ਕਹਿੰਦੇ, 'ਓਸ ਕੇ ਤਾਂ ਫਾਕੇ ਪਰ ਫਾਕਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।'

ਓਸ ਸਿਖ ਨੂੰ ਜਿਮੀਦਾਰ ਬੁਲਾਇ ਲਿਆਏ ਹੰਜੂਰਿ ਪਾਸਿ। ਓਸ ਨੂੰ ਪੁਛਿਆ, 'ਤੇ ਏਸ ਸਿਖ ਨੂੰ ਕੀ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਛਕਾਇਆ ਹੈ?

ਓਹ ਕਹਿੰਦਾ, 'ਜੀ ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਹੁ ਨਾਹੀ ਛਕਾਇਆ। ਪਾਣੀ ਕਾ ਛੰਨਾਂ ਪੀ ਕੇ ਚਲਿਆ ਆਇਆ ਹੈ।

ਓਸ ਨੂੰ ਫੇਰ ਹੁਕਮ ਹੋਇਆ, 'ਸਚੁ ਕਹੁ ਕੀ ਛਕਾਇਆ ਹੈ ?" ਓਸ ਨੇ ਕਹਿਆ, 'ਜੀ ਪੀਲੂ ਕੀਆਂ ਕੇਕੜਾਂ।'

ਗੁਰੂ ਜੀ ਕਹਿੰਦੇ, 'ਧੰਨ ਸਿਖੀ। ਐਸੇ ਭੀ ਹਨ: ਸਤੀ ਦੇਇ ਸੰਤੋਖੀ ਖਾਇ। ਤਿਸ ਸਿਖ ਕੇ ਗੁਰ ਬਲ ਬਲ ਜਾਇ। ਸਿਖ ਦੇ ਡੇਰੇ ਹੋਵੇ ਹਛਾ ਤੇ ਛਕਾਵੇ ਨਾਹੀ, ਤਾਂ ਸਿਖ ਨੂੰ ਛਕਾਉਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਔਗੁਣ ਹੈ। ਜੇ ਸਿਖ ਦੇ ਡੇਰੇ ਹੋਵੈ ਨਾਹੀ ਤੇ ਸਿਖ ਕਹੇ ਕੇਹਾ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਮਿੱਸਾ ਅਗੇ ਧਰਿਆ ਹੈ, ਤਾਂ ਸਿਖ ਛਕਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਹਛੀ ਨਾਹੀ* ॥੪੫॥

46. ਕੋਟ ਕਪੂਰੇ

ਅਗੇ ਸਾਖੀ ਹੋਰ ਚਲੀ ਕਪੂਰੇ ਕੀ। ਕਪੂਰੇ ਕੇ ਕੋਟ ਡੇਰਾ ਹੋਇਆ। ਕਪੂਰੇ ਕੇ ਪਾਸ ਭਾਈ ਦਿਆਲ ਸਿੰਘ ਭੇਜਿਆ। ਭਾਈ ਸਦਿ ਲਿਆਇਆ। ਕਪੂਰਾ ਚੰਗਾ ਘੋੜਾ ਲੈਇ ਕੇ ਮਿਲਿਆ। ਗੁਰੂ ਜੀ ਖੁਸੀ ਹੋਏ। ਫੇਰ ਤੀਏ ਦਿਹ ਆਇਆ ਬਡਾ ਗਿਟਿਆਂ ਤੀਕ ਜਾਮਾਂ।

ਸਿਖਾਂ ਨੇ ਕਹਿਆ: 'ਜਟ ਗਰਦ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ ਸਸਤ੍ਰਾਂ ਉਤੇ, ਗੁਰੂ ਜੀ ਉਪਰ।' ਪੱਲਾ ਬੇਚਕੇ ਮਥਾ ਟੇਕਿਆ। ਗੁਸਾ ਮੰਨ ਕੇ ਬੈਠਿ ਗਇਆ। ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ, 'ਸਸਤ੍ਰਾਂ ਉਤੇ ਚੋਰ ਢਾਲ ਸਿਖ ਕਿਉਂ ਕਰਦਾ ਹੈ? ਗੁਰੂ ਜੀ ਕਹਿੰਦੇ: 'ਮਖੀ ਹੋਰ ਉਪਰ ਆਇ ਬੈਠਦੀ ਹੈ।`

ਗੁਰੂ ਜੀ ਕਹਿੰਦੇ: ਕਪੂਰ ਸਿੰਘ ਈਹਾਂ ਜੁੱਧ ਕਰੀਏ ਤੁਰਕ ਨਾਲਿ।' ਕਪੂਰਾ ਕਹਿੰਦਾ: `ਜੀ, ਅਸੀਂ ਤੁਰਕਾਂ ਨਾਲ ਜੁੱਧ ਕਰਨ ਜੋਗੇ ਕਦਿ ਹਾਂ? ਤੁਰਕਾਂ ਸਾਥ ਜੁੱਧ ਕਰਣਾ ਥੀ ਤਾਂ ਅਨੰਦਪੁਰ ਕਿਉਂ ਨਾ ਜੀਤ ਆਇਆ? ਗੁਰੂ ਜੀ ਤੁਰਕ ਸਾਨੂੰ ਫਾਹੇ ਦੇ ਕੇ ਮਾਰ ਦੇਨ।'

* ਗੁ: ਪ੍ਰ: ਸੂ: ਐਨ ੧ਅੰਸੂ ੨।