ਨੂੰ ਮਰਵਾ ਦੇ

ਢਿੱਡ ਦੇ ਅੰਦਰੇ ਕਬਰ ਬਣਾ ਦੇ

ਇਸ ਲੂਣਾ ਦੀ ਯਾਦ ਭੁਲਾ ਦੇ

ਉਸ ਲੂਣਾ ਦਾ

ਹਰ ਇਕ ਸੁਪਨਾ

ਆਪਣੀ ਮਿੱਟੀ ਹੇਠ ਦਬਾ ਦੇ

 

ਏਸ ਦੇਸ ਹਰ ਨਾਰ

ਜਦੋਂ ਪਰਨਾਈ ਜਾਵੇ

ਉਸ ਦਿਨ ਤੋਂ

ਬੀਮਾਰ ਜਹੀ ਹੋ ਜਾਵੇ

ਬਾਬਲ ਵਿਹੜੇ ਚਾਨਣ ਦੇ

ਬੂਟੇ ਨੂੰ ਦੱਬ ਕੇ

ਪਤੀ ਲਈ ਪਰਛਾਵੇਂ ਨੂੰ

ਲੈ ਜਾਵੇ

ਹਰ ਲੂਣਾ ਹੀ

ਅੰਤਰ ਦੀ ਲੂਣਾ ਮਰਵਾਵੇ

ਹੌਕੇ ਭਰ ਭਰ ਉਮਰ ਬਿਤਾਏ

ਫਿਰ ਜਦ ਸੇਜਾ ਮਾਨਣ ਜਾਵੇ

ਚਾਨਣ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਦਾ ਉਹਨੂੰ

ਸੁਪਨਾ ਆਵੇ

ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਅੰਦਰ ਦੁੱਖ ਜਾਵੇ

ਉਹ ਸੁਪਨੇ ਵਿਚ

ਉਸ ਸੁਪਨੇ ਦਾ ਪਿੰਡਾ ਮਾਣੇ

ਪਰ ਕੋਈ ਹੋਰ ਹੀ ਸੁਪਨਾ

ਉਸ ਦਾ ਪਿੰਡਾ ਖਾਵੇ

ਲੂਣਾ !

ਹਰ ਲੂਣਾ ਹੀ

ਬਸ ਏਦਾਂ ਮਰ ਜਾਵੇ

ਚਾਨਣ ਦੇ ਸੁਪਨੇ

ਬਸ ਸੁਪਨੇ ਹੀ ਲੈਂਦੀ