ਪੂਰਨ ਭੋਰਿਉਂ

ਨਿਕਲਣੇ ਤੀਕ ਰਾਈ

ਪੂਰੇ ਪਏ ਨੀ

ਹਾਲੜੇ ਪੰਜ ਮ੍ਹੀਨੇ

ਅਜੇ ਉੱਖਲੀ

ਮੋਹਲਾ ਨੀ ਮਾਰਨੇ ਨੂੰ

ਪੱਕੇ ਧਾਨ ਦਾ

ਕਿਸਮਤੀ ਹੋਏ ਚੀਨੇ

ਰੋਜ਼ ਜਾਏ ਕੇ

ਓਸ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਲੈਸਾਂ

ਰੱਖਾਂ ਮੈਂ ਵੀ

ਮਾਂ ਦਾ ਦਰਦ ਸੀਨੇ

 

ਇੱਛਰਾਂ

ਜਾ ਨੀ ਗੋਲੀਏ

ਆਖ ਰਥਵਾਨ ਤਾਈਂ

ਪਲਾਂ ਛਿਣਾਂ ਥੀ

ਰਥ ਨੂੰ ਜੋੜ ਦੇਵੇ

ਧੀ ਕਿਸੇ ਬਿਗਾਨੜੇ

ਬਾਬਲੇ ਦੀ

ਊਧੇ-ਨਗਰ ਦੇ

ਮਹਿਲਾਂ ਨੂੰ ਮੋੜ ਦੇਵੇ

ਜਿਹੜੀ ਵੇਲ ਵਧਾਈ

ਸਲਵਾਨ ਵਿਹੜੇ

ਜੜੋਂ ਪੁੱਟ ਦੇਵੇ

ਫੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਤੋੜ ਦੇਵੇ

ਮੇਰੀ

ਗ਼ਮਾਂ ਦੇ ਕਾਲਿਆਂ ਪੱਤਣਾਂ 'ਤੇ

ਕਾਲੀ ਬੇੜੀ

ਹਯਾਤੀ ਦੀ ਬੋੜ ਦੇਵੇ