ਰਸ, ਰਸੀਆ, ਰਸਾਲ

ਵੀਣਕਾਰ ਨੂੰ ਵੀਣਾ ਪਈ ਆਖੇ:-

'ਤੇਰੇ ਗੀਤਾਂ ਨੂੰ ਚਾੜ੍ਹਾਂ ਮੈਂ ਰੰਗਣ।

 

ਵੀਣਕਾਰ ਨੇ ਪਰੇ ਚਾ ਰੱਖੀ

ਦਿੱਤੀ ਨਾਲ ਗਿਲਾਫ਼ ਲਪੇਟ,

ਤਦੋਂ ਆ ਗਈ ਵੀਣਾਂ ਨੂੰ ਹੋਸ਼:-

"ਮੈਂ ਸਾਂ ਲੱਕੜੀ, ਤੰਦੀ ਤੇ ਤਾਰ,

ਜਿੰਦ ਹੀਣੀ ਸੀ ਮੈਂਡੜੀ ਦੇਹਿ।

ਇਹ ਤਾਂ ਸਾਂਈਆਂ ਦਾ ਜਾਦੂ ਅਮੇਟ

ਭਰ ਦੇਂਦਾ ਸੀ ਨਾਲ ਸੰਗੀਤ

ਰਗੋ ਰੇਸ਼ਾ ਮੇਰਾ ਤਾਰ ਤਾਰ,

ਤਦੋਂ ਬੋਲਦੀ ਸਾਂ ਪ੍ਯਾਰ ਪ੍ਯਾਰ,

ਫੇਰ ਸਾਂਈਆਂ ਸੀ ਗਾਂਦਾ ਮੈਂ ਨਾਲ,

ਮੋਹਿਤ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਸੁਣਦਾ ਸੰਗੀਤ,

ਹਾਂ, ਗਾਂਦਾ ਵਜਾਂਦਾ ਸੀ ਆਪ,

ਫੇਰ ਝੂੰਮਦਾ ਸੀ ਆਪੇ ਆਪ,

ਰਸ ਲੈਂਦਾ ਸੀ ਆਪ ਰਸਾਲ

...       ...       ...

ਵਾਹ ਵਾ ਚੋਜ ਤੇਰੇ, ਮੇਰੇ ਸਾਂਈਆਂ!

ਤੇਰੇ ਗੀਤਾਂ ਦੀਆਂ ਤੈਨੂੰ ਵਧਾਈਆਂ,

ਤੂੰਹੋਂ ਗੀਤ ਸੰਗੀਤ ਤੇ ਸੁਆਦ,

ਰਸ, ਰਸੀਆ ਤੇ ਆਪ ਰਸਾਲ।” 7.