ਹੋਟਲ ਤੋਂ ਜਾ ਕੇ ਬਣਿਆ ਬਣਾਇਆ ਖਾਣਾ ਸਾਡੀ ਮਜਬੂਰੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਇਹ ਰਸਾਇਣਕ ਖਾਦਾਂ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਹੋਟਲ ਦੇ ਬਣੇ ਖਾਣੇ ਦੇ ਡੱਬੇ ਹਨ। ਭੂਮੀ ਵਿੱਚ ਜੋ ਤੱਤ ਮੌਜੂਦ ਹਨ ਉਹ ਪਕਾਏ ਹੋਏ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਉਹ ਅਨਾਜ ਦੇ ਕੱਚੇ ਦਾਣਿਆਂ ਵਾਂਗ ਹਨ, ਬਣੀ ਹੋਈ ਰੋਟੀ ਵਾਂਗ ਨਹੀਂ। ਜੜ੍ਹਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਹਾਲਤ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਵਰਤ ਸਕਦੀਆਂ। ਇਸ ਲਈ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਜਾਂਚ ਰਿਪੋਰਟ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਤੱਤ ਜ਼ਮੀਨ ਵਿੱਚ ਹਨ ਪ੍ਰੰਤੂ ਵਰਤਣਯੋਗ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਨਾ-ਵਰਤਣਯੋਗ ਤੱਤਾਂ ਨੂੰ ਵਰਤਣਯੋਗ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਕੰਮ ਧਰਤੀ ਵਿੱਚ ਪਾਏ ਜਾਂਦੇ ਅਣ-ਗਿਣਤ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਜੀਵ-ਜੰਤੂ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਇਹ ਜੀਵ-ਜੰਤੂ ਬਹੁਤ ਮਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਪੂਰੀ ਫੁਰਤੀ ਨਾਲ ਨਾ-ਵਰਤਣਯੋਗ ਤੱਤਾਂ ਨੂੰ ਵਰਤਣਯੋਗ ਬਣਾਈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਜੰਗਲਾਂ ਵਿੱਚ ਕੁੱਝ ਵੀ ਬਣਿਆ ਬਣਾਇਆ ਪਾਉਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦੀ।

ਸਾਡੇ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਉਪਰ ਤੋਂ ਰਸਾਇਣਕ ਖਾਦਾਂ ਪਾਉਣ ਦੀ ਲੋੜ ਇਸ ਲਈ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੇ ਰਸਾਇਣਕ ਖੇਤੀ ਵਾਲੀ ਭੂਮੀ ਵਿੱਚ ਇਹ ਜੀਵ-ਜੰਤੂ ਲੋੜੀਂਦੀ ਮਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਗਏ ਹੁੰਦੇ। ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰਸਾਇਣਕ ਖਾਦਾਂ, ਟਰੈਕਟਰੀ ਖੇਤੀ, ਜ਼ਹਿਰੀਲੀਆਂ ਕੀੜੇ -ਮਾਰ ਦਵਾਈਆਂ ਅਤੇ ਨਦੀਨ-ਨਾਸ਼ਕਾਂ ਨਾਲ ਨਸ਼ਟ ਕਰ ਸੁੱਟਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰਕੇ ਅਸੀਂ ਖਾਣਾ ਪਕਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਹੀ ਮਾਰ ਸੁਟਿਆ ਹੈ। ਜੜ੍ਹਾਂ ਕੱਚਾ ਖਾਣਾ ਕਿਵੇਂ ਵਰਤਣਗੀਆਂ। ਇਸ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਹੋਟਲ ਦੇ ਤਿਆਰ ਖਾਣੇ ਮਤਲਬ ਕਿ ਰਸਾਇਣਕ ਖਾਦਾਂ ਨੂੰ ਬੰਦ ਕਰਨਾ ਹੈ ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਧਰਤੀ ਵਿਚਲੇ ਖਾਣਾ ਪਕਾਉਣ ਵਾਲੇ ਅਨੇਕਾਂ ਜੀਵ-ਜੰਤੂਆਂ ਦਾ ਪੁਨਰ-ਸਥਾਪਨ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਭੂਮੀ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਪਾਉਣਾ ਹੋਵੇਗਾ; ਫਿਰ ਹੀ ਅਸੀ ਰਸਾਇਣਕ ਖਾਦਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਬੰਦ ਕਰ ਸਕਾਂਗੇ।

ਕਿਵੇਂ ਅਸੀਂ ਅਣ-ਗਿਣਤ ਜੀਵ-ਜੰਤੂਆਂ ਨੂੰ ਭੂਮੀ ਵਿੱਚ ਪਾ ਕੇ ਪਕਾਉਣ ਦੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਲਗਾ ਸਕਦੇ ਹਾਂ? ਉਹ ਚਮਤਕਾਰੀ ਸਾਧਨ ਹੈ ਸਾਡੀ ਦੇਸੀ ਗਾਂ ਦਾ ਗੋਬਰ। ਦੇਸੀ ਗਾਂ ਦਾ ਗੋਬਰ ਇਕ ਅਦਭੁੱਤ ਵਸਤੂ ਹੈ। ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕਰੋੜਾਂ-ਕਰੋੜ ਸੂਖ਼ਮ ਜੀਵ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ