ਦਾਨਾ ਇਕ ਸੁਜਾਨ

ਏਨੇ ਨੂੰ ਆ ਨਿਕਲਿਆ,-

ਕੀ ਕਰਦਾ ਇਹ ਸ੍ਵਾਨ?

ਕਾਰਨ ਉਸਨੂੰ ਪੁੱਛਦੀ।

‘ਕੁੱਤਾ ਕਰੇ ਪਛਾਣ,

ਦਾਨੇ ਨੇ ਹਸ ਆਖਿਆ:

'ਕਿਤੇ ਪਿਆ ਪਕਵਾਨ,

ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਖਾਣ ਦਾ।'

ਕੁੱਤਾ ਸੁਣਕੇ ਤੱਕਿਆ

ਬੋਲਿਆ ਢਾਕ ਮਰੋੜ :

'ਹੋਸ਼ ਕਰੀਂ ਓ ਦਾਨਿਆਂ!

ਮਨੋਂ ਉਕਤਿ ਨਾ ਜੋੜ।

ਲਾਲਚ ਬੱਧੇ ਆਦਮੀ

ਤ੍ਰਿਸ਼ਨਾ ਕੁੱਠੇ ਲੋਕ,

'ਹਰ ਇਕ ਜਾਣਨ ਰੁੜ੍ਹ ਰਿਹਾ;

ਲੋਭ ਲਹਿਰ ਦੀ ਝੋਕ।

'ਕੁੱਤਾ, ਸੱਜਣਾਂ! ਠੀਕ ਮੈਂ

ਨੀਵੀਂ ਹੈ ਮੈਂ ਜਾਤਿ,