ਜਦ ਇਹ ਉਪਕਾਰ ਗੁਰ ਕੀਤੇ, ਤਾਂ ਦੁਸ਼ਟਾਂ ਖਾਰ ਬਹੁ ਖਾਧੀ।
ਨ ਭਾਵੇਂ ਚੰਦ ਜਿਉਂ ਚੋਰਾਂ ਤਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇਕੀ ਨ ਤਿਉਂ ਭਾਈ।
ਲਗੇ ਆਖਣ ਕਿ ਪੈਕੰਬਰ ਦੀ ਉਸਤੁਤਿ ਗਰੰਥ ਵਿਚ ਪਾਵੋ।
ਲਵੋ ਚੰਦੂ ਦਾ ਯਾ ਨਾਤਾ ਨਹੀਂ ਬਾਜ਼ੀ ਹੈ ਹਿਰ ਆਈ।
ਬ੍ਰਹਮ ਵਿਦ੍ਯਾ ਦੇ ਧ੍ਰਿਸ਼ਟਾਤਾ ਨਾ ਡੋਲੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਜਿਉਂ ਪਰਬਤ।
ਨਾ ਮੰਨਯਾ ਦੁਸ਼ਟ ਮੰਤਰ ਨੂੰ ਰਖੀ ਦੇ ਜਾਨ ਸਚਿਆਈ।
ਕਈ ਦਿਨ ਨੀਂਦ ਭੋਜਨ ਥੋਂ ਰਹੇ ਵਿਰਵੇ ਸ੍ਰੀ ਸਤਿਗੁਰ
ਉਬਲਦੀ ਦੇਗ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਪਵਿਤਰ ਦੇਹੀ ਤਦ ਪਾਈ।
ਨਾ 'ਸੀ', 'ਹਾਏ' ਗੁਰਾਂ ਕੀਤੀ, ਦਿਖਾਈ ਅਨਿੰਨ ਭਗਤੀ ਨਿਜ
ਸਹੇ ਸਭ ਖੇਦ ਦੇਹੀ ਤੇ ਰਹੇ ਪ੍ਰਭ ਸੰਗ ਲਿਵ ਲਾਈ।
ਤਪਤ ਤਵਿਆਂ ਤੇ ਇੰਞ ਬੈਠੇ ਜਿਵੇਂ ਆਸਣ ਤੇ ਯੋਗੀ ਜਨ।
ਜੋ ਬਾਣੀ ਵਿਚ ਕਿਹਾ ਗੁਰ ਨੇ ਉਹੋ ਹੀ ਕਰਕੇ ਦਿਖਲਾਈ।
ਜਾ ਤੱਤੀ ਰੇਤ ਪਾਈ ਦੇਹ ਤੇ, ਨਿਕਲ ਆਏ ਫਲੂਹੇ ਬਹੁ,
ਵਧੇ ਹਦੋਂ ਸਰੀਰਕ ਦੁਖ ਸਹੀ ਗੁਰ ਨੇ ਪ੍ਰਭੂ ਭਾਈ।
ਕਰ ਇਸ਼ਨਾਨ ਰਾਵੀ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹੇ, ਫਿਰ ਜਾਪ ਜਪੁਜੀ ਦਾ
ਤਿਆਗੀ ਦੇਹ, ਕਿਸੀ ਦੀ ਨਾ ਗੁਰੂ ਨੇ ਚਿਤਵੀ ਬੁਰਿਆਈ
ਦਈ ਸਿਖ੍ਯਾ ਸਿਖਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਰਹੋ ਇਥੇ ਜਿਉਂ ਜਲ ਕਮਲੇ
ਪ੍ਰਭੂ ਸਿਮਰੋ ਦਿਨੇ ਰਾਤੀਂ ਸਦਾ ਇਸੇ ਥਾਂ ਨਾ ਰਹਿਣਾ ਈ
ਪ੍ਰਭੂ ਭਾਣੇ ਨੂੰ ਸਿਰ ਮੱਥੇ ਤੇ ਰਖਕੇ ਨਾਮ ਧਿਆਵੋ ਸਭ੬੦॥
ਖ.ਸ. ੮-੬-੧੯੭੮
