ਤੈਨੂੰ ਚੇਤਨ ਸਰਹੱਦਾਂ ਤੇ ਉਡੀਕ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਆਪਾ ਮਿਟਾ ਕੇ ਮੇਰੀ ਅਮਰ ਦੁਨੀਆ ਵਿਚ ਆ ਜਾ। ਜੇ ਕਰ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਦੁਨੀਆ ਵਿਚ ਆਇਆ, ਤਾਂ ਯਾਦ ਰਖ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤੇਰੀ ਗਲਵਕੜੀ ਵਿਚ ਆਇਆ ਹੀ ਮੁਰਝਾ ਜਾਵਾਂਗਾ।'

ਪਾਲ ਕਿਸੇ ਅਨੰਦ ਵਿਚ ਖਾਮੋਸ਼ ਸੀ।

'ਬੋਲ ਪ੍ਰਿਯ ! ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਮਿੱਠੇ ਰਸ ਭਰੇ ਬੋਲਾਂ ਨੂੰ ਤਰਸ ਰਿਹਾ ਹਾਂ, ਬੋਲ।'

'ਮੈਨੂੰ ਉੱਕਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ, ਮੈਂ ਪਿਆਰ ਤੋਂ ਵਧ ਕੁਝ ਨਹੀਂ, ਇਸਤਰੀ ਪਿਆਰ ਹਾਲਤ ਵਿਚ ਕੋਈ ਵਿਆਖਿਆ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ। ਮੈਨੂੰ ਜੋ ਚਾਹੇ ਬਣਾ ਲਵੋ। ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਇਨਕਾਰ ਨਹੀਂ। ਪਰ ਰੱਬ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਮੈਨੂੰ ਦਿਲ ਤੋਂ ਪਰੇ ਨਾ ਕਰਨਾ । ਬਲਰਾਜ! ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਹਾਂ, ਇਸ ਤੋਂ ਵਧ ਮੈਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੀ।'

ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਪਾਲ ਨੇ ਹਰ ਪਹਿਲੂ ਤੋਂ ਜਿੱਤ ਲਿਆ। ਮੈਂ ਵੀ ਉਸ ਘੁੱਟ ਕੇ ਗਲਵਕੜੀ ਪਾ ਲਈ। ਲੱਜ਼ਤ ਨੇ ਦੋ ਸਰੀਰਾਂ ਦੀ ਜਾਨ ਇਕ ਕਰ ਦਿੱਤੀ।

'ਦਰਦ ਸੁਆਦ ਦੀ ਮਿਲਵਰਤਣ ਵਿਚ ਪਿਘਲਿਆ ਮੇਰਾ ਸੀਨਾ ।'

ਇਸ ਗੀਤ ਦੇ ਭਾਵਾਂ ਵਿਚ ਮੇਰੀ ਰੂਹ ਅਨੰਦ ਅਨੰਦ ਹੋ ਗਈ। ਗਲਤੀ ਮੁਆਫ਼ ਰੂਹ ਆਪ ਅਨੰਦਮਯ ਹੈ, ਪਰ ਉਸ ਵੇਲੇ ਉਸ ਦੇ ਅਨੰਦ ਦਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਮਾਨਵ ਸਰੀਰਾਂ ਵਿਚ ਵੀ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਕਰ ਲਿਆ। ਸੁਆਦ ਨੇ ਸਾਰੇ ਅੰਗਾਂ ਵਿਚ ਚੀਸਾਂ ਦੇ ਚੀਰ ਪਾ ਦਿੱਤੇ। ਜਦੋਂ ਅਸਾਂ ਗਲਵਕੜੀ ਛੱਡੀ, ਇਉਂ ਜਾਪਦਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਸਵਰਗ ਨੇ ਹੁਣ ਭੁਚਾਲ ਤੋਂ ਹੋਸ਼ ਸੰਭਾਲੀ ਹੈ । ਪਾਲ ਨੇ ਸ਼ਰਮਾ ਕੇ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਮੇਰੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਹੱਥ ਆਪਣੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਘੁਟ ਰੱਖਿਆ।

'ਪਾਲ ਤੂੰ ਕਿਨੀ ਸੋਹਣੀ ਤੇ ਪਿਆਰੀ ਏਂ।'

'ਤੇ ਤੁਸੀਂ...।'

'ਤੂੰ ਅੱਜ ਮੈਨੂੰ ਪਾਗਲ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ।

'ਪ੍ਰੇਮੀ ਸਿਆਣੇ ਕਦੋਂ ਹੁੰਦੇ ਐ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਤਾਂ ਮੈਂ ਪਾਗਲ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ, ਪਰ ਤੁਸਾਂ ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਕੁਝ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਹੜਾ ਦਸਿਆ ਵੀ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ ।'

'ਅਸੀਂ ਕਿਨੇ ਮੂਰਖ ਹਾਂ।'

'ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਮੂਰਖ ਹੀ ਪਿਆਰੇ ਹੋ।'

ਪਾਲ ਦੇ ਕਹੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਰ ਇਕ ਬੋਲ ਵਿਚ ਅਨੋਖੀ ਮਧਰੁਤਾ ਸੀ। ਗੱਡੀ ਸਟੇਸ਼ਨ ਤੇ ਆ ਕੇ ਰੁਕ ਗਈ। ਮੈਂ ਬਾਹਰ ਵੇਖਿਆ, ਤਦ ਪਤਾ ਲਗਾ ਅਸੀਂ ਦੋ ਸਟੇਸ਼ਨ ਪਿਛੇ ਛੱਡ ਆਏ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਫਿਰ ਸੀਟ ਤੇ ਆ ਬੈਠਾ ਤਾਂ ਪਾਲ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ, 'ਬਲਬੀਰ ਕੋਈ ਮਿੱਠੀ ਜਿਹੀ ਗੱਲ ਸੁਣਾਵੋ ?'

ਪਾਲ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਬਿਜਲੀ ਵਾਂਗ ਚਮਕ ਰਹੀ ਸੀ । ਗਲ੍ਹਾਂ ਊਸ਼ਾ ਦੀ ਲਾਲੀ ਕਸ਼ਮੀਰ ਦੇ ਸਿਉਆਂ ਨੂੰ 'ਥੂਹ ਕਹਿ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਅੱਖਾਂ ਕੰਵਲਾਂ ਵਾਂਗ ਖੁਲ੍ਹੀਆਂ ਤੇ