ਹਵਾ ਨੂੰ ਪੀਂਘ ਮੰਨਿਆ ਹੈ

ਤੇ ਪਰਬਤ ਨੂੰ ਪੜੁੱਲ ਦਾ ਰੂਪ ਦਿੱਤਾ ਹੈ

ਮੈਂ ਤੁਸਾਂ ਲਈ ਖੁਦਕਸ਼ੀ ਦੇ ਅਰਥ ਬਦਲੇ ਹਨ

ਮੇਰੇ ਸਾਥੀ

ਤੁਸਾਂ ਲਈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਅਰਥ ਬਦਲਣਗੇ

ਤੁਸਾਂ ਜੇ ਮਰਨ ਲੱਗਿਆਂ

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਜਾਣ ਵੀ ਲੀਤਾ

ਤੁਹਾਡੀ ਕੌਣ ਮੰਨੇਗਾ ?

ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੌਣ ਬਖਸ਼ੇਗਾ

ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਜਾਣ ਬੁੱਝ ਕੇ

ਅਰਥਾਂ ਦਾ ਅਪਮਾਨ ਕੀਤਾ ਹੈ।

 

18. ਵਕਤ ਦੀ ਲਾਸ਼

 

ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪੱਤਝੜ ਦੇ ਆਖਰੀ ਦਿਨ

ਬੁੱਕਲ 'ਚ ਸਾਂਭ ਲਏ ਸਨ,

ਤੇ ਹੁਣ ਜੇ ਇਹ ਬਸੰਤ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਵੀ ਹਨ

ਤਾਂ ਜਿਵੇਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਸਾਹ ਟੁੱਟਦੇ ਹੋਣ,

ਜਿਵੇਂ ਅਮਲੀ ਤ੍ਰੋਟਿਆ ਗਿਆ ਹੋਵੇ-

ਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਗੁਆਂਢ

ਜਿਹੜੇ ਸ਼ੈਤਾਨ ਸਿਰ ਫਿਰੇ ਛੋਕਰੇ

ਇਤਿਹਾਸ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ਉੱਤੇ

ਕੁਝ ਲਿਖਣ ਵਿਚ ਮਸਰੂਫ਼ ਹਨ

ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਿਹੁ ਜਾਪਦੇ ਹਨ

ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਬਾਰਵੇਂ ਸਾਲ ਵਿਚ

ਰਿਸ਼ੀ ਦੀ ਤਾੜੀ ਭੰਗ ਕਰ ਦਏ

ਜਿਵੇਂ ਸੁਹਾਗ ਦੀ ਸੇਜ ਤੇ ਮਹਿਮਾਨ ਸੌਂ ਜਾਣ

ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਉਸ ਦਾ ਦਿੱਤਾ ਬਹੁਤ ਕੁੱਝ ਹੈ

ਇਹ ਡਿਗਰੀਆਂ ਦੇ ਫੱਟ ਤੇ ਸੌਂ ਸਕਦੇ ਹਨ

ਤੇ ਅਲੰਕਾਰਾਂ ਦੇ ਓਵਰਕੋਟ ਪਹਿਨਦੇ ਹਨ

ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਅਰਥ ਸਿਫ਼ਾਰਸ਼ ਹਨ

ਕੈਦ ਨੂੰ ਉਹ ਕੋਕਾ ਕੋਲਾ ਵਾਂਗ ਪੀਂਦੇ ਹਨ

ਤੇ ਹਰ ਅੱਜ ਨੂੰ ਕੱਲ ਦੇ ਵਿਚ ਬਦਲ ਕੇ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੇ ਹਨ

ਇਹ ਰਾਤ ਨੂੰ ਸੌਣ ਲੱਗੇ

ਪਜਾਮਿਆਂ ਸਲਵਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਗੰਢਾਂ ਟੋਹਕੇ ਸੌਂਦੇ ਹਨ

ਤੇ ਸਵੇਰ ਨੂੰ ਜਦ ਉਹ ਉੱਠਦੇ ਹਨ

ਤਾਂ ਬੱਕਰੀ ਵਾਂਗ ਨਿਢਾਲ

ਜਿਵੇਂ ਵਕਤ ਦੀ ਲਾਸ਼ ਮੁਸ਼ਕ ਗਈ ਹੋਵੇ

ਜਿਵੇਂ ਦਹੀਂ ਬੁੱਸ ਗਿਆ ਹੋਵੇ,

ਜਦ ਇਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ

ਮਰਿਆ ਪਿਆ ਤੱਕਦੇ ਹਨ

ਤਾਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਚੇਤੇ ਵਿਚ

ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਤਿਗੜਮ ਲੜਾਉਂਦੇ ਹਨ

ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਉਂਗਲਾਂ ਤੇ ਹਾਸਲ ਗਿਣਦਾ ਹੈ