ਪਰ ਮੈਂ ਏਸ ਭੇੜ ਵਿੱਚ ਹੋਈ ਟੁੱਟ-ਭੱਜ ਦਾ ਜੁਰਮਾਨਾ ਨਹੀਂ ਭਰਨਾ ਚਾਹਦਾ, ਇਹ ਗੱਲ ਤੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੰਨੀਂ ਬੰਨ੍ਹ ਲੈ।”

ਗ੍ਹੀਤਜਾ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫੇਰ ਝਰੋਖੇ ਪਿੱਛੋਂ ਸੂਹ ਲੈਣ ਗਿਆ, ਤੇ ਫੇਰ ਕੁਝ ਅਜਿਹਾ ਮੂੰਹ ਲੈ ਕੇ ਪਰਤਿਆ, ਜਿਹੋ ਜਿਹਾ ਅੱਗੇ ਕਦੇ ਮੀਤ੍ਰਿਆ ਨੇ ਉਹਦਾ ਤੱਕਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ।

"ਲੈ, ਹੁਣੇ ਹੀ ਕਾਹਨੂੰ ਤੁਰ ਚੱਲਿਆਂ ਏਂ, ਬਿੰਦ ਕੁ ਹੋਰ ਠਹਿਰ ਜਾ । ਸਤਾਂਕਾ ਤੈਨੂੰ ਖਾਣ ਲਈ ਕੁਝ ਦੇਂਦੀ ਏ।"

ਉਹ ਕਾਹਲੀ-ਕਾਹਲੀ ਉਹਦਾ ਜਵਾਬ ਉਡੀਕੇ ਬਿਨਾਂ ਹੀ ਬਾਹਰ ਚਲਿਆ ਗਿਆ। ਮੁੰਡਾ ਪਿੱਛੇ ਕੱਲਾ ਰਹਿ ਗਿਆ। ਚਾਣਚਕੇ ਮਸ਼ੀਨ ਦੀ ਫੁੱਟ-ਫੁੱਟ ਬੰਦ ਹੋ ਗਈ। ਮਸ਼ੀਨ ਵਾਲੇ ਦੀ ਝਗੜੇ ਵਿੱਚ ਉੱਚੀ ਹੋਈ ਵਾਜ, ਤੇ ਤੰਗ ਆਏ ਗਾਹਕ ਅੱਗੋਂ ਬੋਲ ਕਬੋਲ ਕਰਦੇ ਸੁਣੀਨ ਲੱਗੇ।

“ਉਹ ਆਪਣੇ ਕਾਮਿਆਂ ਨਾਲ ਝਗੜ ਰਿਹਾ ਹੋਣਾ ਏਂ,” ਮੀਤ੍ਰਿਆ ਨੇ ਸੋਚਿਆ। ਸ਼ੋਰ ਮੁੱਕ ਗਿਆ। ਕੁਝ ਦੇਰ ਪਿੱਛੋਂ, ਮਕਾਨ ਦੇ ਥੱਲਵੇਂ ਹਿੱਸੇ ਵੱਲੋਂ, ਜਿੱਥੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਕਮਰੇ ਸਨ, ਇੱਕ ਤਿੱਖੀ ਜਿਹੀ ਆਕੀ ਹੋਈ ਵਾਜ ਉੱਚੀ ਹੋਈ ਤੇ ਫੇਰ ਝਟਪਟ ਹੀ ਮਸ਼ੀਨ ਵਾਲੇ ਦੀ ਮੋਟੀ ਵਾਜ ਦੀ ਘਰਰ-ਘਰਰ ਥੱਲੇ ਦੱਬ ਗਈ।

ਉਹਦਾ ਦਿਲ ਜਿਵੇਂ ਚੱਲਣੋਂ ਰੁਕ ਗਿਆ ਹੋਵੇ, ਤੇ ਮੀਤ੍ਰਿਆ ਨੇ ਸੋਚਿਆ, "ਇਹ ਫ਼ਸਾਦ ਜ਼ਰੂਰ ਮੈਨੂੰ ਦੇਣ ਵਾਲੀਆਂ ਇੱਕ-ਦੋ ਬੁਰਕੀਆਂ ਤੋਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੋਣਾ ਏਂ। ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਲੋੜ, ਮੈਂ ਇਹ ਆਪਣੇ ਘੋੜੇ ਅੱਗੇ ਪਾ ਦਿਆਂਗਾ।"

ਬੂਹਾ ਖੁੱਲ੍ਹਿਆ ਤੇ ਗ੍ਹੀਤਜਾ ਫੇਰ ਅੰਦਰ ਆ ਗਿਆ। ਇੱਕ ਮੁਟਿਆਰ ਕੁੜੀ ਉਹਦੇ ਪਿੱਛੇ ਸੀ, ਛਬੀਲੀ ਜਿਵੇਂ ਫੁੱਲਾਂ ਦਾ ਗੁੱਛਾ ਹੋਵੇ, ਤੇ ਗੂੜੀਆਂ ਬਦਾਮੀ ਅੱਖਾਂ । ਉਹਨੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਬੜੀ ਸੁਬਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇੱਕ ਪਲੇਟ ਫੜੀ ਹੋਈ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਗਿਰੀਆਂ ਤੇ ਰੋਟੀ ਸੀ। ਕੁੜੀ ਨੇ ਸੂਹੇ ਧਾਗੇ ਨਾਲ ਕੱਢਿਆ ਨੀਲਾ ਸੂਤੀ ਫ਼ਰਾਕ ਪਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ।

“ਨਾਸਤਾਸੀਆ, ਓਥੇ ਰੱਖ ਦੇ," ਗ੍ਹੀਤਜਾ ਨੇ ਕਿਹਾ।

ਨਾਸਤਾਸੀਆ ਸਤਾਂਕਾ ਦੀ ਛੋਟੀ ਭੈਣ ਸੀ । ਉਹਨੇ ਮੇਜ਼ ਉੱਤੇ ਪਲੇਟ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀ, ਤੇ ਉਹਦੀਆਂ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਹੋਰ ਮੋਟੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਅੱਖਾਂ ਮੀਤ੍ਰਿਆ ਉੱਤੇ ਟਿਕੀਆਂ ਰਹੀਆਂ। ਉਹ ਉਹਨੂੰ ਮਸਾਂ ਸਿੰਞਾਣ ਸਕੀ ਸੀ, ਉਹ ਏਨਾ ਵੱਡਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ! ਤੇ ਇੰਜ ਪਲ੍ਹਰਿਆ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਪਹਿਲੀ-ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਕਿਸੇ ਸਿਓ ਦਾ ਰੁੱਖ ਫਲਿਆ ਹੋਏ!

ਕੁੜੀ ਦੀਆਂ ਗੱਲ੍ਹਾਂ ਸੂਹੀਆਂ ਹੋ ਗਈਆਂ, ਤੇ ਉਹਨੇ ਅੱਖਾਂ ਨੀਵੀਆਂ ਕਰ ਲਈਆਂ। ਉਹਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਸਹੇਲੀਆਂ ਦੀ ਦੰਦ-ਕਥਾ ਚੇਤੇ ਆਈ, ਜਦੋਂ ਦਾ ਇਹ ਕੋਠੀ ਵਿੱਚ ਨੌਕਰੀ ਲਈ ਗਿਆ ਸੀ ਓਦੋਂ ਤੋਂ ਉਹ ਏਸ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਲੱਭੇ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਮੌਕਿਆਂ ਦਾ ਕਿਆਫ਼ਾ ਲਾਂਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਸਨ । ਏਸ ਚੇਤੇ ਵਿਚਲੀ ਕੁੜੱਤਣ ਉਦੋਂ ਹੀ ਮੁੱਕ ਗਈ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਹਨੇ ਮਸ਼ੀਨ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਇਹ ਆਖਦਿਆਂ ਸੁਣਿਆਂ ਸੀ, "ਇਹ ਮੀਤ੍ਰਿਆ ਤਾਂ ਆਪਣੀ ਕਿਸਮਤ ਚਮਕਾ ਸਕਦਾ ਏ, ਪਰ ਉਹ ਬੜਾ ਨਿੱਸਲ ਜਿਹਾ ਏ। ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਆਏ ਮੌਕੇ ਐਵੇਂ