ਸਈਏ ਅੱਗ ਦੀ ਜੀਭ ਨਾ ਹੁੰਦੀ

ਬੋਲ ਨਾ ਬੋਲ ਕਬੋਲ

 

ਲੂਣਾ

ਸਈਉ ਨੀਂ,

ਅੱਗ ਕਿਉਂ ਨਾ ਬੋਲੇ ?

ਜੀਭ ਦਾ ਜੰਦਰਾਂ ਕਿਉ ਨਾ ਖੋਹਲੇ ?

ਸਾਣੇ ਜੀਭ ਲਵਾ ਹਰ ਅਗਨੀ

ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ,

ਉੱਚੀ ਬੋਲੇ ਕੜਕ-ਦਾਮਨੀ ਸਾਹੀਂ ਘੋਲੇ

ਐਸੀ ਕੜਕੇ, ਐਸੀ ਕੜਕੇ

ਸੱਤੇ ਅਸਮਾਨਾਂ ਦੇ ਕੰਨ ਪਾਟਣ

ਐ-ਰਾਵਨ ਦੀ,

ਧਰਤੀ ਡੋਲੇ

ਗੂੰਜਣ ਸੱਭੇ ਦਿਸ਼ਾ ਦਿਸ਼ਾਵਾਂ

ਹਰ ਚੁੱਲ੍ਹੇ ਦੀ,

ਅੱਗਨੀ ਖੌਲੇ

ਸਾੜ, ਫੂਕ ਦੇ ਬੂਹੇ ਬੰਨੇ

ਹੋਏ ਜ਼ੁਲਮ ਦੇ ਵਰਕੇ ਫੋਲੇ

ਕਿਉਂ ਕੋਈ ਸਾਡੇ ਅਗਨ ਸੇਕ ਨੂੰ

ਇਕ ਮੁੱਠ ਕੰਙਣੀ ਬਦਲੇ

ਤੋਲੇ ?

 

ਈਰਾ

ਸੁਣ ਨੀ ਅੜੀਏ,

ਭੈਣਾਂ ਲੂਣਾ

ਕਿਸ ਤੇਰੀ ਬੁੱਧ ਨੂੰ ਕੀਤਾ ਟੂਣਾ

ਅੱਗ ਦਾ ਪਿੰਡਾ.

ਸਦਾ ਹੈ ਲੂਣਾ

ਅੱਗ ਦਾ ਹੰਝੂ,