ਨਾਲ ਸੰਚਾਲਨ ਕਰ ਦਿਓ, ਤਾਂ ਕਿ ਤੁਹਾਡੀ ਭਾਵਨਾ ਨਿੱਤ-ਦਿਨ ਮੁੜ-ਸੁਰਜੀਤ ਹੈ ਸ ਜਿਵੇਂ ਇਕ ਕੁਕਨੂਸ ਆਪਣੀ ਹੀ ਸੁਆਹ 'ਚੋਂ ਦੋਬਾਰਾ ਜਨਮ ਲੈ ਕੇ ਉਪਰ ਉੱਡਦੇ।
ਮੈਂ ਚਾਹਾਂਗਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਨਿਸਚੇ ਤੇ ਤਾਂਘ ਨੂੰ, ਆਪਣੇ ਘਰੇ ਆਏ ਅਜ਼ੀਜ਼ ਪ੍ਰਾਹੁਣਿਆਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਝੋ।
ਬੇਸ਼ੱਕ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਇਕ ਪ੍ਰਾਹੁਣੇ ਨੂੰ ਦੂਜੇ ਪ੍ਰਾਹੁਣੇ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮਾਣ-ਸਤਿਕ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਦਿਓਂਗੇ। ਕਿਉਂ ਕਿ ਜੋ ਬੰਦਾ ਇਕ ਪ੍ਰਾਹੁਣੇ ਨਾਲੋਂ ਦੂਜੇ ਪ੍ਰਾਹੁਣੇ ਨੂੰ ਜ਼ਿਆ ਮਾਣ-ਸਤਿਕਾਰ ਦਿੰਦੈ, ਉਹ ਦੋਨਾਂ ਪ੍ਰਾਹੁਣਿਆਂ ਦਾ ਹੀ ਪਿਆਰ ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਗੁਆ ਬਹਿੰਦਾ।
ਤੇ ਜਦੋਂ ਕਦੇ ਤੁਸੀਂ ਪਹਾੜਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਫ਼ੈਦ ਚਿਨਾਰਾਂ ਦੀ ਛਾਵੇਂ ਬੈਠ ਕੇ ਦਾ ਖੇਤਾਂ ਤੇ ਘਾਟੀਆਂ ਦੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਤੇ ਸੁੱਚਮਤਾ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣ ਰਹੇ ਹੋਵੋਂ, ਉਦੋਂ ਮਨ ਹੀ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦੈ- 'ਰੱਬ ਤਰਕ 'ਚ ਵਸਦੇ।'
ਤੇ ਫੇਰ ਜਦੋਂ ਕਦੇ ਤੂਫ਼ਾਨ ਆਵੇ ਤੇ ਤੇਜ਼ 'ਵਾਵਾਂ ਜੰਗਲਾਂ ਨੂੰ ਝੰਜੋੜ ਦੇਣ ਤੇ ਬਿਜ ਦੀ ਕੜਕੜਾਹਟ ਆਸਮਾਨ ਦੇ ਜਲੋਅ ਦੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕਰੇ, ਉਦੋਂ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਵਿਸਮਾ ਲੋਰ 'ਚ ਕਹਿਣ ਦਿਓ- ਰੱਬ ਭਾਵਨਾਵਾਂ 'ਚ ਹੀ ਵਿਚਰਦੇ।'
ਤੇ ਜਦ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਰੱਬ ਦੇ ਸਿਰਜੇ ਇਸ ਵਾਯੂ-ਮੰਡਲ 'ਚ ਸਿਰਫ਼ ਹਵਾ ਦਾ ਇਕ ! ਹੋ, ਤੇ ਰੱਬ ਦੇ ਇਸ ਜੰਗਲ-ਬੇਲੇ 'ਚ ਸਿਰਫ਼ ਇਕ ਪੱਤੇ ਤੁੱਲ ਹੋ, ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵੀ ਤਰ ਦਲੀਲ 'ਚ ਵਾਸਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦੈ ਤੇ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦੇ ਆਵੇਗ 'ਚ ਵਿਚਰਣਾ ਚਾਹੀਦੈ
