ਚੰਗੇ ਭਾਗਾਂ ਨਾਲ ਨਸੀਬ ਹੁੰਦੀ ਹੈ । ਤੁਸੀ ਤੇ ਏਥੇ ਨਿੱਤ ਆ ਕੇ ਆਪਣਾ ਦਿਮਾਗ ਪ੍ਰਫੁਲਤ ਕਰ ਜਾਂਦੇ ਹੋ। ਮੇਰੀ ਵਲ ਵੇਖੋ ਨਿੱਤ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਚੋਭਵੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣਨੀਆਂ ਤੇ ਨਿਤ ਨਵੇਂ ਪਿੰਡ ਦੀ ਗਰਦ ਵਿਚ ਇਸ਼ਨਾਨ।'

'ਪ੍ਰੇਮੀ ਮਨੁੱਖ ਜਾਤੀ ਨਾਲੋਂ ਫੁੱਲਾਂ ਬੂਟਿਆਂ ਦੇ ਵਧੇਰੇ ਨੇੜੇ ਹਨ। ਮੇਰੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਆਪਣਾ ਅਗੰਮ ਟਿਕਾਣਾ ਢੂੰਡ ਰਹੀਆਂ ਸਨ, ਪਰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਪਾਲ ਨੇ ਕਿਸ ਰੀਝ ਨਾਲ ਵੇਖਿਆ, ਮੇਰੀ ਮਰਦ ਸ਼ਕਤੀ ਵਿਚ ਇਕ ਵਾਰ ਹੀ ਤਕੜੀ ਹਿਲ-ਜੁਲ ਆ ਗਈ। ਮੇਰਾ ਮਨ ਮੇਰੇ ਕਾਬੂ 'ਚੋਂ ਨਿਕਲ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਪਾਲ ਦੇ ਗੋਰੇ ਅੰਗ ਅੰਗੜਾਈ ਵਿਚ ਆਕੜ ਕੇ ਜੋਸ਼ ਆਹਾਂ ਬਣ ਰਹੇ ਸਨ। ਮੈਂ ਖਾਮੋਸ਼ ਨੀਵੀਂ ਪਾ ਲਈ, ਜਿਵੇਂ ਮੈਂ ਹਾਰ ਗਿਆ ਸਾਂ।

ਪਾਲ! ਜੇ ਕੋਈ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਅਰਮਾਨ ਮੇਰੇ ਲਈ ਸੁਆਦ ਬਣ ਕੇ ਆਇਆ ਹੈ, ਤਦ ਮੇਰੀ 'ਜੀ ਆਇਆਂ' ਉਸ ਨੂੰ ਮਿੱਧਣ ਲਈ ਕਾਹਲ ਨਹੀਂ। ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਸੁਆਦ ਸੁਆਦ ਹੀ ਰਹੇ। ਉਸ ਦੇ ਫਨਾਹ ਹੋ ਜਾਣ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ, ਜੀਵਨ ਜੋਤ ਹਿਚਕੀ ਵਿਚ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਜਾਵੇ। ਜੇ ਮੈਂ ਗਲਤ ਹਾਂ, ਤਦ ਸੁਆਦ ਨੂੰ ਮਾਨਣ ਲਈ ਲੰਮੇਰਾ ਜਰੂਰ ਕਰ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ । ਸੁਆਦ ਅੱਗੇ ਹੀ ਅੱਗੇ ਰਹੇ ਤੇ ਮੇਰੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਬੋਚਣ ਤੇ ਘੁਟਣ ਦੇ ਯਤਨ ਵਿਚ ਕਬਰ ਤਕ ਪੁਜ ਜਾਣ। ਕੀ ਏਨਾ ਕਾਫ਼ੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਸਬਰ ਨੇ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਪਿਆਰ ਲਈ ਹਰ ਟਿਕਾਣਾ ਖ਼ਾਲੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।‘ ਗੁਰੂਦੇਵ ਦੀ ਰੂਹ ਸੁਣ :-

'ਪਿਆਰ ਦੇ ਅੰਤ ਲਈ ਕਾਹਲਾ ਨਾ ਹੋ।

ਉਡੀਕ,

ਕਿ ਤੇਰਾ ਪਿਆਰ ਹਉਂਕੇ ਤੋਂ ਹਨੇਰੀ ਨਹੀਂ ਬਣ ਜਾਂਦਾ,

ਨਾਜ਼ਕ ਧੜਕ ਤੋਂ ਭੁਚਾਲ,

ਅਤੇ ਬੂੰਦ ਤੋਂ ਸਾਗਰ ਨਹੀਂ ਹੋ ਨਿਬੜਦਾ।

ਇਕ ਬੂੰਦ ਬੁੱਲ੍ਹ ਤਾਂ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ,

ਪਰ ਹਿਰਦੇ ਦੀ ਪ੍ਰਜਵੱਲਤ ਜੁਆਲਾ ਨਹੀਂ।

ਪਿਆਰ ਦਾ ਇਹ ਨੇਮ ਹੈ, ਸਿਮਰਨ ਵਿਚ ਮਗਨ ਰਹੋ

ਏਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਕਾਮਨਾਵਾਂ ਕਬਰ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ।

ਜੇ ਪ੍ਰੇਮ ਤੇ ਅਨੰਦ ਨੂੰ ਇਕ ਗਲਵਕੜੀ ਵਿਚ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ,

ਓਨਾ ਚਿਰ ਇੰਤਜਾਰ ਕਰੋ,

ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਸਹਿਜ ਤੁਹਾਡੀ ਰੂਹ ਨੂੰ ਕਾਇਆ ਤੋਂ ਵੱਖ ਨਹੀਂ ਕਰ ਦਿੰਦਾ।

(ਗੁਰੂਦੇਵ)

ਪਾਲ ਮੇਰੇ ਬੋਲ ਇਉਂ ਸੁਣ ਰਹੀ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਮਹਾਤਮਾ ਦਾ ਉਪਦੇਸ਼। ਉਹ ਬਿਲਕੁਲ ਸ਼ਾਂਤ ਤੇ ਪਰੀ ਰੂਪ ਦਿਸਦੀ ਸੀ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨੀਵੀਆਂ ਸਨ, ਮੈਂ ਖ਼ਿਆਲ