ਕੁੱਲ ਭਵਿੱਖ ਨਾਰੀ ਦੇ ਵੱਸ ਹੈ

ਪਰ ਜੋ

ਸੋਹਣੇ ਤੋਂ ਸੋਹਣਾ ਹੈ

ਉਹ ਹੈ ਬਸ ਨਾਰੀ ਦੀ ਚੋਰੀ

ਇਸ ਚੋਰੀ ਬਿਨ

ਸਭ ਕੁਝ ਕੋਝਾ

ਕੱਲਰੀ ਤੇਲ-ਪਲੀ ਜਿਉ ਰੋਹੜੀ

ਹਰ ਅਗਨੀ ਨੂੰ

ਅੱਗ ਦਾ ਤਾਲਾ

ਕੋਈ ਆਦਰਸ਼-ਸੁਪਨਾ ਲਾਂਦਾ ਹੈ

ਪਰ ਆਦਰਸ਼-ਸੁਪਨ ਨਾ ਲੱਭਦਾ

ਤੇ ਤਾਲੇ ਨੂੰ

ਜੰਗ ਖਾਂਦਾ ਹੈ

ਅੱਗ ਦਾ ਤਾਲਾ

ਆਖ਼ਿਰ ਸਈਏ

ਇਕ ਦਿਨ ਆਪੇ ਟੁੱਟ ਜਾਂਦਾ ਹੈ

ਤੇ ਆਦਰਸ਼-ਹੀਣ ਕੋਈ ਸੁਪਨਾ

ਅਗਨੀ ਚੋਰੀ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ

ਆਪਣੇ ਚੁੱਕੇ

ਦਬ ਲੈਂਦਾ ਹੈ

 

ਲੂਣਾ

ਨੀ ਸਈਉ, ਨੀ ਕੂੰਜੜੀਉ

ਮੈਨੂੰ ਐਸਾ ਤਾਲਾ ਮਾਰੋ

ਨਾ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਨਾ ਭੱਜੇ ਭਾਵੇਂ

ਲੱਖ ਹਥੌੜਾ ਮਾਰੋ

ਦੰਦ-ਖੰਡ ਦਾ ਭੰਨੇ ਚੂੜਾ

ਕੌਡ ਕਲੀਰੇ ਸਾੜੇ

ਹੁਕਮ ਕਰੋ ਮੇਰੇ ਬਾਬਲੇ

ਜਾ ਰਾਜੇ ਅਰਜ਼ ਗੁਜ਼ਾਰੋ

ਲੈ ਚੱਲੋ ਕੋਟ-ਸਿਆਲ ਨੂੰ