ਲਿੱਧੜ ਨੈਂ

ਸਦਾ ਸੱਤੀਆਂ ਬਰਫਾ ਕਿਧਰੋਂ

ਹੇਠਾਂ ਢਲ ਢਲ ਆਈਆ,

ਸੰਗ ਯਸ਼ਬ ਯਾ ਹੌਲ-ਦਿੱਲੀਆਂ

ਪਾਣੀ ਬਣ ਬਣ ਧਾਈਆਂ-

ਠੰਢੀਆਂ ਠਾਰ ਵਗਣ ਏ ਧਾਰਾਂ

ਕਈ ਕਈ ਹੋ ਇਕ ਹੋਵਨ,

ਨਾਦ ਕਰਨ, ਸੁਰ ਛਿੜੇ ਖਿਰਨਵੀ

ਮਸਤੀਆਂ ਝੂਮ ਝੁਮਾਈਆਂ !

 

ਗਨੇਸ਼ਪੁਰ ਦੇ ਟਿਬੇ ਦੀਆਂ ਜੂਹਾਂ।

ਵਖੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ ਹੇ ਪਰਬਤ ਜੀ!

ਤੇਰੀਆਂ ਫਿਰ ਫਿਰ ਡਿੱਠੀਆ

ਚੀੜ੍ਹਾਂ ਚਸ਼ਮੇਂ ਜਿੱਧਰ ਜਾਓ

ਤ੍ਰਬ੍ਹੱਕ ਤਕੇਂਦੀਆਂ ਅੱਖੀਆਂ,

ਇਉਂ ਜਾਪੇ ਜਿਉਂ ਵਾਜ ਇਲਾਹੀ

ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੀ ਆਵੇ;

ਨਾਲ ਅਯਾਲੀ ਗੋਸ਼ਟ ਕਰਦੇ

ਨਦਰਾਂ ਪਾ ਪਾ ਮਿੱਠੀਆਂ