'ਔਰਤ। ਰੱਬ ਦਾ ਪਿਆਰ ਆਰਟ,
ਮਰਦ ਲਈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ,
ਪ੍ਰੇਮੀਆਂ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਮਿੱਠਾ ਸ਼ਬਦ।
ਅੱਜ ਦੀ ਔਰਤ ਉਹੋ ਕੁਝ ਹੈ,
ਜੋ ਕੁਝ ਮਰਦ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ।
ਐ ਮੇਰੇ ਸ਼ਿਸ਼!
ਤੈਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਵਿਚ ਪੂਰਨ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਹਰ ਵੱਡੇ ਤੋਂ ਨਿੱਕਾ ਭਗਵਾਨ ਕ੍ਰਿਤ ਆਰਟ,
ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਯੋਗ ਹੈ, ਜਾਂ ਸਾਰੇ ਕਾਰਜ ਹੀ ਈਸ਼ਰ ਦੇ,
ਪਿਆਰ ਰੋਮਾਂਸ ਹਨ।
ਦਵੈਖ ਭਾਵਨਾ ਵਾਲਾ ਪੁਰਸ਼ ਆਤਮ ਪਿਆਰ ਤੋਂ ਕੋਰਾ ਹੈ।
ਉਸ ਨਦੀ ਦਾ ਪਾਣੀ ਡੂੰਘਾ ਨਹੀਂ,
ਜਿਸ ਵਿਚ ਡਿਗਿਆ ਰੋੜਾ ਉਸ ਨੂੰ ਗੰਧਲਾ ਕਰ ਸੁੱਟਦਾ ਹੈ,
ਔਰਤ ਦੀ ਨਿਸ਼ਕਾਮ ਪੂਜਾ
ਆਦਮੀ ਲਈ ਮੁਕਤੀ ਦੇ ਦਰ ਚੌੜੇ ਕਰਦੀ ਹੈ।
ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ ਮਰਦ ਕਾਮਕ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਵਿਚ
ਔਰਤ ਤੋਂ ਅਨੰਦ ਮੰਗਦਾ ਹੈ।
ਨਫ਼ਰਤ ਤੇ ਈਰਖਾ ਆਦਰਸ਼ ਜੇਤੂ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ।
ਸਾਡੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਗੁੰਝਲਾਂ ਤੇ ਹਰਖ ਸੋਗ
ਕੇਵਲ ਸਹਿਜ ਪਿਆਰ ਹੀ ਮਿਟਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।'
ਸਾਬਣ ਕਪੜੇ ਦੀ ਮੈਲ ਕਟ ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਮੀਂਹ ਰੁੱਖਾਂ ਦੀ ਗਰਦ। ਠੀਕ ਗੁਰੂਦੇਵ ਵਾਕ ਸੰਸਾਰ ਵਾਸ਼ਨਾ ਤੋਂ ਅਤਿ ਉਚੇਰੇ ਮੁਕਤ ਸੰਦੇਸ਼ ਹੀ ਸਨ । ਮੇਰੇ ਸਾਰੇ ਭੁਲੇਖੇ ਤਤਕਾਲ ਨਵਿਰਤ ਹੋ ਗਏ, ਜਦੋਂ ਗੁਰੂਦੇਵ ਦਾ ਭਾਵ ਅਵੇਸ਼ ਅੰਦਰ ਉਤਪੰਨ ਹੋਇਆ। ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਮੈਂ ਪਾਲ ਨੂੰ ਚਿਤਾਵਨੀ ਵਜੋਂ ਇਕ ਖ਼ਤ ਲਿਖਣਾ ਚੰਗਾ ਜਾਣਿਆ।
ਉਸ ਵਿਚਾਰੀ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਵੀ ਕੀ ਸੀ, ਐਨਾ ਵੱਡਾ ਸੰਸਾਰ ਆਪਣੀ ਕਾਮਨਾ ਵਿਚ ਚੂਰ, ਹਰ ਵਕਤ ਮਗਰ ਲੱਗਾ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਗੁਮਰਾਹੀ ਦੀਆਂ ਖੇਡਾਂ ਮਨੁੱਖ ਲਈ ਮੂੰਹ ਅੱਡੀ ਖਲੋਤੀਆਂ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਆਪਣਾ ਫ਼ਰਜ਼ ਪਛਾਨਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਘੱਟ ਤੋਂ ਘੱਟ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀ ਨੂੰ ਚਾਨਣ ਵਲ ਜ਼ਰੂਰ ਖਿਚਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਮੈਂ ਵੀ ਅਜੀਬ ਸਾਂ। ਝੱਟ ਕੁ ਹੋਇਆ ਪਾਲ ਨੂੰ ਦੁਨੀਆ ਦੀਆਂ ਕੁਲ ਲਾਹਨਤਾਂ ਵਿਚ ਢੱਕ ਰਿਹਾ ਸਾਂ। ਪਰ ਹੁਣ ਹਮਦਰਦੀ ਵਿਚ ਢਲੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸਾਂ। ਗਿਆਨ-ਭਗਵਾਨ
