ਤੁਹਾਡੀ ਆਤਮਾ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਹੀ ਤੁਹਾਡੇ ਹੋਂਠ ਹਿੱਲਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਨੇ ਤੇ ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ੁਬਾਨ ਉਸ ਦੇ ਹੀ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਹੇਠ ਹਿੱਲਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।
ਆਪਣੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਨੂੰ ਬੋਲਣ ਦਿਓ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ ਦੋਸਤ ਦੇ ਕੰਨਾਂ ਦੀ ਆਤਮਾ ਸੁਣੇ।
ਕਿਉਂ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਆਤਮਾ ਤੁਹਾਡੇ ਦਿਲ ਦੀ ਹਕੀਕਤ ਨੂੰ ਉਵੇਂ ਹੀ ਯਾਦ ਰੱਖੇਗੀ, ਜਿਵੇਂ ਇਕ ਪੁਰਾਣੀ ਸ਼ਰਾਬ ਦੇ ਸੁਆਦ ਨੂੰ ਯਾਦ ਰੱਖਿਆ ਜਾਂਦੇ।
ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਸ਼ਰਾਬ ਦਾ ਰੰਗ ਫਿੱਟ ਜਾਵੇ ਜਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਸਾਂਭਣ ਵਾਲਾ ਭਾਂਡਾ ਵੀ ਟੁੱਟ ਜਾਵੇ।
ਪਰ ਉਹ ਸੁਆਦ ਹਮੇਸ਼ਾ ਯਾਦ ਰਹਿੰਦੇ।
ਰੰਗ ਤੇ ਭਾਂਡਾ, ਨਾ ਤਾਂ ਯਾਦ ਰੱਖਣ ਲਾਇਕ ਨੇ, ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਇਹਦੀ ਕੋਈ ਲੋੜ ਹੀ ਹੈ । "
* ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਵੀ 'ਮਾਝ ਦੀ ਵਾਰ' ਵਿੱਚ ਲਿਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਮਨੁੱਖੀ ਸਰੀਰ ਵਿਚ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਜੋਤ ਹੈ, ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਹੀ ਜੋਤ ਵਿਚੋਂ ਉਹ ਬੋਲਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਉਸ ਦਾ ਸਰੀਰ ਯਾਦ ਰੱਖਣ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਸਿਰਫ਼ ਉਸ ਅੰਦਰਲੀ ਪਰਮਾਤਮ-ਜੋਤਿ ਹੀ ਸੋਚ ਹੈ, ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ
'ਜਿਚਰੁ ਤੇਰੀ ਜੋਤਿ ਤਿਚਰੁ ਜੋਤਿ ਵਿਚਿ ਤੂੰ ਬੋਲਹਿ ॥
(ਹਵਾਲਾ-ਪੰਜਾਬੀ ਅਨੁਵਾਦਕ)
