ਇਤਨਾ ਮਾਲ ਹੁਸਨ ਦਾ ਪਾਕੇ

ਕਿਉਂ ਦਿਲਗੀਰੀਆਂ ਛਾਵਨ?

ਸੁਣ ਇਹ ਵਾਕ ਬਾਗ਼ ਜੀ ਰੋਏ

ਝੀਣੀ ਬਾਣਿ ਸੁਣਾਵਨ:

ਕੁਦਰਤ ਤੇ ਮਾਨੁਖ ਦੇ ਰਚਵੇਂ

ਸਾਜ ਸਮਾਨ ਬਣਾਵਨ

ਕਮੀ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਰਹੀ ਕਿਸੇ ਗਲ

ਖੇੜੇ ਸੁਹਜ, ਸੁਹਾਵਨ;

ਅੱਖਾਂ ਭੀ ਲੱਖਾਂ ਆ ਆ ਕੇ

ਮੇਰੀ ਕਦਰ ਕਰਾਵਨ,

ਵਾਹ ਵਾਹ ਕਰਨ, ਖਿੜਨ ਖੁਸ਼ ਹੋਵਨ,

ਉਸਤਤਿ ਮੇਰੀ ਗਾਵਨ,

ਐਪਰ ਨੈਣ ਓ ਨੂਰ ਜਹਾਂ ਦੇ

ਜੋ ਖਿੱਚਾਂ ਵਿਚ ਆਵਨ,

ਬਉਰੈ ਹੋ ਆਪੇ ਵਿਚ ਖਿਚਦੇ

ਨੈਣੀਂ ਨੇਣ ਸਮਾਵਨ,

ਨੈਣ ਕਟੋਰੇ ਨੂਰ-ਜਹਾਂ ਦੇ

ਮਦ ਭਰ ਮਦ ਭਰ ਲ੍ਯਾਵਨ,

ਬਣਤ ।