ਇਕ ਅੱਗ ਦੀ ਲਾਸ਼ ਕੁਹਾਰੋ

 

(ਲੂਣਾ ਉੱਚੀ-ਉੱਚੀ ਰੋਣ

ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਈਰਾ ਉਸ ਨੂੰ ਚੁੱਪ

 ਕਰਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਹੈ।)

 

ਈਰਾ

ਨਾ ਰੋ ਨੀ

ਚੰਬੇ ਦੀਏ ਜਾਈਏ

ਗੁੜ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਵੰਡ ਵੀ ਲਈਏ

ਪਰ ਦੁੱਖਾਂ

ਨੂੰ ਕਿੰਜ ਵੰਡਾਈਏ

ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਸੱਭੇ ਭੱਠ ਝੋਕਣ ਨੂੰ

ਅੜੀਏ, ਅੱਗ ਦੀ ਜੂਨ ਹੰਢਾਈਏ

ਨਾ ਰੋ ਨੀ ਚੰਬੇ ਦੀਏ ਜਾਈਏ

 

ਮਥਰੀ

ਨੀ ਈਰਾ !

ਇਹਨੂੰ ਰੋਵਣ ਦੇ ਤੂੰ

ਦਾਗ਼ ਦਿਲੇ ਦੇ ਧੋਵਣ ਦੇ ਤੂੰ

ਹੰਝੂ ਸਾਡੇ ਦੁੱਖ ਵੰਡਾਂਦੇ

ਇਸ ਨੂੰ ਹਲਕੀ

ਹੋਵਣ ਦੇ ਤੂੰ

ਸਈਏ ! ਏਸ ਧਰਤੀ ਦੇ ਜੀਵਾਂ

ਦੀ ਅੱਖ ਜੇਕਰ ਹੰਡ ਨਾ ਹੋਵੇ

ਤਾਂ ਸੰਭਵ ਹੈ

ਦੁੱਖਾਂ ਲੱਦੀ

ਸਾਰੀ ਧਰਤੀ ਪਾਗਲ ਹੋਵੇ

ਹੰਝੂ ਸਾਡੇ