ਸ਼ੁਕਰ ਗਲਤ ਸਾਂ, ਘਰਦਿਆਂ ਮੁਤਾਬਕ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਸਾਂ। ਆਪਣੇ ਕਾਇਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਗਲਤ ਸਾਂ। ਮੇਰੇ ਕਿਸੇ ਟੀਚਰ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਸਹੀ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ। ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਗਲਤ ਹੁੰਦਾ।

ਇਹੋ ਰੋਜ਼ਮੱਰਾ ਦਾ ਕੰਮ ਸੀ, ਆਮ ਵਰਤਾਰਾ, ਹੈਡਮਾਸਟਰ ਕੋਲ ਪੇਸ਼ੀ ਭੁਗਤਣ ਦਾ ਮਤਲਬ ਸਜ਼ਾ ਮਿਲਣੀ। ਮਨੀਟਰ ਹੰਡਮਾਸਟਰ ਕੋਲ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਦਸਦਾ ਦਿਨ ਵਿਚ ਮੈਂ ਕੀ ਕੀ ਖਰਮਸਤੀ ਕੀਤੀ। ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਹੈਡਮਾਸਟਰ ਨੇ ਪੁਛਗਿਣ ਕਰਨੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ। ਬਸ ਮੈਂ ਉਸ ਕੋਲ ਜਾਂਦਾ, ਉਹ ਥੱਪੜ ਜੜ ਦਿੰਦਾ, ਕੰਮ ਖਤਮ। ਪੁਛਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਾ ਪੈਂਦੀ ਕੀ ਖਰਾਬੀ ਕੀਤੀ।

ਇਕ ਵਾਰ ਹੋਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੋਇਆ। ਯਾਦ ਕਰਕੇ ਹੁਣ ਵੀ ਹਾਸਾ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮਨੀਟਰ ਨੇ ਗਲਤੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਮਾਸਟਰ ਜੀ ਨੇ ਮਜ਼ਾਕ ਨਾਲ ਮੈਨੂੰ ਕਿਹਾ- ਮਨੀਟਰ ਨੂੰ ਹੈਡਮਾਸਟਰ ਕੋਲ ਲੈ ਜਾ। ਮੈਂ ਮਨੀਟਰ ਨੂੰ ਹੈਡਮਾਸਟਰ ਕੋਲ ਸਜ਼ਾ ਦਿਵਾਉਣ ਲਈ ਲੈ ਗਿਆ। ਬਿਨਾ ਪੁੱਛਣ ਦੇ ਕਿ ਕੀ ਗੱਲ ਹੈ ਹੈਡਮਾਸਟਰ ਨੇ ਮੇਰੇ ਥੱਪੜ ਜੜ ਦਿੱਤੇ। ਮੈਂ ਹੱਸ ਪਿਆ ਉਸ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ - ਕੀ ਗੱਲ ਹੈ ?

ਮੈਂ ਕਿਹਾ- ਅਜ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਦੇਣੀ ਸੀ, ਮੈਂ ਇਹਨੂੰ ਲੈਕੇ ਆਇਆਂ। ਇਹ ਨੀ ਮੈਨੂੰ ਲਿਆਇਆ। ਤੁਸੀਂ ਬਿਨਾ ਗੱਲ ਮੇਰੇ ਥੱਪੜ ਮਾਰ ਦਿੱਤੇ।

ਹੈਡਮਾਸਟਰ ਨੇ ਕਿਹਾ- ਅਫਸੋਸ।

ਮੈਂ ਕਿਹਾ- ਮੈਨੂੰ ਸ਼ਬਦਾਂ ਉਪਰ ਇਤਬਾਰ ਨਹੀਂ। ਮੈਂ ਥੱਪੜ ਮਾਰਨੇ। ਇਹ ਕਹਿਕੇ ਮੈਂ ਉਸ ਦੇ ਥੱਪੜ ਲਾ ਦਿੱਤਾ।

ਹੁਣ ਉਹ ਬੁਢਾ ਕਬਰ ਵਿਚ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਅਫਸੋਸ ਹੈ ਮੈਂ ਉਸਦੇ ਥੱਪੜ ਮਾਰਿਆ। ਪਰ ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਨਹੀਂ ਮਾਰਿਆ, ਹਲਕਾ ਜਿਹਾ, ਜਿਵੇਂ ਚੀੜ ਦੇ ਦਰਖਤ ਕੋਲੌਂ ਦੀ ਹਵਾ ਲੰਘਿਆ ਕਰਦੀ ਹੈ ਉਸ ਤਰ੍ਹਾਂ।

ਇਕ ਵਾਰ ਵੀ ਜੇ ਸੁਣ ਲਿਆ ਕਿ ਮੈਂ ਠੀਕ ਹਾਂ ਕਿੰਨਾ ਚੰਗਾ ਲਗਦੈ। ਇਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਇਹੋ ਸੁਣਨ ਵਾਸਤੇ ਸਵਾਲ ਹੈ... ਅੱਠਵੀਂ ਕਿਤਾਬ ਦੀ ਵਾਰੀ ਹੈ ਨਾ? ਪੈ ਗਏ ਨਾ ਤੁਸੀਂ ਦੁਬਿਧਾ ਵਿਚ? ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ, ਮੈਨੂੰ ਪਤੰ ਨੋਵੀਂ ਕਿਤਾਬ। ਠੀਕ ਐ। ਨੌਵੀਂ।

ਨੌਵੀਂ ਕਾਤਬ ਹੁਈ ਨੋਂਗ ਦੀ ਹੈ, ਬੋਧੀਧਰਮਾਂ ਦੇ ਚੀਨੀ ਵਾਰਸ ਦੀ। ਹੁਈ ਨੋਂਗ ਦੀਆ ਸਿਖਿਆਵਾਂ, THE THECHINGS OF HUI NENG ਇਸ ਕਿਤਾਬ ਬਾਰੇ ਹਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ। ਜਾਪਾਨ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਅਨੁਵਾਦ ਨਹੀਂ ਹੋਈ।