ਛੁਹਾਰਾ

ਮੂੰਹ ਅੱਡੀ ਅਰਸ਼ਾਂ ਵਲ ਤਕੀਏ

(ਇਕ) ਬੂੰਦ ਨ ਕੋਈ ਪਾਵੇ,

ਜਦੋਂ ਅਸਾਂ ਵਿਚ ਆ ਗਿਆ ਕੋਈ

ਆ ਉਹ ਛਹਿਬਰ ਲਾਵੇ,-

ਤਦੋਂ ਅਸੀਂ ਹੋ ਦਾਤੇ ਵਸੀਏ

ਠੰਢ ਸੁਹਾਵਾਂ ਵਾਲੇ, -

ਕਿਧਰੋਂ, ਕੌਣ, ਕਦੋਂ, ਦਸ ਸਖੀਏ!

ਕਿਤ ਗੁਣ ਉਹ ਕੋਈ ਆਵੇ? ੩੮.

ਆਪੇ ਵਿਚ ਆਪਾ

ਅੰਮੀਂ ਨੀ ਕਲਵਲ ਹੋ ਉਠੀਆਂ

ਮੈਂ ਡਿੱਠਾ ਇਕ ਸੁਪਨਾ ਸੀ,-

ਮੇਰੀ ਮੈਂ ਵਿਚ ਹੋਰ ਕੋਈ ਨੀ

ਦਿਸਨਾ ਸੀ ਪਰ ਛੁਪਨਾ ਸੀ।

ਮੈਂਹਦਾ ਤੇ ਝਰਨਾਟ ਛੇੜਦਾ

ਚਸਕ ਮਾਰ ਠੰਢ ਪਾਵੇ ਓ,-

ਦੱਸ ਕੌਣ ਉਹ, ਕਦੋਂ ਵੜ ਗਿਆ,

ਕਿਉਂ ਦਿਸਨਾ, ਕਿਉਂ ਲੁਕਨਾ ਸੀ? ੩੯.