ਗੁਰੂ ਜੀ ਕਹਿੰਦੇ; 'ਮਾਈ ਭਾਗੋ। ਕਛਹਿਰਾ ਪੇਚਾ ਰਖਿਆ ਕਰੋ। ਫੇਰ ਕਛਹਿਰਾ ਪੇਚਾ ਰਖਣਿ ਲਗੀ। ਸਵਾ ਮਣ ਕੀ ਸਾਂਗ ਰਖਦੀ, ਵਡੀ ਭਗਤਣੀ ਹੋਈ। ਗੁਰੂ ਜੀ ਕੀ ਵਡੀ ਖੁਸੀ ਸੀ ਓਸ ਉਤੇ। ਤਿਸੀ ਦਿਨ ਤੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਕੇ ਬਹੀਰ ਸਾਥ ਰਹਿੰਦੀ। ਗੁਰੂ ਜੀ ਕੇ ਪਲੰਘ ਕਾ ਪਹਿਰਾ ਦੇਂਦੀ, ਦਸਾਂ ਸਿੰਘਾਂ ਨਾਲ। ਸਭ ਕੋਈ ਤਿਸਕਾ ਅਦਬ ਕਰਦਾ, ਦੇਵੀ ਜਾਣਕੇ। ਸਵਾ ਮਣ ਕੀ ਸਾਂਗ ਰਖਦੀ। ਗੁਰੂ ਜੀ ਵਡੇ ਖੁਸੀ ਹੋਏ। ਕਹਿੰਦੇ: 'ਮਹਾਂ ਸਿੰਘ ਨੇ ਹੋਰੁ ਕੁਹੁ ਨਾਂ ਮੰਗਿਆ, ਵਡਾ ਕੰਮ ਕੀਆ, ਟੁਟੀ ਮੇਲੀ।'

ਕੋਈ ਸਿੰਘ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ:- ਭਾਗੋ ਹੀ ਸੀ ਮਾਈ । ਕੋਈ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ- ਹੋਰ ਸਿਖਣੀ ਸੀ— ।

ਸਿੰਘ ਨੇ ਹੋਰ ਕੁਹੁ ਨਾ ਮੰਗਿਆ। ਏਹੀ ਮੰਗਿਆ ਵਡਾ ਕੰਮੁ ਕੀਆ ॥੫੪॥

55. ਮੁਕਤਿਆਂ ਦੇ ਸਸਕਾਰ ਤੇ ਵਰ

ਓਥੇ ਵਡੀਆਂ ਸਕੀਆਂ ਮਾਲ੍ਹਾਂ ਸਨ, ਵੈਰਾੜਾਂ ਨੂੰ, ਹੋਰ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਹੁਕਮ ਹੋਇਆ: 'ਚਿਖਾ ਕਰੋ ਇਕਠੀ। ਇਕਠੇ ਚਾਲ੍ਹੀ ਸਿੰਘ ਸਿਸਕਾਰੇ, ਆਪਣੇ ਹਥੀਂ ਅਨਲ ਦਿਤੀ, ਸਸਕਾਰ ਕੀਤਾ। ਫੇਰ ਆਪ ਮਾਲ੍ਹ ਹੇਠ ਆਣਿ ਬੈਠੇ। ਤਿਥੇ ਹੀ ਦੀਵਾਨ ਲਾਇਆ।

1. ਮੁਕਤਸਰ ਦਾ ਯੁਧ ਕਵੀ ਸੰਤੋਖ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਵਿਸਤਾਰ ਨਾਲ ਐਨ ੧ ਦੇ ਅੰਸੂ ੯ ਤੋਂ ੧੩ ਵਿਚ ਦਿਤਾ ਹੈ ਤੇ ਉਸ ਵਿਚ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਾਖੀਆਂ ਦਾ ਆਧਾਰ ਪ੍ਰਦਿਪਤ ਹੈ।

2. ਅੱਗ।