ਤਪਤ ਤਵਿਆਂ ਤੇ ਇੰਞ ਬੈਠੇ
ਜਿਵੇਂ ਆਸਣ ਤੇ ਯੋਗੀ ਜਨ
ਧਾਰਨਾ:- ਫਿਰਾਤਾ ਹੈ ਹਮੇਂ ਕਹਾਂ ਕਹਾਂ
ਯਿਹ ਕਿਸਮਤ ਕਾ ਬਦਲ ਜਾਨਾ।
ਧਰਮ ਤਿਆਗ੍ਯਾ ਜਦੋਂ ਭਾਰਥ, ਘਟਾ ਕਸ਼ਟਾਂ ਦੀ ਚੜ੍ਹਿ ਆਈ।
ਵਗੇ ਆਂਧੀ ਅਨਰਥਾਂ ਦੀ ਜ਼ੁਲਮ ਬਿਜਲੀ ਕਰੇ ਧਾਈ।
ਝੜੀ ਪਾਪਾਂ ਦੀ ਆ ਲੱਗੀ ਪਿਆ ਹਨੇਰਾ ਅਵਿਯਾ ਦਾ।
ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਨੇ ਤਦ ਜਗ ਵਿਚ ਧਰਮ ਦੀ ਵਾੜੀ ਆ ਲਾਈ।
ਅਧਰਮ ਅਰ ਪਾਪ ਸਭ ਹਤਕੇ, ਉਦੇ ਕੀਤਾ ਧਰਮ ਸੂਰਜ,
ਕੀਏ ਉਪਦੇਸ਼ ਥਾਂ ਥਾਂ ਤੇ, ਤੇ ਕੀਰਤ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਫੈਲਾਈ।
ਧਰਮ ਵਾੜੀ ਨੂੰ ਲਾ ਜਗ ਵਿਚ, ਗਏ ਸਚ ਖੰਡ ਨੂੰ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰ,
ਗੁਰੂ ਅੰਗਦ ਰਹੇ ਮਗਰੋਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਸਭ ਕਾਰ ਭੁਗਤਾਈ।
ਗੁਰੂ ਅਮਰ ਦਾਸ ਗੁਰੂ ਰਾਮ ਦਾਸ ਤਿਨ੍ਹਾਂ ਮਗਰੋਂ ਹੁਏ ਸਤਿਗੁਰ,
ਧਰਮ ਉਪਦੇਸ਼ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸੰਗ ਸਿੰਜੀ ਵਾੜੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਭਾਈ।
ਭਏ ਪੰਚਮ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਲਗੇ ਸਤਿ ਧਰਮ ਫੈਲਾਵਨ,
ਬਚਾਕੇ ਨਰਕ ਥੋਂ ਪਾਪੀ, ਕਿ ਪੌੜੀ ਸੁਰਗ ਨੂੰ ਲਾਈ,
ਗੁਰਾਂ ਉਪਕਾਰ ਜੋ ਕੀਤੇ, ਕਿਵੇਂ ਗਿਣਤੀ ਦੇ ਵਿਚ ਆਵਨ,
ਖਲਵਾੜੇ 'ਚੋਂ ਜਿਉ ਵੰਨਗੀ ਕਹਾਂ ਸਤਿਗੁਰ ਦੀ ਵਡਿਆਈ।
ਲਵਾਏ ਖੂਹ ਬਾਵਲੀਆਂ ਬਣਾਏ ਤਾਲ ਤੇ ਮੰਦਰ,
ਕਈ ਸ਼ਹਿਰਾ ਦੀ ਨੀਂਹ ਰੱਖੀ, ਜੋ ਸਾਡੀ ਹੋਇ ਭਲਿਆਈ।
ਰਚ੍ਯਾ ਸੁੰਦਰ ਹਰੀ ਮੰਦਰ, ਲਵਾਯਾ ਤਾਲ ਚੌਫੇਰੇ,
ਜੋ ਪ੍ਰਭ ਕੀਰਤ ਦੇ ਗਾਇਨ ਵਿਚ, ਅਹੇ ਸਚਖੰਡ ਦੀ ਨ੍ਯਾਈਂ।
ਭਵ ਸਾਗਰ ਥੀਂ ਰਖਣ ਹਿਤ, ਬਨਾਇਆ ਗੁਰ ਨੇ ਬੋਹਿਬ ਇਕ।
ਚੜੇ ਜੋ ਪਾਰ ਹੋਵੇ ਝਟ, ਕਰੋ ਸੰਸਾ ਨ ਇਕ ਰਾਈ।
ਗੁਰੂ ਹੈ ਗਰੰਥ ਨਾਂ ਜਿਸਦਾ, ਓ ਹੈ ਜਹਾਜ਼ ਮੁਕਤੀ ਦਾ।
ਕਮਾਏ ਹੁਕਮ ਜੋ ਉਸਦਾ, ਪਰਮ ਗਤਿ ਤਿਸਨੇ ਹੈ ਪਾਈ।
