ਮਾਤਾ ਖੀਵੀ

ਜੇ ਸੇਵਾ ਪੰਥੀਆਂ ਦੇ ਮਹਾਂਪੁਰਸ਼ਾਂ ਦੇ ਨਾਵਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਇਕ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਸੂਚੀ ਤਿਆਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਪਰ ਜੇ ਪੰਥ ਦੀਆਂ ਸੇਵਕਾਵਾਂ ਨੂੰ ਗਿਣਨ ਬੈਠੀਏ ਤਾਂ ਵੀ ਲੰਮੀ ਸੂਚੀ ਬਣ ਜਾਏ। ਗੁਰਬਿਲਾਸ ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ ਦਸਵੀਂ ਵਿਚ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਭਾਈ ਕਨ੍ਹਈਆ ਸਮਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਜਲ ਪਿਲਾਉਂਦੇ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਘਰ ਵਾਲੀ ਲੰਗਰ ਦੀ ਸੇਵਾ ਵਿਚ ਸਦਾ ਜੁਟੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਇਹ ਵੀ ਜ਼ਿਕਰ ਗੁਰਬਿਲਾਸ ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ ਦਸਵੀਂ ਨੇ ਹੀ ਕੀਤਾ ਹੈ ਕਿ ਜਦ ਅਨੰਦਪੁਰ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਘੇਰਾ ਘਤਿਆਂ ਕਈ ਮਹੀਨੇ ਹੋ ਗਏ ਤਾਂ ਜਲ ਦੀ ਥੁੜ੍ਹ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਈ । ਮਾਈਆਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਜ਼ਿੰਮੇ ਇਹ ਕਾਰਜ ਲਿਆ । ਮੂੰਹ ਹਨੇਰੇ ਸਤਲੁਜ ਜਲ ਭਰਨ ਲਈ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਨਿਕਲਦੀਆਂ। ਨਾ ਗੋਲੀਆਂ ਦੀ ਪਰਵਾਹ, ਨਾ ਤੋਪਾਂ ਦੀ । ਨਾ ਤੀਰਾਂ ਦੀ ਤਾਬ ਅੱਗੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪੈਰ ਅਟਕਦੇ । ਇਕ ਵਾਰੀ ਤਾਂ ਭਾਈ ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਦੀ ਪਤਨੀ ਤੇ ਬੇਟੀ ਤੇ ਐਸਾ ਭਰਵਾਂ ਵਾਰ ਮੁਗ਼ਲਾਂ ਕੀਤਾ ਕਿ ਬੇਟੀ ਤੋਪ ਨਾਲ ਉੱਡ ਗਈ । ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਦੀ ਨਾਰੀ ਨੂੰ ਰਤਾ ਕੁ ਅਫ਼ਸੋਸ ਵਿਚ ਦੇਖ ਮਹਾਰਾਜ ਐਸੇ ਬਖ਼ਸ਼ਸ਼ ਦੇ ਘਰ ਆਏ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਰ ਦਿਤਾ ਕਿ ਤੇਰੇ ਘਰ ਇਕ ਐਸਾ ਜੋਧਾ ਹੋਵੇਗਾ ਜੋ ਪੰਥ ਵਿਚ ਉੱਚਾ ਥਾਂ ਪਾਵੇਗਾ । ਉਸ ਦੇ ਘਰ ਹੀ ਭਾਈ ਦਰਬਾਰਾ ਸਿੰਘ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਪੰਥ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਨੇ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਅਗੇ ਹੀ ਨਵਾਬੀ ਲਿਆ ਭਾਈ ਸੁਬੇਗ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਰਖੀ ਸੀ ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਲੈਣੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿਤਾ ਸੀ ਕਿ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਉਸ ਨੂੰ ਦਰੋਂ ਘਰੋਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ ਬਖ਼ਸ਼ ਗਏ ਹਨ । ਇਹ ਬੇਪ੍ਰਵਾਹੀਆਂ ਸਭ ਸੇਵਾ ਦੀਆਂ ਬਰਕਤਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਮਿਲਦੀਆਂ ਹਨ।

ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲੀ ਸੇਵਾ ਦੀ ਮੂਰਤ ਮੇਰੀ ਜਾਚੇ ਮਾਤਾ ਖੀਵੀ ਜੀ ਹੈ। ਸੇਵਾ ਕਾਰਨ ਆਪ ਜੀ ਦਾ ਨਾਂ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿਚ ਨਹੀਂ, ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਵਿਚ ਵੀ ਅੰਕਤ ਹੈ। ਭਾਈ ਲਹਿਣਾ ਜੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਗੁਰ-ਗੱਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨ