'ਨਹੀਂ ਤਾਂ' 'ਫਿਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮੇਰੇ ਉਪਰ ਕੋਈ ਸ਼ੱਕ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ।'

'ਤੁਹਾਨੂੰ ਹਵਾਲਾਤ ਵਿਚ ਸੁਣ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਅਤੀ ਦੁਖ ਹੋਇਆ ।'

'ਏਸੇ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਓਥੇ ਬਹੁਤਾ ਪ੍ਰਸੰਨ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਸਮਝਦਾ ਸਾਂ ਕਿ ਇਸ ਨੂੰ ਬੁਰਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਬਹੁਤ ਹਨ।

'ਹੁਣ ਤੇ ਤਕੜੇ ਹੋ ?'

'ਨਹੀਂ, ਮੈਂ ਜਿੱਤ ਕੇ ਹਾਰ ਚੁੱਕਾ ਹਾਂ। ਇਸ ਤੋਂ ਕਿਤੇ ਚੰਗਾ ਸੀ ਮੈਂ ਹਵਾਲਾਤ ਵਿਚ ਹੁੰਦਾ।

'ਨਾ ਰੱਬਾ। ਇਉਂ ਨਾ ਕਹੋ। ਤੁਸੀਂ ਬੜੇ ਚੰਗੇ ਤੇ ਸਿਆਣੇ ਹੋ।

'ਇਸ ਸਿਆਣਪ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਐਨ ਮੌਕੇ ਤੇ ਧੋਖਾ ਦਿੱਤਾ। ਚੰਗਾ ਕੇਵਲ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਨਜ਼ਰ ਵਿਚ ਹੀ ਹਾਂ। ਦੁਨੀਆ ਮੈਨੂੰ ਹੁਣ ਬਦਮਾਸ਼ਾਂ ਦਾ ਸਾਥੀ ਪੁਕਾਰਦੀ ਹੈ।'

'ਮੇਰੇ ਬਲ ਵਿਚ ਬਦਮਾਸ਼ੀ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਵੀ ਨਹੀਂ। ਉਹ ਨਿਰੋਲ ਦੁੱਧ ਤੇ ਸੱਚ ਹੈ । ਕੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਸ ਵਿਚ ਕੋਈ ਤਸੱਲੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅਤਿ ਚੰਗਿਆ ਤੇ ਪਵਿਤ੍ਰ ਸਮਝਦੀ ਹਾਂ।

'ਦੁੱਧ ਤੇ ਸੱਚ ਦਾ ਆਪਣਾ ਸੁਆਦ ਕਸੈਲਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਤੁਹਾਡਾ ਮੇਰੇ ਲਈ ਚੰਗਾ ਚਿਤਵਣਾ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਜਿਊਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਤਾਂ ਮੌਤ ਵਲ ਛਾਲਾਂ ਮਾਰਦਾ ਹਾਂ, ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਬਾਂਹ ਤੋਂ ਵੜਨ ਵਾਲੇ ਤੁਸੀਂ ਤੇ ਗੁਰੂਦੇਵ ਵਿਚਾਲੇ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹੋ। ਕਿਵੇਂ ਹੋਵੇ, ਮੈਂ ਸੱਚ ਦਾ ਸਾਥ ਨਹੀਂ ਛੱਡਾਂਗਾ।'

ਮੈਂ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਨਿਚੱਲਾ ਬੈਠਾ ਸਾਂ ਅਤੇ ਉਸ ਦਿਨ ਹੀ ਕੇਸੀ ਨਹਾਤਾ ਸਾਂ। ਮੇਰੇ ਕੇਸ ਅਮਰਲਤਾ ਵਾਂਗ ਤੇਲ ਵਿਚ ਸਲ੍ਹਾਬੇ ਪਲਮ ਰਹੇ ਸਨ। ਪਾਲ ਮੇਜ਼ ਤੇ ਅਰਕਾਂ ਰੱਖੀ ਮੈਨੂੰ ਵੇਖ ਰਹੀ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਉਸ ਦਾ ਮੇਰੇ ਵਿਚ ਕੁਝ ਗਵਾਚਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਧੁਰ ਤੋਂ ਇਸਤਰੀ ਮਰਦ ਇਕ ਦੂਜੇ ਵਿਚ ਘੁੱਲ ਮਿਲੇ ਆ ਰਹੇ ਹਨ। ਆਪਣੀ ਲੁਕੀ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਇਕ ਦੂਜੇ ਵਿਚੋਂ ਖੋਜਦੇ ਹਨ। ਚਾਆਂ ਭਰੇ ਅਮਲਾਂ ਵਿਚ ਗਦ-ਗਦ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਭੈੜੇ ਵਰਤਾਅ ਨਾਲ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਪੀੜ ਵਿਚ ਫਿੱਸ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਰੋ ਰੋ ਹੌਲਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸਾਂ। ਪਿਆਰੇ ਸਾਥੀ ਸਾਹਮਣੇ ਗਮ-ਸੋਮਾ ਪਾਟਦਾ ਚਿਰ ਨਹੀਂ ਲਾਉਂਦਾ। ਬਸ ਕਿਸੇ ਬਹਾਨੇ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।

'ਮੇਰੇ ਚੰਗੇ ਬਲ। ਸੋਗ ਕਿਸ ਗੱਲ ਦਾ? ਹੱਸਦਾ ਆਦਮੀ ਕਿੰਨਾ ਸੋਹਣਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ।

ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਮੇਜ਼ ਤੇ ਟੇਕ ਲਿਆ। ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਭਰ ਗਈਆਂ। ਹੰਝੂ ਪਲਕਾਂ ਤੇ ਆ ਕੇ ਕੰਬ ਰਹੇ ਸਨ। ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਮੇਜ਼ ਦੀ ਨੀਲੀ ਚਾਦਰ ਵਿਚ ਸਮਾਉਣਾ ਨਹੀਂ ਸਨ ਚਾਹੁੰਦੇ।