ਨਾ ਮੁੜ ਜਾਏ

ਤਾਂ ਜੋ ਮੁੜ ਕੋਈ ਇੱਛਰਾਂ ਨਾ

ਜਿਊਂਦੀ ਮਰ ਜਾਏ

ਕੋਈ ਧੀ ਮੁੜ ਬਾਬਲ ਦੀ

ਪੱਗ ਨੂੰ ਮੈਲ ਨਾ ਲਾਏ

ਮੁੜ ਨਾ ਕੋਈ ਲੂਣਾ

ਮੰਗੇ ਅੰਗ ਪਰਾਏ

ਕਿਸੇ ਵੀ ਲੂਣਾ ਦਾ ਮੁੜ

ਜੋਬਨ ਨਾ ਰੁਲ ਜਾਏ

ਧਨ ਦੇ ਕੇ, ਮੁੜ ਏਥੇ ਨਾ

ਕੋਈ ਤਨ ਨੂੰ ਖਾਏ

ਮੁੜ ਨਾ ਕੋਈ ਪੂਰਨ

ਅੰਗ-ਹੀਣ ਹੋ ਜਾਏ

ਕੋਈ ਪਿਤਾ ਨਾ,

ਮੁੜ ਪੁੱਤਰ ਦੇ ਅੰਗ ਕਟਾਏ

ਕੋਈ ਪੂਰਨ ਮੁੜ ਪਿਆਰ-ਵਿਛੁੰਨਾ

ਨਾ ਮਰ ਜਾਏ

ਕੋਈ ਪੂਰਨ ਮੁੜ ਜੀਵਨ ਜਿਊਣੋਂ

ਮੂੰਹ ਨਾ ਚਾਏ

ਫਿਰ ਕੋਈ ਪੂਰਨ

ਪੂਰਨ ਤੋਂ ਨਾ ਨਫ਼ਰਤ ਖਾਏ

ਫਿਰ ਕੋਈ ਪੂਰਨ

ਪੂਰਨ ਕੋਲੋਂ ਡਰ ਨਾ ਜਾਏ

ਫਿਰ ਪੂਰਨ ਨੂੰ

ਪੂਰਨ ਕੋਲੋਂ ਬੋ ਨਾ ਆਏ

ਇਸ ਧਰਤੀ ਦਾ ਹਰ ਬੰਦਾ

ਇਕ ਬੰਦਾ ਹੋਵੇ

ਇਸ ਧਰਤੀ ਦੀ ਹਰ ਨਾਰੀ

ਨਾਰੀ ਕਹਿਲਾਏ

ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦਾਂ ਪੂਰਨ ਮਰ ਜਾਏ

ਮਰ ਕੇ ਐਸਾ ਚਿੰਨ੍ਹ ਬਣ ਜਾਏ