ਉਡਾਰ ਪ੍ਰੀਤਮ ਨੂੰ ਅਥਰੂ :-

ਨੈਣਾ ਦੇ ਵਿਚ ਰੂੰ ਨ ਸੁਖਾਵੇ,

ਅਸੀਂ ਨੈਣਾ ਵਾਸ ਵਸਾਏ,

ਤੁਸੀਂ ਸੁਖਾਏ ਸਾਥੋਂ ਬਹੁਤੇ-

'ਅਖ-ਪੁਤਲੀ ਨੇ ਅੰਕ ਸਮਾਏ?

ਤੁਸੀਂ ਉਡਾਰ ਟਿਕ ਬਹੋ ਨ ਪੁਤਲੀ,

ਜਿਉਂ ਪੰਛੀ ਆਲ੍ਹਕ੍ਯੋਂ ਉੱਡੇ-

ਨੈਣਾਂ ਨੇ ਅਸੀਂ ਮਗਰ ਤੁਸਾਡੇ

ਹੁਣ ਢੂੰਡਣ ਬਾਹਰ ਘਲਾਏ।

 

ਛੁਹਾਰਾ :-

ਮੂੰਹ ਅੱਡੀ ਅਰਸ਼ਾਂ ਵਲ ਤਕੀਏ

(ਇਕ) ਬੂੰਦ ਨ ਕੋਈ ਪਾਵੇ

ਜਦੋਂ ਅਸਾਂ ਵਿਚ ਆ ਗਿਆ ਕੋਈ

ਆ ਉਹ ਛਹਿਬਰ ਲਾਵੇ,-

ਤਦੋਂ ਅਸੀਂ ਹੋ ਦਾਤੇ ਵਸੀਏ

ਠੰਢ ਸੁਹਾਵਾਂ ਵਾਲੇ,-

ਕਿਧਰੋਂ, ਕੌਣ, ਕਦੋਂ, ਦੱਸ ਸਖੀਏ!

ਕਿਤ ਗੁਣ ਉਹ ਕੁਈ ਆਵੇ?