ਜੋ ਕਿਸੇ ਜ਼ਖ਼ਮ ਨੂੰ ਢਕ ਲੈਂਦੀ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਇਹ ਇਕ ਪਲਕ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦੈ, ਜੋ ਕਿ ਅੱਖ ਨੂੰ ਬਚਾ ਕੇ ਰਖਦੀ ਹੈ।
ਨਾ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬੂਹਿਓਂ ਆਰ-ਪਾਰ ਹੋਣ ਲਈ ਆਪਣੇ ਖੰਭਾਂ ਨੂੰ ਸਮੇਟਣਾ ਪਵੇ, ਨਾ ਹੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਨੀਵੇਂ ਕਰਨੇ ਪੈਣ, ਤਾਂ ਕਿ ਉਹ ਕਿਤੇ ਛੱਤ ਨਾਲ ਨਾ ਜਾ ਵੱਜਣ, ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਥੇ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਸਾਹ ਲੈਣ ਦਾ ਡਰ ਹੋਵੇ ਕਿ ਕਿਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਹ ਲੈਣ ਨਾਲ ਘਰ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ 'ਚ ਤਰੇੜਾਂ ਨਾ ਪੈ ਜਾਣ ਤੇ ਉਹ ਢਹਿ-ਢੇਰੀ ਹੋ ਜਾਣ।
ਤੁਹਾਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਮਕਬਰਿਆਂ 'ਚ ਨਹੀਂ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ, ਜੋ ਮੁਰਦਿਆਂ ਦੇ ਰਹਿਣ ਲਈ ਬਣਾਏ ਗਏ ਨੇ।
ਭਾਵੇਂ ਤੁਹਾਡਾ ਘਰ ਕਿੰਨਾ ਹੀ ਸੁਹਣਾ, ਸ਼ਾਨਮੱਤਾ ਤੇ ਆਲੀਸ਼ਾਨ ਹੋਵੇ, ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਿਸੇ ਭੇਤ ਨੂੰ ਨਾ ਲੁਕੋਣ ਦਿਓ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਆਪਣੀ ਲੋਚਾ ਨੂੰ ਉਥੇ ਆਸਰਾ ਲੈਣ ਦਿਓ।
ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਅੰਦਰ ਜੋ ਅਥਾਹ ਹੈ, ਉਹ ਤਾਂ ਗਗਨੀ ਬੰਗਲਿਆਂ 'ਚ ਰਹਿੰਦੈ, ਜਿਸ ਦਾ ਬੂਹਾ ਹੈ-ਸਵੇਰ ਦੀ ਧੁੰਦ ਤੇ ਜਿਸ ਦੀਆਂ ਬਾਰੀਆਂ ਨੇ-ਰਾਤ ਦੇ ਗੀਤ ਤੇ ਸੰਨਾਟੇ ।"
