ਧਰਤੀ ਅਤੇ ਕਿਸਾਨ ਦੇ ਮਾਂ-ਪੁੱਤ ਵਾਲੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀ ਪੁਨਰ-ਸਥਾਪਨਾ ਦੀ ਲੋੜ ਹਰੀ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਦੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਕੁਦਰਤੀ ਸੰਤੁਲਨ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਖੇਤੀ ਸਿਹਤ, ਵਾਤਾਵਰਣ ਅਤੇ ਆਮ ਲੋਕਾਈ ਨੂੰ ਜਿੱਥੇ ਅਨੇਕਾਂ ਹੀ ਭਿਆਨਕ ਨਤੀਜੇ ਭੁਗਤਣੇ ਪਏ ਓਥੇ ਹੀ ਕਿਸਾਨ ਦਾ ਧਰਤੀ ਨਾਲ ਮਾਂ-ਪੁੱਤ ਵਾਲਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਵੀ ਇਸਦੀ ਭੇਟ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ। ਅੱਜ ਕਿਸਾਨ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਦਾਸੀ ਜਾਂ ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਧ, ਅੰਨ ਉਗਲਣ ਵਾਲੀ ਇੱਕ ਮਸ਼ੀਨ ਵਜੋਂ ਹੀ ਦੇਖਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਰਸਾਇਣਕ ਖਾਦਾਂ ਨੂੰ ਉਸਦਾ ਈਂਧਣ ਸਮਝਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਭੁੱਲ ਜਾਣਾ ਜਾਂ ਜਾਣਬੁੱਝ ਕੇ ਅਗਿਆਨੀ ਬਣੇ ਰਹਿਣਾ ਕਿ ਧਰਤੀ ਇਕ ਜਿਉਂਦੀ ਜਾਗਦੀ ਸਜੀਵ ਸ਼ੈਅ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਦੀਆਂ ਖੁਰਾਕ ਸਬੰਧੀ ਲੋੜਾਂ ਨੂੰ ਅਣਗੌਲਿਆਂ ਕਰਨਾ, ਧਰਤੀ ਮਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਸਿਰੇ ਦਾ ਵਹਿਸ਼ੀ ਰਵੱਈਆ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਸਿਰ ਕਰਜ਼ਾ, ਉਹਨਾਂ ਵਿਚਲੀ ਖੁਦਕੁਸ਼ ਪ੍ਰਵਿਰਤੀ, ਕੈਂਸਰ ਵਰਗੇ ਭਿਆਨਕ ਰੋਗਾਂ ਦੀ ਜਕੜਨ, ਅਜੋਕਾ ਸਿਹਤ ਅਤੇ ਵਾਤਾਵਰਣੀ ਸੰਕਟ ਧਰਤੀ ਮਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਏਸੇ ਵਹਿਸੀ ਰਵੱਈਏ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਹੈ। ਏਥੇ ਹੀ ਬਸ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਲਗਾਤਾਰ ਨਿਘਰਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਪ੍ਰਜਨਣ ਸਿਹਤ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਜਨਮਜਾਤ ਅਪੰਗ, ਮੇਦਬੁੱਧੀ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਜਨਮ ਦਰ ਨਿਰੰਤਰ ਵਧਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਵੱਡੀ ਗਿਤਣੀ ਵਿੱਚ ਸਤਮਾਹੇ, ਅੱਠਮਾਹੇ ਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਛਿਮਾਹੇ ਬੱਚੇ ਪੈਦਾ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ। ਜਨਾਨਾ ਅਤੇ ਮਰਦਾਨਾ ਦੋਹਾਂ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਾਂਝਪਨ ਦੋ ਕੇਸਾਂ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਕਰਯੋਗ ਵਾਧਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੋ ਆਦਿ-ਆਦਿ। ਇਹ ਸਭ ਸਾਡੇ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਅਗਾਉ ਸੰਕੇਤ ਹੀ ਤਾਂ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਮਨੁੱਖਤਾ ਨੂੰ ਦਰਪੇਸ਼ ਉਪਰੋਕਤ ਬੇਹੱਦ ਤਿਆਨਕ ਸਥਿਤੀਆਂ ਤੋਂ ਪਾਰ ਪਾਉਣਾ ਹੈ ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਹਰ ਹਾਲ 'ਚ, ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਖੇਤੀ ਕਿਸਾਨੀਂ, ਆਮ ਲੋਕਾਈ ਅਤੇ ਵਾਤਾਵਰਣ ਦੇ ਭਲੇ ਹਿੱਤ ਧਰਤੀ ਮਾਂ ਨਾਲ ਮੁੜ ਤੋਂ ਮਾਂ-ਪੁੱਤ ਵਾਲਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਜੋੜ ਕੇ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦਾ ਹੀਲਾ ਕਰਨਾ ਹੀ ਪੈਣੇ!

ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਖੇਤੀ ਸਬੰਧੀ ਸ੍ਰੀ ਸੁਰੇਸ਼ ਦੇਸਾਈ ਦੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦਾ ਸਾਰ:

ਅੱਜ ਅਸੀਂ ਖੇਤੀ ਵਿਰਾਸਤ ਮਿਸ਼ਨ ਦੇ ਮਾਧਿਅਮ ਨਾਲ ਖੇਤੀ ਦੇ ਮੂਲ ਵਿਚਾਰ 'ਤੇ ਚਰਚਾ ਕਰਨ ਲਈ ਇਕਠੇ ਹੋਏ ਹਾਂ।ਕਦੇ ਸਮੁੱਚਾ ਪੰਜਾਬ ਬਹੁਤ ਸੰਪੰਨ ਸੀ ਪਰ ਅੱਜ ਹਰ ਪੱਖ ਹਾਲਾਤ ਬਹੁਤ ਖਰਾਬ ਹਨ ।ਕਾਰਨ ਹੈ, ਆਜ਼ਾਦੀ ਮਗਰੋਂ ਖੇਤੀ ਵਿੱਚ ਅਪਣਾਈਆਂ ਗਈਆਂ ਨਵੀਆਂ ਪਰੰਤੂ ਤਬਾਹਕੁੰਨ ਤਕਨੀਕਾਂ । ਜਿਹਨਾਂ ਦਾ ਹੀ ਨਤੀਜਾ ਹੈ ਕਿ ਅੱਜ ਕਿਤੇ ਧਰਤੀ ਹੇਠੋਂ 100 ਫੁੱਟ ਦੀ ਡੂੰਘਾਈ ਤੋਂ ਪਾਣੀ ਕੱਢਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਿਤੇ 500 ਫੁੱਟ ਦੀ ਡੂੰਘਾਈ ਤੋਂ ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਠੀਕ ਢੰਗ ਨਾਲ ਸਮਝਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ ਗਿਆ । ਨਤੀਜਤਨ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰੂਪੀ ਪਾਣੀ ਦੀ ਦੁਰਵਰਤੋਂ ਫਸਲਾਂ ਲਈ ਜ਼ਹਿਰ ਹੋ ਨਿੱਬੜੀ। ਖੇਤੀ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਤੋਂ ਵੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਕੀ ਹੈ ? ਕਿਸੇ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਖੇਤੀ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਤੋਂ ਵੀ ਅਹਿਮ ਹੈ ਰੋਸ਼ਨੀ ਅਤੇ ਹਵਾ। ਜਿਹੜੀਆਂ ਕਿ ਬਿਲਕੁਲ ਮੁਫਤ ਅਤੇ ਅਥਾਹ ਨੇ ਅਤੇ ਜਿਹਨਾਂ ਦਾ ਲੋੜੀਂਦਾ ਦੋਹਨ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਜੋ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਏਦਾ ਹੀ ਪਾਣੀ ਦੀ ਦੁਰਵਰਤੋਂ ਜਾਰੀ ਰਹੀ ਤਾਂ ਆਉਂਦੇ 15 ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਹਾਲਾਤ ਹੋਰ ਵੀ ਬਦਤਰ ਹੋ ਜਾਣਗੇ। ਭਾਖੜਾ ਨੰਗਲ ਅਤੇ ਹਿਮਾਲਿਆਈ ਨਦੀਆਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਖੇਤੀ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਉਪਜਾ ਸਕੇਗੀ। ਕਿਉਂਕਿ ਤਦ ਤੱਕ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਕਿਸਾਨ ਆਪਣੇ ਹੱਥੀ ਆਪਣੀ ਹੀ ਭੂਮੀ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਦੀ ਦੁਰਵਰਤ ਦੀ ਭੇਟ ਚੜਾ ਚੁੱਕਾ ਹੋਵੇਗਾ ਅਰਥਾਤ ਬੰਜਰ ਬਣਾ ਚੁੱਕਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਖੇਤੀ ਵਿੱਚ ਰਸਾਇਣਕ ਖਾਦਾਂ ਯੂਰੀਆ, ਡੀ.ਏ.ਪੀ, ਪੋਟਾਸ਼) ਦੀ ਨਿਰੰਤਰ ਵਧ ਰਹੀ ਮਿਕਦਾਰ ਅਤੇ ਫਸਲਾਂ ਦੇ ਘਟਦੇ ਹੋਏ ਝਾੜ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਚੇਤਾਵਨੀ ਹਨ ਤੇ ਬੇਹੱਦ ਡਰਾਉਣੇ ਭਵਿੱਖ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਦੀ।

ਇੱਕ ਗੱਲ ਸਭ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਕਿ ਭੂਮੀ ਇੱਕ ਸਜੀਵ ਅਤੇ ਊਰਜਾ ਭਰਪੂਰ ਸ਼ੈਅ ਹੈ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਅਨੇਕਾਂ ਹੀ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਅਨੰਤ ਕੋਟੀ ਸੂਖਮ ਜੀਵ ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਰਸਾਇਣਕ ਖੇਤੀ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ

ਦੇਰ ਵਿੱਚ ਫਸਲਾਂ ਦੇ ਝਾੜ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਖੇਤੀ ਵਿੱਚ ਵਰਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਰਸਾਇਣਕ ਖਾਦਾਂ ਅਤੇ ਕੀੜੇਮਾਰ - ਜ਼ਹਿਰਾਂ ਕਾਰਨ ਸੂਖਮ ਜੀਵਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਪਿੱਛੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਰੀਰਾਂ ਦੇ ਵਿਘਟਨ ਉਪਰੰਤ ਪੈਦਾ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਜੈਵ ਊਰਜਾ ਦੇ ਦਮ ਤੇ ਹੁੰਦਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਨਾ ਕਿ ਇਹ, ਰਸਾਇਣਕ ਖਾਦਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਚਮਤਕਾਰ ਸੀ।

ਮੇਰੇ ਤਜ਼ਰਬੇ ਮੁਤਾਬਿਕ ਖੇਤੀ ਲਈ ਕੁੱਝ ਵੀ ਬਾਹਰ ਤੋਂ ਖਰੀਦਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ। ਖੇਤੀ ਲਈ ਜੋ ਲੋੜੀਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਹੈ ਭੂਮੀ, ਸੂਰਜੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਹਵਾ ਅਤੇ ਪਾਣੀ ਪਰ ਨਮੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਮਹੱਤਤਾ ਪੱਖੋਂ ਕ੍ਰਮਵਾਰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼, ਹਵਾ, ਭੂਮੀ ਅਤੇ ਪਾਣੀ ਦਾ ਆਪਣਾ-ਆਪਣਾ ਨਿਸਚਿਤ ਸਥਾਨ ਹੈ। ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਨਿਸਚਿਤ ਸਥਾਨ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਤਬਦੀਲੀ ਸਵੀਕਾਰਨਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹੈ।

ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਕਿਸਾਨ ਪਾਣੀ ਦੀ ਕੀਮਤ ਨਹੀਂ ਪਛਾਣਦੇ। ਜੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਅਤੇ ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਰਤ ਲਿਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਖੇਤੀ ਵਿੱਚ ਰਸਾਇਣਕ ਖਾਦਾਂ ਅਤੇ ਕੀੜੇਮਾਰ ਜ਼ਹਿਰਾਂ ਦੀ ਕੋਈ ਲੋੜ ਹੀ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਜਾਂਦੀ । ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰਨ ਨਾਲ ਉਤਪਾਦਨ ਡਿੱਗੁਣਾ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ ਅਤੇ ਇਹਦੇ ਪਿੱਛੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਸੰਸਲੇਸ਼ਣ ਦੀ ਵੱਡੀ ਭੂਮਿਕਾ ਰਹੇਗੀ । ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਸਮਝ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕੁਦਰਤ ਨਾਲ ਸਹਿਹੋਂਦ ਵਿੱਚ ਹੀ ਵਿਕਾਸ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ, ਚੰਗੀਆਂ ਹਾਲਤਾਂ 'ਚ ਜਿਉਂਦੇ ਰਹਿ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਇਹ ਨਾ ਭੁੱਲੋ ਕਿ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ਪੰਦਿਆਂ ਦੀ ਹੋਂਦ ਮਨੁੱਖ ਨਾਲੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੈ। ਸੋ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ਪਹਿਲਾ ਹੱਕ ਪੌਦਿਆਂ ਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਨਾਲ ਸਹਿਹੋਂਦ ਵਿੱਚ ਹੀ ਮਨੁੱਖ ਚੰਗੇ ਜੀਵਨ ਦੀ ਆਸ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਧਰਤੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਸੰਪੂਰਨ ਹੈ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਹਰੇਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸੂਖਮ ਤੱਤ ਉਪਲਭਧ ਹਨ। ਜਿੰਨੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸੂਖਮ ਤੱਤ ਹਨ ਓਨੇ ਹੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸੂਖਮ ਜੀਵ ਵੀ ਧਰਤੀ ਦਾ ਸਰਮਾਇਆ ਹਨ। ਇਹ ਗੱਲ ਵੱਖਰੀ ਹੈ ਕਿ ਆਧੁਨਿਕ ਵਿਗਿਆਨ ਹਾਲੇ ਤੱਕ ਪੈਟਾਸ ਸੇਲੇਬਲ, ਨਾਈਟ੍ਰੋਜਨ ਸੇਲੇਬਲ, ਸਲਫਰ ਸੇਲੇਬਲ, ਕਾਪਰ ਸੇਲੇਬਲ ਆਦਿ ਉਂਗਲਾਂ ਤੇ ਗਿਣਾ ਜਾ ਸਕਣਯੋਗ ਕੁੱਝ ਇੱਕ ਸੂਖਮ ਜੀਵਾਂ ਦਾ ਹੀ ਪਤਾ ਲਗਾ ਸਕਿਆ ਹੈ। ਸਾਇਦ ਇਹ ਹੀ ਆਧੁਨਿਕ ਵਿਗਿਆਨ ਦੀ ਸੀਮਾ ਵੀ ਹੈ। ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਰਹੱਸ ਆਤਮਸਾਤ ਤਾਂ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਬਾਹ ਪਾ ਸਕਣਾ ਸ਼ਾਇਦ ਸੰਭਵ ਨਹੀਂ। ਪੌਦੇ ਅਤੇ ਸੂਖਮ ਜੀਵ ਸਾਹ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਪਰੰਤੂ ਬੇਲੋੜਾ ਅਤੇ ਲੋੜ ਤੋਂ ਵਧੇਰੇ ਪਾਣੀ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦਾ ਹੈ। ਯਾਦ ਰੱਖ ਪਾਣੀ ਦੀ ਸਹੀ ਵਰਤੋਂ 'ਅੰਮ੍ਰਿਤ' ਅਤੇ ਕੁਵਰਤ 'ਜ਼ਹਿਰ ਹੈ ਅਤੇ ਜ਼ਹਿਰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਜਿੰਦਗੀਆਂ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।

ਵਿਗਿਆਨ ਅਨੁਸਾਰ ਸੂਰਜੀ ਊਰਜਾ ਯਾਨੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਦੀ ਭਰਪੂਰ ਵਰਤੋਂ ਕਰਕੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਭੂਮੀ 'ਤੇ ਪ੍ਰਤੀ ਏਕੜ 120 ਟਨ ਗੰਨਾ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਹਾਲਾਂਕਿ ਭੂਮੀ ਦੀ ਸਮਰਥਾ 200 ਟਨ ਗੰਨਾ ਪ੍ਰਤੀ ਏਕੜ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਦੀ ਹੈ। ਸੋ ਖੇਤੀ ਵਿੱਚ ਸਨ ਹਾਰਵੈਸਟਿੰਗ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਇਸਰਾਇਲ ਨੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਤਕਨੀਕ ਅਪਣਾ ਕੇ ਆਪਣੀ ਖੇਤੀ ਨੂੰ ਪੈਰਾਂ ਸਿਰ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਇਸਰਾਇਲ, ਜਿੱਥੇ ਦੂਰ-ਦੂਰ ਤੱਕ ਪਾਣੀ ਨਹੀਂ ਅਤੇ ਪੀਣ ਵਾਲਾ ਪਾਣੀ ਵੀ ਜਿੱਥੇ ਹੋਰਨਾਂ ਦੇਸਾਂ ਤੋਂ ਇੰਪੋਰਟ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਦੇਸ ਵਿੱਚ ਸੂਰਜ ਨੂੰ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਆਧਾਰ ਮੰਨਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ੳਹਨਾਂ ਭੂਗੋਲਿਕ ਖਿੱਤਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਮਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਸੂਰਜ ਦੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਉਪਲਭਧ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਕਿਸਾਨ ਵੀ ਏਸੇ ਸੂਰਜੀ ਊਰਜਾ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਕੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਖੇਤੀ ਦੇ ਦਿਨ ਫੋਰਨ ਦਾ ਮਾਦਾ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਇਸ ਮੰਤਵ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਨਾਹ ਪੱਖੀ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਤਿਆਗਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।

ਸ਼੍ਰੀ ਸੁਰੇਸ਼ ਦੋਸਾਈ ਦਾ ਕੁਦਰਤੀ ਵਿਗਿਆਨ:

ਦੋਸਾਈ ਜੀ ਦੁਆਰਾ ਵਿਕਸਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਪ੍ਰਤੀ ਏਕੜ 75-90 ਅਤੇ ਏਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ 120 ਟਨ ਗੰਨਾ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਦੀ ਤਕਨੀਕ ਨਾਲ ਰੁ-ਬ-ਰੂ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਸਾਨੂੰ ਸਭ ਨੂੰ ਇਹ ਤੱਥ, ਆਪਣੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ