ਇਸ ਬਸਤੀ ਦੀਆਂ ਗਲੀਆਂ

ਅਤੇ ਬਾਜ਼ਾਰਾਂ ਉਹਲੇ

ਹਰ ਇਕ ਮਹਿਲ ਦੀ ਮਮਟੀ

ਤੇ ਦੀਵਾਰਾਂ ਉਹਲੇ

 

ਹਰ ਇਕ ਘਰ ਦੇ ਬੂਹੇ

ਤੇ ਬਾਰਾਂ ਦੇ ਉਹਲੇ

ਹਰ ਨਾਰੀ ਦੀ ਸੇਜਾ ਹੀ

ਬਸ ਸੁਲਗ ਰਹੀ ਹੈ

ਹਰ ਨਾਰੀ ਹੀ ਲੂਣਾ ਵਾਕਣ

ਵਿਲਕ ਰਹੀ ਹੈ

 

ਇਸ ਬਸਤੀ ਵਿਚ

ਸ਼ਾਮ ਜਦੋਂ ਆ ਢਲਦੀ ਹੈ

ਇਕਲਾਪੇ ਦੀ ਪੌਣ ਜਹੀ ਇਕ

ਚਲਦੀ ਹੈ

ਹਰ ਘਰ ਦੇ ਚੁੱਲ੍ਹੇ ਵਿਚ

ਨਾਰੀ ਬਲਦੀ ਹੈ

ਪਰ ਨਾਰੀ ਹੀ ਆਪਣੀ ਆਪੇ

ਅੱਗ ਮਾਣਦੀ

ਆਪਣੇ ਰੂਪ 'ਤੇ ਆਪੇ ਹੀ

ਬਸ ਮਰਦੀ ਹੈ

ਏਥੇ ਸਭ ਨਰ

ਅਗਨ-ਹੀਣ ਹਨ ਵੱਸਦੇ

ਨਾਰੀ ਦੇ ਛੇਰੇ ਤੋਂ ਨੱਸਦੇ

ਅੰਦਰੋਂ ਬੰਦ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਕਰਕੇ

ਝੀਥਾਂ 'ਚੋਂ ਨਾਰਾਂ ਥੀਂ ਤੱਕਦੇ

ਤੇ ਆਪਣੀ ਹੋਈ 'ਤੇ ਹੱਸਦੇ

ਇਸ ਬਸਤੀ ਵਿਚ

ਹਰ ਕੋਈ ਮਰ ਚੁੱਕਾ ਹੈ

ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ