ਕਿਤਾਬ ਛਾਈ ਮਾਈਂ ਹੋ ਗਈ, ਇਸ ਵਿਚਲੀ ਲਿਖੀ ਸਮੱਗਰੀ ਗਾਇਬ, ਚੇਤਨਾ ਬਾਕੀ ਬਚੀ ਰਹਿ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

ਮਾਰਪਾ ਵਚਿਤਰ ਆਦਮੀ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਉਸਤਾਦ ਮੀਲਾਰਿਪਾ ਅਕਸਰ ਕਿਹਾ ਕਰਦਾ - ਮੈਂ ਤਾਂ ਆਪ ਮਾਰਪਾ ਨੂੰ ਮੱਥਾ ਟੇਕਦਾਂ। ਕੋਈ ਉਸਤਾਦ ਇਉਂ ਕਿਹਾ ਨੀਂ ਕਰਦਾ ਪਰ ਮਾਰਪਾ ਹੈ ਈ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਸੀ।

ਕਿਸੇ ਨੇ ਇਕ ਦਿਨ ਮਾਰਪਾ ਨੂੰ ਪੁਛਿਆ- ਤੂੰ ਮੀਲਾਰਿਪਾ ਨੂੰ ਮੰਨਦੇ 7 ਜੇ ਮੰਨਦੇ ਤਾਂ ਇਸ ਭਾਂਬੜ ਵਿਚ ਛਾਲ ਮਾਰ। ਉਸਨੇ ਛਾਲ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ। ਚੇਲੇ ਅੱਗ ਬੁਝਾਉਣ ਲਈ ਭੇਜੇ। ਅੱਗ ਬੁਝਾ ਦਿੱਤੀ ਤਾਂ ਦੇਖਿਆ, ਮੰਦ ਮੰਦ ਮੁਸਕਾਂਦਾ ਮਾਰਪਾ ਚੌਕੜੀ ਮਾਰੀ ਬੈਠਾ ਸੀ।

ਉਨ੍ਹਾਂ ਮਾਰਪਾ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ- ਕਿਸ ਗੱਲ ਤੇ ਮੁਸਕਾਇਆ?

ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ- ਮੈਂ ਇਸ ਕਰਕੇ ਮੁਸਕਾਇਆ ਕਿ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨੂੰ ਅੱਗ ਭਸਮ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ।

ਇਹੀ ਹੈ ਉਹ ਬੰਦਾ ਜਿਸਦੇ ਗੀਤਾਂ ਨੂੰ ਮੈਂ ਦਸਵੇਂ ਥਾਂ ਤੇ ਰੱਖਿਆ।

ਮੇਰਾ ਸਮਾਂ ਖਤਮ ਹੋ ਗਿਆ ? ਮੈਨੂੰ ਤੁਹਾਡੀ ਹਾਂ ਸੁਣਾਈ ਦੇ ਰਹੀ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਪੜੋ ਮੇਰਾ ਸਮਾਂ ਤਾਂ ਅਜੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵੀ ਨੀ ਹੋਇਆ ਫਿਰ ਖਤਮ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਗਿਆ ? ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪੁੱਜ ਗਿਆ ਇਸ ਕਰਕੇ ਮੈਨੂੰ ਸਮਝਿਆ ਨਹੀਂ ਗਿਆ।

ਆਪਣੀ ਥਾਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਠੀਕ ਹੋ। ਮੇਰਾ ਸਮਾ ਖਤਮ। ਚੰਗਾ ਹੋਇਆ। ਇਸ ਮੌਕੇ ਹੋਰ ਕਥਨ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ। ਬਹੁਤ ਅੱਛਾ। ਭੋਗ ਪਾਈਏ ਹੁਣ।

 

ਅਧਿਆਇ ਪੰਜਵਾਂ

ਕੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰੀਏ।

'ਅਥਾਤੋ ਬ੍ਰਹਮ ਜਿਗਿਯਾਸਾ', ਅਨੰਤ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ ਕਰੀਏ। ਬਾਦਰਾਇਣ ਅਪਣੇ ਮਹਾਨ ਗ੍ਰੰਥ ਦਾ ਆਰੰਭ ਇਨ੍ਹਾਂ ਲਫਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਸੰਸਾਰ ਦਾ ਸ਼ਾਇਦ ਬਿਹਤਰੀਨ ਗ੍ਰੰਥ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬਾਰੇ ਅੱਜ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਹੈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਬਾਦਰਾਇਣ ਦਾ ਗ੍ਰੰਥ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ। ਕਰਤਾ ਆਪਣਾ ਮਹਾਨ ਗ੍ਰੰਥ ਬ੍ਰਹਮਸੂਤਰ ਇਸ ਵਾਕ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦਾ ਹੈ- ਅਨੰਤ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ ਕਰੀਏ। ਪੂਰਬ ਦੇ ਗ੍ਰੰਥ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਹੁਣ... ਅਥਾਤੋ ਤੋਂ, ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਹੀਂ।