ਸੜੇ ਸਾਰੇ, ਅਲਬੇਅਰ ਆਈਨਸਟੀਨ ਵਲ ਉਂਗਲ ਉਠਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਉਸ ਦੇ ਪੱਤਰ ਨੇ ਅਮਰੀਕਾ ਨੂੰ ਐਟਮ ਬੰਬ ਬਣਾਉਣ ਲਾ ਦਿੱਤਾ। ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕਦੀ ਮਾਫ ਨਾ ਕਰ ਸਕਿਆ ਉਹ। ਇਹ ਉਸ ਅੰਦਰਲੀ ਨੇਕੀ ਕਾਰਨ ਹੈ। ਆਖਰ ਉਸ ਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਤਾਂ ਹੋਇਆ ਉਹ ਕਿੰਨੀ ਭਿਆਨਕ ਗਲਤੀ ਕਰ ਗਿਆ। ਮਰਨ ਵੇਲੇ ਬਹੁਤ ਬੇਚੈਨ ਸੀ। ਮਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿਹਾ- ਅਗੋਂ ਤੋਂ ਕਦੀ ਵੀ ਕਿਸੇ ਜਨਮ ਵਿਚ ਕਦੀ ਵੀ ਮੈਂ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨੀ ਬਣਨਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹਾਂਗਾ, ਇਸ ਨਾਲੋਂ ਤਾਂ ਪਲੰਬਰ ਹੋਣਾ ਠੀਕ।

ਆਦਮੀ ਦੇ ਪੂਰੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿਚ ਉਹ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹਾਨ ਮਾਈਂਡ ਹੈ। ਵਿਗਿਆਨੀ ਹੋਣ ਸਦਕਾ ਉਹ ਕਿਉਂ ਬੇਚੰਨ ਹੌਇਆ? ਕਿਉਂ? ਇਸ ਕਰਕੇ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਪਤਾ ਨਾ ਲੱਗਾ ਉਹ ਕੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਅਕਲ ਆਈ ਉਦੋਂ ਦੇਰ ਹੋ ਚੁਕੀ ਸੀ। ਬੇਹੋਸ਼ ਬੰਦੇ ਇਵੇਂ ਕਰਿਆ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਹੋਸ਼ ਆਉਣ ਵੇਲੇ ਵੇਲਾ ਵਿਹਾ ਚੁਕਿਆ ਸੀ। ਹੋਸ਼ਵੰਦ ਬੰਦਾ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜਾਣ ਜਾਂਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕੀ ਭਾਣਾ ਵਰਤਣਾ ਹੈ।

ਪੰਜਵੀਂ। ਏਨੇ ਯਹੂਦੀਆਂ ਨੇ ਮੁਸੀਬਤ ਖੜੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ, ਕਿਸ ਨੂੰ ਰੱਖਾਂ ਕਿਸ ਨੂੰ ਛੱਡਾਂ। ਯਹੂਦੀਆਂ ਨਾਲ ਵਰਤਣਾ ਕਿਨਾ ਔਖਾ ਹੈ ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੀ ਹੌ। ਮਨ ਕਰਦੈ ਸਾਰੀ ਕਤਾਰ ਨੂੰ ਕਹਿਦਿਆਂ ਜਾਓ। ਕੌਈ ਹੋਰ ਵਿਉਂਤ ਬਣਾਉਨਾ। ਹਾਲ ਦੀ ਘੜੀ ਯਹੂਦੀਆਂ ਦਾ ਫਸਤਾ ਵੱਢ ਦਿਨੇ ਆਂ। ਤੁਸੀਂ ਸਾਰੇ ਜਣੇ ਜਾਉ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਕਿਹੜਾ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਿਹਾਂ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਯਹੂਦੀਆਂ ਨੂੰ ਮੁਖਾਤਿਬ ਹਾਂ। ਪੰਜਵੀਂ। ਮੈਨੂੰ ਫਿਕਰ ਲਗ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਗੁਰਜਿਫ ਦੀ ਕਿਤਾਬ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਮਨੁਖਾਂ ਨਾਲ ਮੁਲਾਂਕਾਤਾਂ ਦਾ ਜਿਕਰ ਕਰਨੋ ਰਹਿ ਨਾ ਜਾਵੇ, MEETINGS WITH REMARKABLE MEN. ਵਿਸਰੀ ਕਿਤਾਬ ਯਾਦ ਆਈ ਰੱਬ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰ। ਇਹ ਵੱਡਾ ਕੰਮ ਹੈ ਉਸ ਦਾ।

ਗੁਰਜਿਫ ਨੇ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇਖੀ ਪਰ ਮੱਧ ਏਸ਼ੀਆਂ ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਵਿਚ ਖਾਸ ਤੌਰ ਤੇ ਘੁੰਮਿਆ। ਤਿੱਬਤ ਗਿਆ, ਇਨੀ ਕੁ ਗੱਲ ਨਹੀਂ, ਉਹ ਪਿਛਲੇ ਦਲਾਈਲਾਮਾ ਦਾ ਅਧਿਆਪਕ ਰਿਹਾ। ਹੁਣ ਵਾਲੇ ਦਲਾਈਲਾਮੇ ਦਾ ਨਹੀਂ, ਹੁਣ ਵਾਲਾ ਢੰਗਾ ਹੈ, ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਲੇ ਦਾ। ਤਿਬਤੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਚ ਗੁਰਜਿਫ ਨੂੰ ਡੋਰਜੀ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਬਹੁਤੇ ਲੋਕ ਸੋਚਦੇ ਨੇ ਡੋਰਜੀ ਕੋਈ ਹੋਰ ਬੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਜਾਰਜ ਗੁਰਜਿਫ ਹੀ ਹੈ ਭਾਈ। ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਬਰਤਾਨਵੀ ਹਕੂਮਤ ਨੂੰ ਜਾਣਕਾਰੀ ਸੀ ਕਿ ਗੁਰਜਿਫ ਬੜੇ ਸਾਲ ਤਿਬਤ ਵਿਚ ਰਿਹਾ, ਕੇਵਲ ਇਹੀ ਨਹੀਂ, ਉਹ ਲਾਸਾ ਦੇ ਮਹਿਲ ਵਿਚ ਕਈ ਸਾਲ ਰਿਹਾ, ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਿਚ ਦਾਖਲੇ ਦੀ ਆਗਿਆ ਨਹੀਂ ਮਿਲੀ। ਸ਼ੁਰੂ ਵਿਚ ਉਹ ਇੰਗਲੈਂਡ ਠਹਿਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਪਰ ਆਗਿਆ ਨਾ ਮਿਲੀ।