ਚੰਗਿਆਈ-ਬੁਰਿਆਈ
ਫਿਰ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਇਕ ਬਜ਼ੁਰਗ ਨੇ ਕਿਹਾ- "ਸਾਨੂੰ ਚੰਗਿਆਈ-ਬੁਰਿਆਈ ਬਾਬਰ ਕੁਝ ਦੱਸੋ।"
ਉਸ ਨੇ ਜੁਆਬ ਦਿੱਤਾ-
"ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਅੰਦਰਲੀ ਚੰਗਿਆਈ ਬਾਬਤ ਤਾਂ ਬੋਲ ਸਕਦਾਂ, ਪਰ ਬੁਰਿਆਈ ਬਾਰੇ ਨਹੀਂ।"
ਕਿਉਂਕਿ ਬੁਰਿਆਈ ਭਲਾ ਇਕ ਚੰਗਿਆਈ ਦੇ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਹੈ ਹੀ ਕੀ, ਜੋ ਆਪਣੀ ਹੀ ਭੁੱਖ ਤੇ ਤੇਹ ਦੀ ਸਤਾਈ ਹੋਈ ਹੈ ?
ਅਕਸਰ ਜਦੋਂ ਚੰਗਿਆਈ ਨੂੰ ਭੁੱਖ ਲੱਗਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਡੂੰਘੀਆਂ ਘੁੱਪ 'ਨ੍ਹੇਰੀਆਂ ਗੁਫ਼ਾਵਾਂ 'ਚ ਵੀ ਭੋਜਨ ਭਾਲ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੂੰ ਤੇਹ ਲੱਗਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਗੰਦਾ- ਬਦਬੂਦਾਰ ਪਾਣੀ ਵੀ ਪੀ ਲੈਂਦੀ ਹੈ।
ਤੁਸੀਂ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਇਕ ਨੇਕ ਇਨਸਾਨ ਹੋ, ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਤੁਸੀਂ ਖ਼ੁਦ ਦੇ ਨਾਲ ਇਕਸੁਰ ਹੋ।
ਫੇਰ ਵੀ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਖ਼ੁਦ ਦੇ ਨਾਲ ਇਕਸੁਰਤਾ 'ਚ ਨਹੀਂ ਹੋ, ਉਦੋਂ ਵੀ ਤੁਸੀਂ ਬੁਰੇ ਇਨਸਾਨ ਨਹੀਂ ਹੋ।
ਕਿਉਂਕਿ ਇਕ ਵੰਡਿਆ ਘਰ ਚੋਰਾਂ ਦਾ ਅੱਡਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਵੰਡੀਆਂ 'ਚ ਪਿਆ ਇਕ ਘਰ ਹੀ ਤਾਂ ਹੈ।
ਤੇ ਬਿਨਾਂ ਚੱਪੂਆਂ ਵਾਲਾ ਬੇੜਾ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਟਾਪੂਆਂ ਵਿਚਾਲੇ ਬੇਮੁਹਾਰਾ ਏਧਰ-ਉਧਰ ਭਟਕ ਤਾਂ ਸਕਦੈ, ਪਰ ਸਾਗਰ 'ਚ ਡੁੱਬ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ।
ਤੁਸੀਂ ਉਦੋਂ ਚੰਗੇ ਇਨਸਾਨ ਹੁੰਦੇ ਹੋ, ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣਾ ਹੀ ਕੁਝ ਦੇਣ ਦਾ ਜਤਨ ਕਰਦੇ ਹੋ।
ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਉਦੋਂ ਵੀ ਮਾੜੇ ਇਨਸਾਨ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਹੋ, ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਲਈ ਕੁਝ ਹਾਸਿਲ ਕਰਨ ਦੀ ਤਾਂਘ ਰੱਖਦੇ ਹੋ।
ਕਿਉਂ ਕਿ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਕੁਝ ਹਾਸਿਲ ਕਰਨ ਦਾ ਜਤਨ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਉਸ
* ਨਬੀ-ਪੈਗੰਬਰ ਦੀ ਇਹ ਅਵਸਥਾ, ਕਿ ਬੁਰਿਆਈ ਬਾਰੇ ਨਹੀਂ ਬੋਲ ਸਕਦਾ, ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਇੰਜ ਇਹਸਾਸ ਬਖ਼ਸ਼ੇ ਹਨ-
'ਸਦਾ ਪ੍ਰਭੂ ਹਾਜਰ, ਕਿਸ ਸਿਉ ਕਰਹੁ ਬੁਰਾਈ॥
(ਹਵਾਲਾ-ਪੰਜਾਬੀ ਅਨੁਵਾਦਕ)
