ਦੌਲਤਾਂ ਦਾਈ
ਜਦ ਮਹਿਤਾ ਕਾਲੂ ਦੇ ਘਰ ਮਾਤਾ ਤ੍ਰਿਪਤਾ ਦੀ ਕੁਖੋਂ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਦਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਜਨਮਸਾਖੀ ਵਾਲੇ ਦਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਚਾਨਣ ਹੀ ਚਾਨਣ ਖਿਲਰ ਗਿਆ। ਉਸ ਦਿਨ ਚਾਨਣ ਵਿਚ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਤੇਜ ਸੀ ਕਿ ਰਾਇ ਭੁਇ ਤਲਵੰਡੀ ਦਾ ਹਰ ਪੱਤਾ ਝੂਮਣ ਲਗ ਗਿਆ । ਗਊਆਂ ਮੱਝਾਂ ਤਕ ਵੱਧ ਦੁੱਧ ਦਿੱਤਾ । ਪਰ ਜਿਸ ਨੂੰ ਜਲਵੇ ਦੀ ਅਸਲ ਦੌਲਤ ਮਿਲੀ ਤੇ ਦੇਖੀ ਉਹ ਦੋਲਤਾਂ ਦਾਈ ਸੀ । ਪਹਿਲਾ ਦੀਦਾਰ ਦੌਲਤਾਂ ਹੀ ਕੀਤਾ ਸੀ । ਉਹ ਗੱਦ ਗੱਦ ਹੋ ਗਈ ਪਰ ਲੂੰ ਲੂੰ ਵਿਚ ਇਕ ਅਨੋਖੀ ਖ਼ੁਸ਼ਬੂ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤੀ ਹੋਵੇਗੀ ਜਿਸ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਪੁਰਾਤਨ ਜਨਮਸਾਖੀ ਵਾਲੇ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਪਰ ਹੋਰਾਂ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਬਹੁਤ ਕੀਤਾ ਹੈ । ਉਸ ਨੂੰ ਇੰਜ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਆਕਾਸ਼ ਵਿਚ ਕੋਈ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਵਰਖਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ । ਵਾਤਾਵਰਣ ਹੀ ਸੁਗੰਧਿਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਇਤਨਾ ਕਿ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸ਼ਮ੍ਹਾ ਵਾਲੇ ਸ਼ਮ੍ਹਾਦਾਨ ਦੀ ਲੋਅ ਵੀ ਮੱਧਮ ਪੈ ਗਈ । ਧੁੰਧ ਛੱਟ ਗਈ । ਦੌਲਤਾਂ ਦਾਈ ਇਹ ਸਾਰਾ ਕੌਤਕ ਦੇਖ ਹੈਰਾਨ ਹੋਈ ।
ਜਦ ਮਹਿਤਾ ਕਾਲੂ ਜੀ ਦੌਲਤਾਂ ਨੂੰ ਵਧਾਈ ਦੇ ਥਾਲ ਵਿਚ ਰੁਪਏ ਰੱਖ ਦੇਣ ਲਗੇ ਤਾਂ ਉਹ ਬੋਲ ਉਠੀ : ਰਹਿਣ ਦੇ ਕਾਲ੍ਹ। ਮੈਂ ਤਾਂ ਰੱਜੀ ਗਈ । ਸੱਚ ਪੁਛਣਾ ਹੈ ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਹੱਥੀਂ ਕਈ ਬਾਲਕ ਜਨਮੇ, ਪਰ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਡਿੱਠਾ । ਇਹ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਇੰਜ ਮਿਲੇ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਬਜ਼ੁਰਗ ਮੁਸਕਰਾ ਕੇ ਮਿਲਦਾ ਹੈ।
ਬਹੁ ਸਿਸ ਜਨਮੇ ਮਾਹੀ ।
ਇਹ ਕੌਤਕ ਨਾ ਦੇਖਓ ਕਦਾਹੀ।
ਦੀਰਘ ਨਰ ਜਿਉ ਬਿਰਾਸ ਮਿਲਓ ਹੈ।
ਅਤੇ ਅਪਣੀ ਇਕ ਉਂਗਲ ਸਿੱਧੀ ਉੱਚੀ ਕਰ ਲਈ ਜਿਵੇਂ ਆਖ ਰਹੇ ਹੋਣ ਕਿ ਕੇਵਲ ਇਕ ਦੇ ਹੀ ਲੜ ਲਗਾਉਣੇ ਹਨ।
