'ਹੋਰ ਬੀਮਾਰ ਹਾਲਤ ਵਿਚ ਕਬਰ ਤਕ ਪੁੱਜ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

ਪਾਲ ਨੇ ਵਟ ਕੇ ਮੁੱਕੀ ਮੇਰੇ ਪੈਰ ਤੇ ਮਾਰੀ। ਹਾਇ ਕਹਿੰਦਾ ਮੇਰਾ ਮੂੰਹ ਖੁਲ੍ਹ ਗਿਆ। ਅਸੀ ਦੋਵੇਂ ਹੱਸ ਪਏ। ਹਾਸੇ ਵਿਚ ਉਭਰਦੀਆਂ ਉਸ ਦੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ ਨੇ ਮੇਰੇ ਖ਼ਿਆਲਾਂ ਨੂੰ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਰੋਲ ਸੁੱਟਿਆ।

'ਅਜਿਹੇ ਸੁਹਣੇ ਵਾਕਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਇਕ ਭੋਲੀ ਇਸਤਰੀ ਦੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਮਰਦ ਜਿਤਦਾ ਹੈ। ਵਾਸਤਵ ਵਿਚ ਮਰਦ ਇਕ ਧੋਖੇ ਦਾ ਜਾਲ ਵਿਛਾ ਕੇ ਅੰਜਾਣ ਬੁਲਬੁਲ ਨੂੰ ਫਾਹੁੰਦਾ ਹੈ।

'ਪ੍ਰਿਯਾ! ਇਹ ਨਾ ਆਖੋ। ਮਰਦ ਜੇ ਪਿਆਰ ਵਿਚ ਇਸਤਰੀ ਦੀ ਪੂਜਾ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਹੈ ਤਦ ਇਸ ਦਾ ਇਹ ਮਤਲਬ ਨਹੀਂ, ਮਰਦ ਐਨਾ ਧੋਖੇਬਾਜ਼ ਹੈ।'

'ਪਰ ਨਹੀਂ, ਬਲਬੀਰ! ਮਰਦ ਜ਼ਰੂਰ ਹੀ ਇਸਤਰੀ ਨੂੰ ਠੱਗਦਾ ਹੈ ।‘

ਜਿਹੜਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਠੱਗਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਆਪ ਵੀ ਠਗਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸਤਰੀ ਮਰਦ ਨੂੰ ਖ਼ੁਆਰ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਪਰ ਮੈਂ ਸਮਝਦਾ ਹਾਂ, ਨਾ ਉਹ ਇਸਤਰੀਆਂ ਹਨ ਨਾ ਉਹ ਮਰਦ। ਲਾਲਚ ਤੇ ਨਫਸ ਵਿਚ ਅੰਨ੍ਹੇ ਹੋਏ ਹੈਵਾਨ ਹਨ। ਅਸਲੀ ਇਸਤਰੀ ਮਰਦ ਇਕ ਦੂਜੇ ਤੋਂ ਵੱਖ ਕੁਝ ਨਹੀਂ। ਮੇਰੇ ਗੁਰੂਦੇਵ ਇਸਤਰੀ ਮਰਦ ਬਾਬਤ ਕਿੰਨਾ ਸੋਹਣਾ ਆਖਦੇ ਹਨ :-

'ਮਰਦ ਸ਼ਾਇਰ ਤੇ ਇਸਤਰੀ ਕਵਿਤਾ।

ਕੁਦਰਤ ਸਾਜ ਤੇ ਸਮਾਂ ਮਿਜਰਾਬ।

ਇਸਤਰੀ ਮਰਦ ਦਾ ਸਾਂਝਾ ਅਮਲ, ਨਗਮਾ,

 ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸਰੂਰ ਵਿਚ ਮਸਤ ਤੇ ਬੇਹੋਸ਼ ਅਨੰਦਮਯ।'

'ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਗੁਰੂਦੇਵ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਅਸ਼ੀਰਵਾਦ ਲੈਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ। ਉਹ ਭਗਵਾਨ ਰੂਪ ਵਿਚ ਕਿੰਨੇ ਚੰਗੇ ਤੇ ਪਿਆਰੇ ਹੋਣਗੇ।'

'ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸ਼ਕਲ ਸਧਾਰਨ ਆਦਮੀਆਂ ਵਰਗੀ ਹੀ ਹੈ, ਪਰ ਪ੍ਰਿਆ ਸ਼ਕਲਾਂ ਚੰਗੀਆਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਆਂ, ਪਿਆਰੀਆਂ ਕੇਵਲ ਰੂਹਾਂ ਹੀ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪੂਰਨ ਰੂਹ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੈ।

ਪਾਲ ਨੇ ਸਤਿਕਾਰ ਨਾਲ ਹੱਥ ਜੋੜਦਿਆਂ ਮੇਰੇ ਪੈਰ ਛੋਹਣੇ ਚਾਹੇ। ਪਰ ਮੈਂ ਉਸ ਦੇ ਹੱਥ ਫੜ ਲਏ। ਮੇਰੇ ਹਾਸੇ ਨਾਲ ਉਸ ਦਾ ਹਾਸਾ ਨਿਕਲ ਗਿਆ।

'ਪਾਲ ਜੀ! ਮੈਂ ਤੁਹਾਥੋਂ ਕੁਝ ਪੁਛਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ।

'ਜੋ ਜੀ ਆਵੇ  ਪੁੱਛੋ।'

'ਉਸ ਦਿਨ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀ ਕਹਾਣੀ ਬੜੇ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਸੁਣੀ ਸੀ । ਤੁਹਾਡੇ ਪਿਛੋਂ ਹੁਣ ਤਕ ਕਾਫੀ ਵਿਚਾਰਦਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ । ਤੁਸਾਂ ਓਥੇ ਬੜਾ ਕੁਝ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਅਫਸੋਸ ਕੋਈ ਮੁੱਲ ਨਾ ਪਿਆ। ਭਲਾ ਜੇ ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਫਿਰ ਓਨਾ ਹੀ ਕੰਮ ਆ ਜਾਵੇ, ਕੀ ਤੁਸੀਂ