ਪਤੀ ਦਾ ਹਿਜਰ ਤਾਂ ਸਹਿ ਜਾਂਦੀ

ਪਰ ਪੁੱਤ ਦਾ ਹਿਜਰ ਨਾ ਸਹਿ ਸੱਕੇ

ਝਿੰਝਨ ਵੇਲ ਬੇ-ਜੜ੍ਹੀ ਵੱਤ

ਨਾਰ ਜੀਵੇ

ਪਰ ਪੱਤਿਆਂ ਬਾਝ ਨਾ ਰਹਿ ਸੱਕੇ

ਬਿਨਾਂ ਪੁੱਤ

ਇਉਂ ਨਾਰ ਮਜਬੂਰ ਹੋਵੇ

ਜਿਵੇਂ ਪਾਣੀ 'ਤੇ ਲੀਕ ਨਾ ਵਹਿ ਸੱਕੇ

ਜਿਵੇਂ ਵਿਧਵਾ ਨੂੰ

ਕਿਸੇ ਥੀ ਇਸ਼ਕ ਹੋਵੇ

ਪਰ ਉਹ ਕਿਸੇ ਨੂੰ

ਕਦੇ ਨਾ ਕਹਿ ਸੱਕੇ

ਸੱਕ ਸੰਕਣਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ

ਕਿੱਕਰਾਂ ਦੇ

ਮੋਈਆਂ ਖੱਲਾਂ ਵੀ ਜੋ ਰੰਗ ਲੈਂਦੀਆਂ ਨੀ

ਬੇਹੇ ਮਰਦ ਨੂੰ

ਮੁਸਕੜੀ ਨਾਲ ਮਾਰਨ

ਅਕਲ ਦਸ਼ਰਥਾਂ ਦੀ ਡੰਗ ਖਾਂਦੀਆਂ ਨੀ

ਰਾਮ ਕਿਸੇ ਦਾ

ਵਟਾਂ ਨੂੰ ਟੋਰ ਦੇਵਣ

ਭਰਤ ਉੱਚੜੇ ਤਖਤ ਬਹਾਂਦੀਆਂ ਨੀ

ਸੱਚ ਸੂਈ ਦੇ ਨੱਕਿਉਂ

ਊਠ ਲੰਘੇ

ਝੂਠ ਸੌਕਣਾਂ, ਸੱਚ ਕਮਾਂਦੀਆਂ ਨੀ

 

ਜਦੋਂ ਪੁੱਤ ਦੀ ਗੋਲੀਏ

ਯਾਦ ਆਵੇ

ਮੇਰੇ ਆਂਦਰੀ ਸਰਕੜਾ ਰੜਕਦਾ ਨੀ

ਧੁਖੇ ਕਾਲਜਾ

ਜਿਗਰ 'ਚ ਸੱਲ ਪੈਂਦੇ

ਦਿਲ ਵਾਂਗ ਮਿਰਦੰਗ ਦੇ ਧੜਕਦਾ ਨੀ