਹੁੰ ਦਾ ਸ਼ੂਕਿਆ ਤਾਪ, ਬੁਲ੍ਹਾ ਸ਼ੌਹ ਕੀ ਲਾਇਆ ਪਾਪ,

ਕਾਰੇ ਹਾਰੀਆਂ। ੭।

ਵਿਸਾਖ

ਬਸਾਖੀ ਦਾ ਦਿਨ ਕਠਨ ਹੈ ਜੇ ਸੰਗ ਮੀਤ ਨਾ ਹੈ।

ਮੈਂ ਕਿਸ ਕੇ ਆਗੇ ਜਾ ਕਹੂੰ ਇਕ ਮੰਡੀ ਭਾ ਦੋ।

-0-

ਤਾਂ ਮਨ ਭਾਵੇ ਸੁੱਖ ਬਸਾਖ, ਗੁੱਛੀਆਂ ਪਈਆਂ ਪੱਕੀ ਦਾਖ,

ਲਾਖੀ ਲੈ ਘਰ ਆਇਆ ਲਾਖ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਬਾਤ ਨਾ ਸਕਾਂ ਆਖ,

ਕਉਂਤਾਂ' ਵਾਲੀਆਂ।

ਕੰਤਾਂ ਵਾਲੀਆਂ ਡਾਹਡਾ ਜ਼ੋਰ, ਹੁਣ ਮੈਂ ਝੁਰ ਝੂਰ ਹੋਈ ਆਂ ਹੋਰ,

ਕੰਡੇ ਪੁੜੇ ਕਲੇਜੇ ਜ਼ੋਰ, ਬੁਲ੍ਹਾ ਸ਼ੌਹ ਬਿਨ ਕੋਈ ਨਾ ਹੋਰ,

ਜਿਨ ਘੱਤ ਗਾਲੀਆਂ। ੮।

ਜੇਠ

ਜੇਠ ਜੇਹੀ ਮੋਹਿ ਅਗਨ ਹੈ ਜਬ ਕੇ ਬਿਛੜੇ ਮੀਤ।

ਦੋਹਰਾ- ਮਾਘੀ ਨ੍ਹਾਵਣ ਆਈਆਂ, ਹੋਰ ਤੀਰਥ ਬਣੇ ਹੈ ਸਾਨ,

ਤ੍ਰਿਮ ਤ੍ਰਿਮ ਬਰਖੇ ਨੈਨ ਦੁਇ, ਮੈਂ ਉਦੂੰ ਕਰਾਂ ਇਸ਼ਨਾਨ।

ਮਾਘ ਮਹੀਨੇ ਜੈਂਦੀ ਤਾਂਘ, ਨੇਂ ਮੁਹਬਤ ਗਈ ਉਲਾਂਘ

ਇਸ਼ਕ ਮੁਅਜ਼ਨ ਦਿੱਤੀ ਥਾਂਗ,

ਰਹਿੰਦੀ ਨਿਤ ਪੀਆ ਦੀ ਤਾਂਘ, ਦੁਆਈਂ ਮੈਂ ਕਰਾਂ।

ਆਖਾਂ ਪਿਆਰੇ ਮੈਂ ਵਲ ਆਉ, ਤੇਰਾ ਮੁਖ ਦੇਖਣ ਦਾ ਚਾਊ

ਭਾਵੇਂ ਹੋਰ ਤੱਤੀ ਨੂੰ ਤਾਉ

ਬੁਲ੍ਹਾ ਸ਼ਹੁ ਨੂੰ ਆਣ ਮਿਲਾਉ, ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਜਲ ਮਰਾਂ।

ਧੁਰ, ਜਿੱਤ, ' ਮੌਤ, ਕੰਤਾਂ, ਵੱਜੇ,।

ਸੁਣ ਸੁਣ ਘੁਣ ਘੁਣ ਝੂਰ ਮਰੇਂ ਜੋ ਤੁਮਰੀ ਯੇਹ ਪਰੀਤ।

-0-

ਲੂਆਂ ਧੁੱਪਾਂ ਪੈਂਦੀਆਂ ਜੇਠ, ਮਜਲਿਸ ਬਹਿੰਦੀ ਬਾਗਾਂ ਹੇਠ,

ਤੱਤੀ ਠੰਡੀ ਵੱਗੇ ਪੇਠਾ, ਦਫਤਰ ਕੱਢ ਪੁਰਾਣੇ ਸੇਠ

ਮੁਹਰਾ ਖਾਣੀਆਂ।

ਅੱਜ ਕੱਲ ਸੱਦ ਹੋਈ ਅਲਬੱਤਾ, ਹੁਣ ਮੈਂ ਆਹ ਕਲੇਜਾ ਤੱਤਾ,

ਨਾ ਘਰ ਕੈਂਤ ਨਾ ਦਾਣਾ ਭੱਤਾ, ਬੁਲ੍ਹਾ ਸ਼ੌਹ ਹੋਰਾਂ ਸੰਗ ਰੱਤਾ,

ਸੀਨੇ ਕਾਨੀਆਂ'। ੯।

ਹਾੜ੍ਹ

ਹਾੜ੍ਹ ਸੇਹੇ ਮੋਹੇ ਝਟ ਪਟੇ ਜੋ ਲੱਗੀ ਪਰੇਮ ਕੀ ਆਗ।

ਜਿਸ ਲਾਗੇ ਤਿਸ ਜਲ ਬੁਝੇ ਜੋ ਭੌਰ ਜਲਾਵੇ ਭਾਗ।

-0-

ਹੁਣ ਕੀ ਕਰਾਂ ਜੋ ਆਇਆ ਹਾੜ੍ਹ, ਤਨ ਵਿਚ ਇਸ਼ਕ ਤਪਾਯਾ ਭਾੜਾ,

ਤੇਰੇ ਇਸ਼ਕ ਨੇ ਦਿੱਤਾ ਸਾੜ, ਰੋਵਣ ਅੱਖੀਆਂ ਕਰਨ ਪੁਕਾਰ,

ਤੇਰੇ ਹਾਵੜੇ।

ਦੋਹਰਾ- ਫਾਗਣ ਫੂਲੇ ਫਾਗ ਮੈਂ ਖੇਲਤ ਹੈ ਨਰ ਨਾਰ

ਪਿਆਰਾ ਨਜ਼ਰ ਨ ਆਵਈ, ਗਲ ਸੁਲ ਕੇ ਹਾਰ।

ਹੋਰੀ ਖੇਡਣ ਸਈਆਂ ਫਾਗਣ, ਮੇਰੇ ਨੈਣ ਝਲਾਰੀਂ ਵਗਣ

ਔਖੇ ਜੀਵਦਿਆਂ ਦਿਨ ਤੱਗਣ,

ਸੀਨੇ ਬਾਣ ਪ੍ਰੇਮ ਕੇ ਲੱਗਣ ਹੋਰੀ ਹੋ ਰਹੀ।

ਜੋ ਕੁਝ ਰੋਜ਼ ਅਜ਼ਲ ਥੀਂ ਹੋਈ, ਹੁਣ ਤਾਂ ਮੂੰਹ ਤੋਂ ਲੱਥੀ ਲੋਈ

ਦੁਖੀਂ ਰੋਲੀਂ ਲਹਾਂ ਨ ਢੋਈ,

ਬੁਲ੍ਹੇ ਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਆਖੇ ਕੋਈ, ਜਿਉਂ ਤਿਉਂ ਜਿਊਂਗੀ। ੬

ਦੋਹਰਾ- ਚੇਤ ਚਮਨ ਮੈਂ ਕੋਇਲਾਂ, ਬਨਣ ਕਰਨ ਪੁਕਾਰ

ਮੈਂ ਸੁਣਤ ਮਨ ਝੂਰ ਮਰਾ, ਕਬ ਘਰਿ ਆਵੇ ਯਾਰੁ।

ਮੈਂ ਕੀ ਕਰਾਂ ਜੁ ਆਇਆ ਚੇਤ, ਬਨ ਤ੍ਰਿਣ ਫੂਲ ਰਹੇ ਸਭ ਖੇਤ

ਆਪਣਾ ਅੰਤ ਨ ਦਸਦੇ ਭੇਤ,

ਅਸਾਡੀ ਹਾਰ ਤੁਸਾਡੀ ਜੇਤ ਹੁਣ ਮੈਂ ਹਾਰੀਆਂ।

ਹੁਣ ਮੈਂ ਹਾਰਿਆ ਆਪ, ਤੇਰਾ ਇਸ਼ਕ ਅਸਾਡਾ ਖਾਪ

ਹਰਦਮ ਨਾਮ ਤੁਸਾਡਾ ਜਾਪ,

ਬੁਲ੍ਹੇ ਸ਼ਾਹ ਕੀ ਲਾਇਓ ਪਾਪ, ਪਿਛੇੜੇ ਮਾਰੀਆਂ।੭।

ਹਵਾ, ਜ਼ਹਿਰ, ਜ਼ਰੂਰ, ' ਤੀਰ, ਪਹਾੜ, ਭਾਂਬੜ, ਹਾਵੇ।