ਰਬ ਦੀ ਭਗਤੀ ਕਰਦਾ ਬਹਿ ਕੇ, ਛੜਾ ਸਾਧ ਹੋ ਜਾਵੇ ।
ਅਠੇ ਪਹਿਰ ਤਾਂ ਮਾਲਾ ਫਰਦਾ ਰਬ ਨੂੰ ਪਿਆ ਮਨਾਵੇ ।
ਜੈਸਾ ਆਇਆ ਜਾਵਾਂ ਜਗਤ ਤੋਂ, ਭੋਰਾ ਹੱਡਾਂ ਨੂੰ ਖਾਵੇ ।
ਰਬ ਨੂੰ ਅਰਜ਼ ਕਰੇ, ਨਾਰ ਕੋਈ ਮਿਲ ਜਾਵੇ ।
ਟੀਂ ਟੀਂ ਕਰਕੇ ਹਰਿਆ ਤੋਤਿਆ, ਤੂੰ ਕਾਹਤੋਂ ਉਡ ਜਾਵੇ ।
ਤੇਰੀ ਨਾ ਮੈਂ ਸਮਝਾਂ ਬੋਲੀ, ਆਪੇ ਦਸ ਕੀ ਗਾਵੇਂ ।
ਟੀਂ ਟੀਂ ਕਰ ਮੈਂ ਬੋਲਾਂ ਅੜੀਏ, ਤੋਤਾ ਪਿਆ ਪੁਕਾਰੇ ।
ਆਪਣੀ ਅਕਲ ਗੁਆ ਕੇ ਬਹਿ ਗਏ, ਜੋ ਹੁਸਨਾਂ ਦੇ ਮਾਰੇ ।
ਸੋਹਣਿਆਂ ਤੇ ਇਤਬਾਰ ਨਾ ਕਰੀਏ, ਝੂਠੇ ਲਾਉਂਦੇ ਲਾਰੇ ।
ਪਟਤੇ ਸੋਹਣਿਆਂ ਨੇ, ਰੋਂਦੇ ਛੜੇ ਵਿਚਾਰੇ ।
-----
ਮੋਰ ਬੋਲਦੇ ਕੋਇਲ ਬੋਲਦੀ, ਪਾਲ ਪਈ ਵਿਚ ਦਰ ਦੇ ।
ਸੁਚੇ ਮੋਤੀ ਹਾਰ ਪਰੋਂਦੀ, ਪਾ ਬਹਿੰਦੀ ਵਿਚ ਗਲ ਦੇ ।
ਆਓ ਸਹੇਲੀਓ ਦੇਖਣ ਚਲੀਏ, ਆਸ਼ਕ ਸੂਲੀ ਚੜ੍ਹਦੇ ।
ਮਰ ਜਾਓ ਵੇ ਛੜਿਓ, ਦੇਖ ਰੰਨਾਂ ਨੂੰ ਸੜਦੇ ।
