ਫੁੱਲ ਤਾਂ ਫੁੱਲ ਹੁੰਦੇ ਨੇਂ
ਕਿੰਝ ਤੈਨੂੰ ਮੈਂ ਭੁੱਲਦਾ ਨਹੀਂ, ਕਿੰਝ ਚੁੱਕਦਾ ਹਾਂ ਰੋਜ਼ ਦੁੱਖਾਂ ਨੂੰ,
ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਮੇਰੀ ਇਬਾਦਤ ਏ, ਦੱਸ ਪੱਤਿਆਂ ਦਾ ਕੀ ਬੋਝ ਰੁੱਖਾਂ ਨੂੰ।
ਓਹ ਕਹਿੰਦੀ ਫੁੱਲ ਤਾਂ ਫੁੱਲ ਹੁੰਦੇ ਨੇਂ, ਕੁਝ ਲਿਖ ਇਹਨਾਂ 'ਤੇ ਸਤਰਾਂ ਵੇ!
ਉਹ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮੈਂ ਜਾਣਾ, ਉਹ ਫੁੱਲ ਪਏ ਨੇਂ ਕਬਰਾਂ 'ਤੇ।
ਕੌਣ ਕਿਸੇ ਲਈ ਮਰਦਾ ਇੱਥੇ, ਜਿਉਂਦੇ ਜੀਅ ਪੈਣ ਕਦਰਾਂ ਜੇ,
ਜਰਦੇ-ਜਰਦੇ ਠੋਕਰਾਂ ਨੂੰ, ਇਹ ਦਿਲ ਹੋ ਗਏ ਨੇ ਪੱਥਰਾਂ ਜਿਹੇ।
ਉਲਫ਼ਤ-ਨਫ਼ਰਤ ਮੌਤ ਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ, ਕੋਈ ਛੱਡਿਆ ਨਹੀਂ ਹਰ ਰਾਹ ਗਿਆ ਹਾਂ,
ਇਹ ਫਿਰ ਕੈਸਾ ਮੋੜ ਹੈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ, ਮੁੜ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਜੋ ਆ ਗਿਆ ਹਾਂ।
