ਇੱਛਾਬਲ ਦਾ ਨਾਦ

ਇਛਾਬਲ ਜਦ ਨਾਦ ਤਿਰਾ ਆ

ਪਹਿਲਾ ਕੰਨੀਂ ਪੈਂਦਾ,

ਭਰ ਸਰੂਰ ਸਿਰ ਵਿਚ ਇਕ ਜਾਂਦਾ

ਝੂਮ ਇਲਾਹੀ ਲੈਂਦਾ,-

ਹੀਰੇ ਵਰਗੀ ਚਮਕ ਨੀਰ ਦੀ

ਅੱਖਾਂ ਨੂੰ ਮਸਤਾਂਦੀ;

ਬੇਖ਼ੁਦੀਆਂ ਦਾ ਝੂਟਾ ਆਵੇ

ਚੜਿਆ ਹੁਲਾਰਾ ਰਹਿੰਦਾ।   ੨੪.

ਚਸ਼ਮਾ ਇੱਛਾਬਲ ਤੇ ਡੂੰਘੀਆਂ ਸ਼ਾਮਾਂ

ਪ੍ਰਸ਼ਨ- ਸੰਤ ਹੋਈ ਪਰਛਾਵੇਂ ਛੁਪ ਗਏ

ਕਿਉਂ ਇੱਛਾਬਲ ਤੂੰ ਜਾਰੀ ?

ਨੈਂ ਸਰੋਦ ਕਰ ਰਹੀ ਹੀ

ਉਵੇਂ ਤੇ ਟੁਰਨੇਂ ਵੀ ਨਹਿ ਹਾਰੀ

ਸੈਲਾਨੀ ਤੇ ਪੰਛੀ ਮਾਲੀ

ਹਨ ਸਭ ਅਰਾਮ ਵਿਚ ਆਏ,

ਸਹਿਮ ਸ੍ਵਾਦਲਾ ਛਾ ਰਿਹਾ ਸਾਰੇ

ਤੇ ਕੁਦਰਤ ਟਿਕ ਗਈ ਸਾਰੀ।