ਆਤਮ-ਸਨਮਾਨ ਛਿੱਕੇ ਟੰਗ ਕੇ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਹਮਣੇ ਨੰਗਾ ਕਰ ਦੇਵੇ, ਤਾਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਦੀ ਯੋਗਤਾ ਨੂੰ ਨਿਰਸੰਕੋਚ ਪੜਚੋਲ ਸਕੋਂ ?
ਪਹਿਲਾਂ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਪੀੜੀ ਹੇਠ ਸੋਟਾ ਫੇਰ ਕਿ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਖ਼ੁਦ ਇਸ ਕਾਬਿਲ ਹੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਕੁਝ ਦੇ ਸਕੋਂ ਜਾਂ ਦਾਨ ਦੇਣ ਦੇ ਕਾਬਿਲ ਬਣ ਸਕੋਂ।
ਤੇ ਸੱਚ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ । ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਜੋ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਇਕ ਦਾਨੀ ਸਮਝਦੇ ਹੋ, ਅਸਲ ਵਿਚ ਸਿਰਫ ਇਕ ਜ਼ਰੀਆ ਹੋ।" ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਲੈਣ ਵਾਲਿਓ, ਲੈਣਾ ਤੁਹਾਡੀ ਸਭ ਦੀ ਹੋਣੀ ਹੈ। ਆਪਣੇ 'ਤੇ ਅਹਿਸਾਨਾਂ ਦਾ ਬੋਝਾ ਨਾ ਲੱਦੋ, ਕਿਉਂਕਿ ਏਦਾਂ ਤੁਸੀਂ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਤੇ ਨਾਲ ਦੀ ਨਾਲ ਦਾਨ ਦੇਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਅਧੀਨ ਬਣਾ ਦਿਓਂਗੇ।
ਸਗੋਂ ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਦਾਨੀਆਂ ਨਾਲ ਰਲ ਕੇ ਦਾਨ ਦੇ ਆਸਰੇ ਹੀ ਉੱਪਰ ਉਠਣਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਖੰਭਾਂ ਦੇ ਆਸਰੇ ਉੱਪਰ ਉਠਿਆ ਜਾਂਦੇ।
ਕਿਉਂਕਿ ਆਪਣੇ ਕਰਜ਼ੇ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਹੱਦੋਂ-ਵੱਧ ਸਚੇਤ ਰਹਿਣ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੋਏਗਾ, ਉਸ ਦਾਨੀ ਦੀ ਦਿਆਲਤਾ 'ਤੇ ਸ਼ੱਕ ਕਰਨਾ, ਜੋ ਇਸ ਵਿਸ਼ਾਲ ਦਿਲ ਦੀ ਮਾਲਕਣ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਤੇ ਰੱਬ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਪਿਤਾ ਸਮਝਦੈ।"
* ਕਬੀਰ ਜੀ ਨੇ ਵੀ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਦੀ 'ਤੇਰਾ-ਤੇਰਾ' (ਤੇਰ੍ਹਾਂ-ਤੇਰ੍ਹਾਂ) ਦੀ ਲਿਵ ਦੀ ਤਰਜਮਾਨੀ ਕਰਦਿਆਂ ਲਿਖਿਐ, ਜੋ ਇਸ ਪ੍ਰਸੰਗ 'ਤੇ ਵੀ ਪੂਰਾ ਢੁਕਦੇ-
'ਮੇਰਾ ਮਿਝ ਮੇ ਕਿਛੁ ਨਾਹੀ ਜੋ ਕਿਛੁ ਹੈ ਸੋ ਤੇਰਾ।
ਤੇਰਾ ਤੁਝ ਕਉ ਸਉਪਤੇ ਕਿਆ ਲਾਗੇ ਹੈ ਮੇਰਾ।'
(ਹਵਾਲਾ-ਪੰਜਾਬੀ ਅਨੁਵਾਦਕ)
